Οι θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για το "Ομήρειο"

Το Ομήρειο στο πρόγραμμα της Λαϊκής Συσπείρωσης αποτελεί το βασικό πυλώνα παραγωγής και συντονισμού του πολιτιστικού έργου στο νησί μας.

Στη βάση αυτή προβλέπεται και αντιδημαρχία πολιτισμού, Τεχνών και περιβάλλοντος που θα εποπτεύει ολιστικά το παραγόμενο έργο . Στο ΔΣ πέρα από τα εκ του νόμου προβλεπόμενα πρέπει να συμμετέχουν όλες οι δημοτικές παρατάξεις με εκπροσώπους , ο ορισμός δε από το ΔΣ του Ομηρείου καλλιτεχνικού διευθυντή θα δώσει τη δυνατότητα να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα.

Το Ομήρειο θα πρέπει να αγκαλιάσει υπό τη σκέπη του όλα τα πολιτιστικά σωματεία, χορευτικά, θεατρικά, εικαστικά κλπ και να συνδιοργανώνει εκδηλώσεις και θεματικά συνέδρια που θα προάγουν τον πολιτισμό στο νησί μας.

Ταυτόχρονα και το ίδιο θα πρέπει να συνεργάζεται με φορείς όπως η λυρική σκηνή, το Εθνικό θέατρο και να παρουσιάζει τα συγκεκριμένα δρώμενα και στους δημότες μας.

Κύτταρα πολιτισμού είναι και τα εργαστήρια που χρόνο με το χρόνο έχουν μαραζώσει και πλέον ο ρόλος αυτός έχει περάσει στα σωματεία.

Θεωρούμε ότι πρέπει να ξεκινήσει η λειτουργία τους και φυσικά να είναι δωρεάν και όχι στη βάση της ανταποδοτικότητας.

Οι απαιτούμενοι πόροι πρέπει να αντλούνται από την επιχορήγηση του π/υ του δήμου, καθώς επίσης πρέπει να υπάρχει αποκέντρωση του παραγόμενου πολιτιστικού έργου και στην ύπαιθρο.

Στα ίδια πλαίσια πρέπει να ιδωθεί ο εκσυγχρονισμός του κτιρίου του Ρεξ, αλλά και της πινακοθήκης, ώστε αυτό το τρίγωνο πολιτισμού με τη συμμετοχή σωματείων, καλλιτεχνικών σχημάτων, λογοτεχνών και εικαστικών να αποδώσει τα μέγιστα.

Τέλος όταν μιλάμε για πολιτισμό δεν μπορεί να μένει έξω η διεκδίκηση κονδυλίων από το υπουργείο πολιτισμού, από τη στιγμή που δαπανώνται εκατομμύρια από τον ιδρώτα μας μέσω της στυγνής φορολογίας σε αμφιβόλου ποιότητας δράσεις , γι αυτό και απαιτούμε εμείς να αποφασίζουμε γι αυτά τα κονδύλια.

Κυκλοφόρησε «Η θέση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων».

Μια νέα ολοκληρωμένη επεξεργασία του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή», με τίτλο: «Η θέση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων».

Οπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ στη μακρόχρονη διαδρομή των 100 χρόνων δράσης του, έθεσε στο επίκεντρο της πάλης του την υπεράσπιση και ικανοποίηση των αναγκών και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και των παιδιών τους. Η δράση του ΚΚΕ είναι ταυτισμένη με την πάλη για έναν κόσμο με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, που έχει «το νου του στο παιδί».

Ετσι, τώρα, μετά την κυκλοφορία και την πλατιά συζήτηση της θέσης του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας, το Τμήμα Παιδείας και Ερευνας του ΚΚΕ επεξεργάστηκε τη θέση του Κόμματος για τη φροντίδα, αγωγή κι εκπαίδευση στην προσχολική ηλικία. Πρόταση που αποτελεί εξειδίκευση της προγραμματικής αντίληψης του ΚΚΕ και που για πρώτη φορά - τουλάχιστον από τη δεκαετία του '90 μέχρι σήμερα - εξετάζει ενιαία τις ανάγκες της προσχολικής ηλικίας από το σημείο που τελειώνει η άδεια μητρότητας μέχρι την ηλικία των έξι χρόνων, οπότε το παιδί πηγαίνει στο σχολείο. Μια ηλικία με αναμφισβήτητα πολύ μεγάλη σημασία για τα επόμενα βήματα του παιδιού στη ζωή και για το τι άνθρωπος θα γίνει.

Ετσι, όπως τονίζεται στην εισαγωγή της έκδοσης, «το ΚΚΕ υπερασπίζεται και παλεύει ώστε η διαπαιδαγώγηση, η κοινωνικοποίηση και η ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας να αναγνωριστούν ως καθολικό δικαίωμα των παιδιών και να γίνει πραγματικότητα με υποχρέωση του κράτους να το παρέχει ποιοτικά, δωρεάν και ενιαία. Αυτό προκύπτει από την ίδια τη σημασία που έχει αυτή η ηλικία για τη συνολική ανάπτυξη του ανθρώπου. Γιατί κατά την περίοδο της προσχολικής ηλικίας, οι κατακτήσεις του παιδιού είναι γοργές και αλματώδεις. Από ανήμπορο βρέφος, που εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον ενήλικα, φτάνει στην ηλικία των 6 χρόνων να είναι μια προσωπικότητα που μπορεί πιο αυτόνομα και ανεξάρτητα να σταθεί σε πιο απαιτητικές κοινωνικές συνθήκες, όπως είναι το σχολείο (...) Κατά την προσχολική περίοδο διαμορφώνονται θεμελιώδεις βάσεις για την ανθρώπινη προσωπικότητα».

Οπλο στην πάλη για το «σήμερα» και το «αύριο»

Η έκδοση αυτή μπορεί να αποτελέσει ένα όπλο σήμερα στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και σε αυτόν τον τομέα. Οπως σημειώνεται σχετικά στην εισαγωγή της έκδοσης, με την πρότασή του αυτή το ΚΚΕ απευθύνεται «στους γονείς, που είτε αντιλαμβάνονται είτε νιώθουν τη σημασία που έχει η προσχολική περίοδος για την ανάπτυξη των παιδιών τους και παλεύουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να τους προσφέρουν ό,τι καλύτερο περνά από το χέρι τους. Απευθυνόμαστε στους γονείς που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους. Απευθυνόμαστε, επίσης, στους εκπαιδευτικούς τόσο της προσχολικής όσο και της σχολικής Εκπαίδευσης, που νιώθουν άμεσα τη μεγάλη σημασία της Προσχολικής Αγωγής τόσο για την ακόλουθη εκπαιδευτική πορεία των μαθητών όσο και για τη διαπαιδαγώγησή τους (...)

Με την πρότασή μας αυτή φιλοδοξούμε να ανοίξει μια πλατιά και ουσιαστική συζήτηση με τους γονείς, τους σημερινούς και αυριανούς παιδαγωγούς, τις κοινωνικές οργανώσεις. Επιδιώκουμε να γίνει όπλο που φωτίζει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας και στον ευαίσθητο χώρο της Προσχολικής Αγωγής. Να γίνει όπλο πάλης στον καθημερινό αγώνα για την απόσπαση κατακτήσεων, ανοίγοντας τον όμορφο δρόμο της ανατροπής για να μπορέσουμε εμείς και τα παιδιά μας να αδράξουμε ό,τι πραγματικά μας ανήκει. Ολον τον κόσμο».

Η δομή και τα περιεχόμενα του κειμένου

Το κείμενο δομείται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος εξετάζει την αστική στρατηγική για την Προσχολική Αγωγή. Πιο συγκεκριμένα, τις δομές Προσχολικής Αγωγής στον καπιταλισμό, τη λειτουργία τους και το περιεχόμενο της παιδαγωγικής πράξης.

Στη συνέχεια, το δεύτερο μέρος αφορά την Προσχολική Αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται η θεμελίωση της αναγκαιότητας της προσχολικής διαπαιδαγώγησης από τους κλασικούς του μαρξισμού και η Προσχολική Αγωγή στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με παρουσίαση της πλούσιας πείρας της ΕΣΣΔ σε αυτόν τον τομέα.

Με βάση όλα αυτά στο κείμενο παρουσιάζεται στη συνέχεια η αντίληψη του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή, που βασικό της χαρακτηριστικό είναι ότι μετατρέπει σχεδιασμένα την υπόθεση της διαπαιδαγώγησης των παιδιών αυτής της ηλικίας σε υπόθεση όλης της κοινωνίας κι όχι απλά στενά της οικογένειας, εξηγώντας τα ευεργετικά αποτελέσματα που έχει αυτό για το παιδί, την οικογένεια και την κοινωνία. Με βάση την αντίληψη του ΚΚΕ παρουσιάζονται οι βασικοί άξονες που πρέπει να διέπουν τη λειτουργία της Δομής Προσχολικής Αγωγής, ενώ πιο συγκεκριμένα εξετάζονται η Ειδική Προσχολική Αγωγή, η Πρώιμη Διάγνωση και Παρέμβαση που αφορά τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι γενικές αρχές και σκοποί που διέπουν το ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα της Προσχολικής Αγωγής με βάση την αντίληψη του ΚΚΕ και βασικές πλευρές του, όπως ο ρόλος του παιχνιδιού στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού, η φυσική αγωγή, η αισθητική αγωγή, η γνώση της φύσης, η παιδαγωγική αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Το τελευταίο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους αφορά τη μετάβαση από την Προσχολική Αγωγή στο Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας.

ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ τα δικαιώματα των ένστολων, των αποστράτων, των συνταξιούχων στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας για αξιοπρεπή διαβίωση, όπως και για κάθε εργαζόμενο.

Σε συνθήκες κρίσης και ενώ πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στην περιοχή μας γίνονται πιο εμφανείς οι ψεύτικες και παραπλανητικές, χρόνια τώρα, κυβερνητικές υποσχέσεις για ευημερία. Αποκαλύπτεται ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η βαθύτερη κοινή ρίζα των προβλημάτων του εργαζόμενου λαού.

Σήμερα η ζωή τραγικά επιβεβαιώνει ότι υπάρχει η Ελλάδα των λίγων που διαχρονικά θησαυρίζουν με την εκμετάλλευση και υποτίμηση της ανθρώπινης εργασίας, που ζει σε απερίγραπτη χλιδή, που συσσωρεύει αμύθητο πλούτο στις τράπεζες και σ' άλλους οικονομικούς παραδείσους.

Απέναντι σ' αυτή τη ληστρική μειοψηφία υπάρχει η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, μαζί των ένστολων, ιδιαίτερα αυτών που προέρχονται από φτωχές λαϊκές και αγροτικές οικογένειες. Υπάρχει η Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, των 3,5 εκατομμυρίων εργαζομένων με μισθούς πείνας κάτω από 700 ευρώ, των 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων που φυτοζωούν με ψίχουλα, των φτωχών αγροτών, των καταχρεωμένων μικροεπαγγελματιών, των απελπισμένων νέων.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ τον ιδρώτα και θησαυρίζουν από το μόχθο μας, δε διστάζουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα βάσανα που οι ίδιοι μας προκαλούν και κυρίως μας κοροϊδεύουν με διάφορα προσχήματα και μας φορτώνουν την ευθύνη πως εμείς οι ίδιοι οδηγήσαμε τη χώρα στη σημερινή κρίση. Τόσο στο παρελθόν αλλά και σήμερα ακούμε πολλά για τα "προνόμια των εργατών", τις "σπατάλες των μισθοσυντήρητων, των συνταξιούχων, των φτωχών αγροτών". Για τη φοροδιαφυγή των μικροεπαγγελματιών, για το σπάταλο κράτος, τους αντιπαραγωγικούς στρατιωτικούς.

Με τέτοια παραμύθια μαζί με τις απαράδεκτες γενικεύσεις ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε", ότι "όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες" ουσιαστικά επιχειρούν να βγάλουν λάδι το καπιταλιστικό σύστημα, που από τη φύση του γεννά τις κρίσεις, τη διαφθορά και τα βάσανα του λαού. Η πλουτοκρατία για να κρύψει τις ευθύνες της, για να έχει την ησυχία της, θέλει ο άνεργος να τα βάζει με τον εργαζόμενο, ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα με τον εργαζόμενο στο δημόσιο, ο ένας κλάδος με τον άλλο.

Η ουσία είναι ότι όσο η φτώχεια και η εξαθλίωση θα επεκτείνονται στα πλαίσια της ΕΕ, με τις διάφορες μορφές - συνταγές διαχείρισης, τόσο η οργή, η αγανάκτηση, οι λαϊκοί αγώνες και οι αγώνες των ένστολων μπορεί να δυναμώνουν με προσανατολισμό τη διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, για την κατάκτηση της κοινωνικής και λαϊκής ευημερίας.

Τότε η υποκριτική συμπόνια της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων της για τη δύσκολη ζωή μας θα υποχωρεί και αντίστοιχα θα δυναμώνει ο αυταρχισμός της κρατικής καταστολής μαζί με τις προβοκάτσιες των διάφορων μηχανισμών που θα της δίνουν το αναγκαίο άλλοθι νομιμοποίησης. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και όχι μόνο.

Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ των ένστολων είναι πως η κυβέρνηση, η αστική τάξη, η ΕΕ, ενώ οδηγούν αυτούς και τα παιδιά τους στη λιτότητα, θέλουν ταυτόχρονα να τους έχουν στο ρόλο του σκληρότερου θύτη σε βάρος του αγωνιζόμενου λαού. Το κλίμα προετοιμάζεται καιρό τώρα πολύμορφα και μεθοδικά. Έτσι καλλιεργείται η άποψη ότι η άμυνα της πατρίδας, στην πράξη, δεν είναι υπόθεση του λαού, των στρατευμένων παιδιών του, αλλά των επαγγελματιών του πολέμου, που ευθυγραμμίζονται με το ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ τείνουν να πάρουν όλο και περισσότερο χαρακτήρα μηχανισμού καταστολής για δράση μέσα κι έξω από τη χώρα, με συμμετοχή στις δυνάμεις κατοχής άλλων χωρών, ενώ τα Σώματα Ασφαλείας αποκτούν νέες δυνάμεις και μηχανισμούς, δανειζόμενα οπλισμό, μεθόδους και οργάνωση των ειδικών στρατιωτικών δυνάμεων.

Καλλιεργείται από ορισμένες πλευρές η "ιδιαιτερότητα" των ένστολων να τύχουν ειδικής μεταχείρισης και λένε: "Οι φύλακες της πολιτείας πρέπει να είναι χορτάτοι για να μάχονται". Από άλλες πάλι πλευρές προβάλλεται η άποψη "οι ένστολοι δεν εργάζονται για οικονομικό αντάλλαγμα, αλλά για τη δόξα της προσφοράς στην πατρίδα. Γι' αυτό και δεν επιτρέπεται να διεκδικούν τα δικαιώματά τους".

Κανένας ένστολος δεν πρέπει, στο όνομα οποιασδήποτε κολακείας, να βοηθήσει τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι, χτυπώντας τους αγώνες των εργαζομένων. Έχουμε πείρα, χρόνια τώρα, από υποσχέσεις και επιδόματα κοροϊδίας και την τακτική του "διαίρει και βασίλευε" και δεν υπάρχει δικαιολογία για ανοχή απέναντι στις υποσχέσεις και τη δήθεν ευαισθησία τους για τον κλάδο.

Καιρό τώρα συστηματικά καλλιεργείται η άποψη ότι η αστυνομία πρέπει να απελευθερωθεί από ενδοιασμούς και ευαισθησίες για συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες, να προωθήσει πιο αποφασιστικά το δόγμα της μηδενικής ανοχής απέναντι στους λαϊκούς αγώνες που υπονομεύουν δήθεν την "προσπάθεια" της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ για οικονομικό νοικοκύρεμα, που στη συνέχεια θα φέρει και την ανάκαμψη από την κρίση.

Ταυτόχρονα, βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων προβάλλει την ανάγκη αξιοποίησης του στρατού απέναντι στις δήθεν επικίνδυνες κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Χρόνια τώρα επιστρατεύονται από μηχανισμούς η προβοκάτσια, οι γνωστοί άγνωστοι όπως και η δράση της ναζιστικής "Χρυσής Αυγής" για το χτύπημα του λαού που είναι φυσικό να αγωνίζεται ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες.

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα σ' ένα θεσμό - μηχανισμό, από τη φύση του αντιλαϊκό, και στους ανθρώπους που εργάζονται σ' αυτόν.

Γι' αυτό και οι ένστολοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταθούν απέναντι στο λαό που αγωνίζεται σε συνθήκες κρίσης για την επιβίωσή του. Είναι φανερό ότι κανένας εργαζόμενος ή κλάδος δε θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματα μόνος του, πολύ περισσότερο σε αντιπαράθεση με τους άλλους.

Η λύση βρίσκεται στον προσανατολισμό, στη συμπαράταξη με το λαϊκό κίνημα που αντιστέκεται, διεκδικεί, παλεύει για καλύτερες μέρες. Την κρίση και το χρέος δεν τα δημιούργησε ο λαός. Η μόνη διέξοδος υπέρ του λαού βρίσκεται στη μονομερή διαγραφή του χρέους, στην κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, όλων των εφαρμοστικών νόμων και την απαλλαγή της χώρας από τις δεσμεύσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Κανένας δεν είναι πάνω από τον κυρίαρχο λαό κι αυτός έχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει καθετί που μπαίνει εμπόδιο στην ευημερία του, με την υπεροχή της πλειοψηφίας που θα διαθέτει και με τη δύναμη του αγώνα του.

Χίος, 30/9/2012

Συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις 6 Μαΐου 2012 και 17 Ιουνίου 2012

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 9 Ιουλίου 2012 με θέμα τα συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις και τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος. Η ΚΕ πήρε υπόψη την συζήτηση που προηγήθηκε στα όργανα και στις ΚΟΒ, σε συσκέψεις οπαδών και φίλων του Κόμματος, τις παρατηρήσεις, υποδείξεις και προτάσεις, καθώς και τα συμπεράσματα από τις συνεδριάσεις των οργάνων και των ΟΒ της ΚΝΕ. Τα συμπεράσματα της ΚΕ θα τεθούν για συζήτηση και έγκριση στις ΚΟΒ του Κόμματος και στις οργανώσεις της ΚΝΕ. Η συζήτηση στο Κόμμα και την ΚΝΕ, όπως και με φίλους και οπαδούς, έδειξε ότι παρά τις απώλειες και τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, υπάρχει και πείσμα και αποφασιστικότητα στην παρέμβαση στο κίνημα και στις εξελίξεις, στις σύνθετες απαιτήσεις και ανάγκες του λαού που αυξάνονται, στην ισχυροποίηση των οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ. Η ΚΕ δίνει στη δημοσιότητα τις παρακάτω εκτιμήσεις:

1. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με απόσταση μεταξύ τους μόλις ενάμιση μήνα (6 Μαΐου και 17 Ιουνίου) έχουν και ενιαία στοιχεία, αλλά και ορισμένες διαφορές που καθόρισαν το κριτήριο ψήφου, στην καθεμία, ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις διεξήχθησαν σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που έφερε όξυνση του δημοσίου χρέους. Η διαχείριση του δημοσίου χρέους είχε ως συνέπεια το Μνημόνιο 1 με στόχο την εσωτερική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης. Ακολούθησε το Μνημόνιο 2 ως συνοδευτικό της Δανειακής Σύμβασης που επέφερε νέο κούρεμα χρέους και ένα νέο κύμα απαξίωσης της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα από επίσημες πηγές προβάλλονταν το ενδεχόμενο είτε νέας ελεγχόμενης είτε ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας σε συνθήκες νέας εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη. Όλα αυτά καθώς και η μεγάλη επιθετικότητα του κεφαλαίου για την ανατροπή του συνόλου των εργασιακών σχέσεων, η διόγκωση της ανεργίας επέδρασαν και στην εκλογική συμπεριφορά. Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες που ξέσπασαν και κλιμακώθηκαν στη διάρκεια της κρίσης καλλιέργησαν κύμα λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας σε βάρος τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα παρέμβαινε το σύστημα με στόχο την κάμψη της λαϊκής αντίστασης, την εκτροπή από ριζοσπαστικούς στόχους, με την προβοκάτσια και τη σύγχυση.

Στις εκλογές του Μαΐου σημειώθηκε πρωτόγνωρη και ταυτόχρονη καθίζηση της εκλογικής δύναμης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, ενώ ο τρίτος εταίρος – ΛΑΟΣ - της προηγούμενης τρικομματικής κυβέρνησης έμεινε εκτός βουλής. Το Κόμμα είχε μικρή άνοδο αλλά με εμφανείς διαρροές προς ΣΥΡΙΖΑ στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ταυτόχρονα απέσπασε ψήφους από άλλα κόμματα κυρίως από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δύο αστικών κομμάτων διασκορπίστηκαν κυρίως σε ιδεολογικά συγγενείς πολιτικούς χώρους που είχαν κοινό τόπο την καταδίκη του Μνημονίου, το οποίο αναγόρευαν ως αιτία της κρίσης και της όξυνσής της. Ένα μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θέτει το ζήτημα της αριστερής κυβέρνησης, καθώς και τα νέα κόμματα που σχηματίσθηκαν από αποσκιρτήσεις βουλευτών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η ΔΗΜΑΡ, ενώ για πρώτη φορά με σημαντικό εκλογικό ποσοστό μπαίνει στην βουλή η φασιστική αντικομμουνιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση ενισχύεται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΚΕ έχει μεγάλες απώλειες, το 48,3% των ψήφων της 6^ης Μαΐου, με κύρια τάση διαρροών περίπου 55% προς το ΣΥΡΙΖΑ και 38% προς την αποχή, σύμφωνα, με τις διάφορες μετρήσεις. Όλα τα άλλα κόμματα είχαν επίσης απώλειες πλην ΝΔ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση βασικό κριτήριο ψήφου γίνεται η αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης με πυρήνα τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σημειώνεται σημαντική υποχώρηση στο κριτήριο ψήφου με βάση την κατάργηση του Μνημονίου. Στη θέση της κατάργησης προωθείται η αναδιαπραγμάτευση σε συνδυασμό με την διαβεβαίωση για πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, στην ΕΕ. Ενώ στις εκλογές του Μαΐου εκδηλώθηκε ως ένα βαθμό η θετική τάση καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με σαφή αντίθεση στο Μνημόνιο και τις επιλογές της ΕΕ, στη δεύτερη αναμέτρηση σημειώνεται υποχώρηση, κάτω από τον καταιγισμό τρομοκρατικών διλημμάτων και προσμονής άμεσης ανακούφισης από μια αριστερή η κεντροαριστερή κυβέρνηση.

Τα πιο έκδηλα αρνητικά χαρακτηριστικά είναι η μεγάλη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ, η ενδυνάμωση της ΝΔ, η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, η αντοχή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συντελέσθηκε και ενώ αποκαλύφθηκε η διαχειριστική του λογική. Το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε, απέβαλε τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα είχε αναδείξει πριν τις εκλογές της 6^ης Μαΐου. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έγινε συστηματική και μελετημένη ιδεολογική - πολιτική επίθεση στο Κόμμα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του συστήματος για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνες για το σύστημα επιλογές, την αναχαίτιση της δυναμικής που φέρνει η ταξική πάλη, το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Η ΚΕ εκτιμά ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη στη δουλειά του Κόμματος με τον περίγυρό του, τους φίλους και οπαδούς για την ανάδειξη των θέσεών μας σχετικά με το χαρακτήρα των εκλογών για το αστικό κοινοβούλιο και την ανάδειξη κυβέρνησης στα πλαίσια του συστήματος ευρύτερα. Αυτό δεν έρχεται καθόλου σε αντίθεση με την ανάγκη να ισχυροποιείται το ΚΚΕ και στο αστικό κοινοβούλιο, ως δύναμη εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, όμως δεν πρέπει να θεωρούνται οι εκλογές ως η μάχη των μαχών, αποσπασμένη από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης.

2. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν με το ξέσπασμα και την όξυνση της κρίσης, παρά την άνοδο της μαζικότητάς τους, το δυναμισμό των μορφών πάλης (πάνω από τριάντα απεργιακές κινητοποιήσεις, μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, άρνηση πληρωμών σε χαράτσια και διόδια κλπ), δεν οδήγησαν στη συνειδητοποίηση του χαρακτήρα της κρίσης, στην αποδοχή της πολιτικής εξόδου από αυτή, με σύγκρουση με την ΕΕ - μονομερή διαγραφή του χρέους - κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Ήταν αγώνες που δεν αναχαίτισαν τα μέτρα. Δεν συνοδεύτηκαν από άνοδο της μαζικότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και την ύπαιθρο, ουσιαστικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων, άνοδο του κινήματος της νεολαίας, μαζικοποίηση των ιδιαίτερων μορφών οργάνωσης των γυναικών. Η μαζική καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η εγκατάλειψή τους από εργαζόμενους, από νεώτερες ηλικίες, περισσότερο αφορούσε ζητήματα διαχείρισης και λιγότερο τον ίδιο τον ταξικό χαρακτήρα των κομμάτων αυτών, τη δράση των μονοπωλίων, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Συνοδεύτηκε από μείωση απαιτήσεων και έκπτωση αιτημάτων. Είναι ιστορικά γνωστό από ανάλογες περιστάσεις, και γι αυτό υπενθυμίσαμε από τις αρχές του 2010, ότι σε συνθήκες κρίσης συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές: το κίνημα να δεχθεί χτύπημα, να υποχωρήσει ή να κάνει ένα σοβαρό βήμα στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης, της πολιτικής ρήξης και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τα αστικά κόμματα. Στη μαζικοποίηση των αγώνων συνέβαλε η είσοδος νέων τμημάτων της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων, που δεν είχαν αποκτήσει την απαιτούμενη πολιτική πείρα, κυρίως διακατέχονταν από τη θέληση για μια άλλη διαχείριση που τάχα θα σταματήσει τον κατήφορο, θα δώσει εδώ και τώρα λύση στα οξυμένα προβλήματά τους. Η αντίθεση προς τις επιλογές της ΕΕ, των μνημονίων, δεν συμβάδιζε με την συνειδητοποίηση ότι αυτές εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση και τα Μνημόνια αναγορεύτηκαν σε ζήτημα ιδιοτελούς, ανίκανης και υποτελούς διαχείρισης-διαπραγμάτευσης από το αστικό πολιτικό προσωπικό. Αυτή ήταν η βάση της ρηχής αντιμνημονιακής λογικής που πρόβαλαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αλλά και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ειδικό αρνητικό ρόλο διαδραμάτισε το ρεφορμιστικό - οπορτουνιστικό ρεύμα που είναι σχετικά δυνατότερο στα τμήματα των εργατοϋπαλλήλων με διασφαλισμένη ως τώρα μονιμότητα στην δουλειά, σχετικά καλύτερους μισθούς και παροχές. Η αυταπάτη για εδώ και τώρα άμεση λύση, χωρίς σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, δυνάμωνε και στην εργατική τάξη στον ιδιωτικό τομέα που απότομα πέρασε σε συνθήκες σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης και μεγάλης ανεργίας, ανασφάλειας. Η περίοδος αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη ώστε να βγουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα για την ιδεολογικοπολιτική πάλη, τους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στο κόμμα και την εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, μελέτη που συνδυάζεται με την επεξεργασία των θέσεων προς το 19^ο συνέδριο.

Τα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης με την βοήθεια θυλάκων της ιδιαίτερης επιρροής τους στους κόλπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των μηχανισμών του κράτους, ξεκίνησαν την προσπάθεια για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, καθώς διέβλεψαν ότι τα δύο αστικά κόμματα δεν μπορούσαν να ελέγξουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση, και επομένως υπήρχε κίνδυνος να διαμορφωθεί ένα ασταθές αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες που βαθαίνει η κρίση. Στα πλαίσια αυτά και βεβαίως κάτω από την πίεση των αγώνων, της γενικευμένης λαϊκής οργής, εμφανίζονται νέα φαινόμενα (σε σχέση με όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης), όπως οι διαρροές 60 βουλευτών, η ανατροπή του Γ. Παπανδρέου, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ με πρωθυπουργό το Λ. Παπαδήμο, αρχικά και με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ. Και ενώ η βουλή του 2009 ξεκίνησε με 5 κόμματα, τέλειωσε την θητεία της με 9 κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς. Στο έδαφος αυτό σχηματίσθηκαν, στις 6 Μάη δύο πόλοι: ο ένας με βάση την ΝΔ ως κεντροδεξιό τόξο, και ο άλλος με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ ως κεντροαριστερό, που προκάλεσαν και το εκλογικό αποτέλεσμα της 17^ης Ιουνίου. Ο πόλος του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε με οργανωμένη μαζική μετακόμιση οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής μεγάλο μέρος του στελεχικού δυναμικού ιδιαίτερα από τον δημόσιο τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ, το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τον κρατικό μηχανισμό. Η οργανωμένη μετακίνηση αγκάλιασε και ένα μέρος τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ. Η μετακόμιση βεβαίως διευκολύνθηκε λόγω της απογοήτευσης και δυσαρέσκειας, της απήχησης των θέσεων του οπορτουνισμού στα παραπάνω τμήματα των εργατοϋπαλλήλων. Η αστική τάξη της χώρας έριξε βάρος στην ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας που είναι το κύριο εργαλείο της για την κυριαρχία του ρεφορμισμού στο εργατικό κίνημα. Διαμορφώθηκε έτσι το έδαφος για ανάδειξη μιας νέας βουλής και κυβέρνησης χωρίς την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων.

Στην διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής περιόδου υπήρξε μια απροκάλυπτη επέμβαση της Κομισιόν, των ΗΠΑ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, των διεθνών μέσων ενημέρωσης στο να αποτραπεί η αμφισβήτηση του Μνημονίου-Δανειακής Σύμβασης σε μια περίοδο που ξέσπασε πιο δυνατή η κρίση στην Ισπανία και αναμενόταν τόσο αυτή η χώρα, όσο και άλλες, π.χ. Ιταλία και Κύπρος, να ζητήσουν να ενταχθούν σε καθεστώς δανειοδότησης από ΕΕ-ΔΝΤ. Η επέμβαση αυτή έγινε σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και στις γενικότερες αντιθέσεις τους με τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Εμπλέκονται το ελληνικό κράτος και τα πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου στις διάφορες εκδοχές εξέλιξης της ευρωζώνης, της ΕΕ, των διάφορων εκδοχών λιτότητας, ενώ είναι σαφής η επιδίωξη να ανακοπεί κάθε τάση λαϊκής χειραφέτησης, να συγκροτηθεί το νέο δίπολο με βάση τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές του Ιουνίου χρησιμοποιήθηκαν ως πείραμα και εργαλείο στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαφορές: πώς θα κατανεμηθεί η ζημιά από την όξυνση και εμβάθυνση της κρίσης, ποια η πορεία της ευρωζώνης. Η αντιμερκελική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε και από δυνάμεις στις ΗΠΑ-Βρετανία και από ένα μέρος ευρωπαίων ανταγωνιστών προς την Γερμανία που επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμή της μέσα στην ευρωζώνη. Παράλληλα βόλευε και τις δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που εκφόβιζαν με τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η παρέμβαση αυτή εξελίχθηκε σε πρωτοφανή χειραγώγηση ψήφου, με επιχειρήματα περί κινδύνων έξωσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.

3. Η ΚΕ εκτιμά το κάθε φορά εκλογικό αποτέλεσμα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό όπως αυτό της 17^ης Ιουνίου, παίρνοντας υπόψη τις αντικειμενικές συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών σε συσχέτιση με τη δράση και τους χειρισμούς του υποκειμενικού παράγοντα. Η συσχέτιση αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων είναι αναγκαία, γιατί μόνο έτσι μπορεί το Κόμμα μας να δει συγκεκριμένα τις υποκειμενικές αδυναμίες και τα λάθη του, ώστε να κατακτά την ικανότητα να προωθεί την στρατηγική του σε οποιεσδήποτε συνθήκες, λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκές.

Το εύρος και η αντοχή της εκλογικής δύναμης του Κόμματος καθορίζεται από το επίπεδο της ταξικής πάλης και αποτελεί δείκτη της. Το επίπεδο της ταξικής πάλης προκύπτει από την αλληλεπίδραση της δράσης του υποκειμενικού παράγοντα με τους αντικειμενικούς, καθοριστικούς παράγοντες που είναι οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, στην ταξική διάρθρωση κ.α.

Με βάση τα παραπάνω κριτήριο της αυτοκριτικής προσέγγισης της ΚΕ για τη δράση του Κόμματος γενικά και στην εκλογική περίοδο είναι:

Πρώτον, αν η δράση μας αξιοποίησε όλες τις δυνατότητες που έδωσαν οι αντικειμενικές συνθήκες τα προηγούμενα χρόνια για να οξυνθεί η ταξική πάλη, να διευρυνθεί ο περίγυρος του Κόμματος και να βαθύνει η συμφωνία του με την στρατηγική του, η αποφασιστικότητά του να την υποστηρίξει σε όλες τις συνθήκες και εκλογικά, χωρίς διακυμάνσεις.

Δεύτερον, αν κατά την εκλογική αναμέτρηση οι χειρισμοί και η δράση μας συμβάλανε ώστε να ενισχύονται οι θετικές και να αποδυναμώνονται οι αρνητικές εκλογικές τάσεις που γενικά καθορίζονται από το επίπεδο της ταξικής πάλης.

Πιο συγκεκριμένα:

- Η εκλογική αναμέτρηση ανέδειξε τις μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στην δουλειά μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, την κομματική οικοδόμηση σε συνθήκες που υπάρχουν δυσκολίες στην οργάνωση των μαζών, ώστε να εξαντλούνται όλες οι δυνατότητες που απορρέουν από τις αντικειμενικές εξελίξεις. Αυτά τα καθήκοντα βεβαίως απαιτούν χρόνο, επίμονη προσπάθεια, σταθερό και επεξεργασμένο προσανατολισμό. Σε τελευταία ανάλυση η ΚΕ έχει την πρώτη ευθύνη, επίσης όλα τα καθοδηγητικά όργανα, η κάθε ΚΟΒ, πώς τελικά δρούμε στις μάζες με τις θέσεις μας, με μαχητικότητα και ικανότητα συσπείρωσης δυνάμεων που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και διαφορετικό επίπεδο πείρας και θέλησης για δράση.

Η ΚΕ πρέπει να αποτιμήσει την δουλειά της αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα πώς δούλεψε από το 18^ο συνέδριο και μετά, με βάση τα παραπάνω καθήκοντα και να εντάξει τα συμπεράσματα στην ουσιαστική αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς της ΚΕ εν όψει του 19^ου συνεδρίου.

-Η ΚΕ δεν μπόρεσε, επίσης, με βάση το ύψος των αναγκών και των δικών της κατά καιρούς διαπιστώσεων, να προσανατολίσει πρακτικά όλο το Κόμμα να απευθύνεται κυρίως στις νεώτερες ηλικίες με κοινωνικοταξικά βέβαια κριτήρια. Αυτές οι ηλικίες διαμορφώθηκαν σε συνθήκες παγκόσμιας ήττας του εργατικού κινήματος, βαθειάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, προσπάθειας να υποκατασταθεί το κομμουνιστικό κίνημα με ένα σοσιαλδημοκρατικό-οπορτουνιστικό αριστερό κίνημα που διεκδικεί συμμετοχή στην αστική διαχείριση. Δεν μπόρεσε να συντονίσει την δουλειά όλου του κόμματος με την στήριξη και βοήθεια της ΚΝΕ, ιδιαίτερα σε χώρους της μάθησης στους οποίους η ιδεολογική επίθεση είναι επεξεργασμένη καλά και ασκεί σοβαρή επίδραση. 

 

-Αυτοί, επίσης, οι παράγοντες και άλλοι που θα αναδειχθούν και από την συζήτηση, θα αποτελέσουν και την αποτίμηση της δουλειάς της ΚΕ στη προσυνεδριακή περίοδο.

Αποδείχθηκε ότι απαιτείται να οικοδομούνται πιο στενοί ιδεολογικοπολιτικοί δεσμοί με τους φίλους και οπαδούς, ως μόνιμο στοιχείο στη δουλειά μας και όχι μόνο σε περιόδους έξαρσης των αγώνων και των εξελίξεων. Δεν αρκεί η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση σε θέματα της επικαιρότητας. Ένα σημαντικό μέρος των οπαδών δεν γνωρίζει τις θέσεις του κόμματος π.χ. για κυβερνήσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, για εξελίξεις στην ΕΕ, για θέματα σχέσης οικονομίας και πολιτικής, τον χαρακτήρα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, για το περιεχόμενο της λαϊκής εξουσίας. Αυτό προϋποθέτει το κομματικό δυναμικό να βοηθιέται και να προσανατολίζεται στην ανάπτυξη μεγαλύτερης ικανότητας στην εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος, της στρατηγικής του.

-Η ΚΕ και ιδιαίτερα το ΠΓ, αδύνατα και πίσω από τις απαιτήσεις αντιμετώπισε τις ανάγκες της προπαγάνδας με συνεχείς επεξεργασίες ώστε η ταξική συνείδηση να μην εκτρέπεται σε ανώδυνους δρόμους σε συνθήκες που οι μηχανισμοί χειραγώγησης και επηρεασμού είναι πολλοί, πολυπλόκαμοι. Η προπαγάνδα του Κόμματος δεν είναι ζωντανή και εμπλουτισμένη με παραδείγματα και στοιχεία που βγαίνουν μέσα από τις εξελίξεις στο κίνημα, αλλά και τον κάθε κλάδο, δεν έχει αποκτήσει η προπαγάνδα μας ζωντανό εκλαϊκευτικό χαρακτήρα. Το θέμα της προπαγάνδας δεν είναι ζήτημα γενικά «επικοινωνιακής πολιτικής» και μάλιστα με κριτήριο το πώς διεξάγεται ο τηλεοπτικός διάλογος. Η αυτοκριτική της ΚΕ στο επίπεδο της προπαγάνδας αναφέρεται στις μορφές ζωντανής προπαγάνδας, που διευκολύνει το διάλογο, τη συμμετοχή, και όχι την παθητική παρακολούθηση των λεγόμενων τηλεοπτικών εκπομπών που δεν μπορούν να δώσουν τον πλούτο των θέσεών μας, την τεκμηρίωση, τα κριτήρια. Υποτιμήθηκε επίσης ο ρόλος του Διαδικτύου στην πληροφόρηση της νεολαίας αλλά και ως όργανο επίθεσης στο Κόμμα.

4. Η ΚΕ εκτιμά ότι η γενική πολιτική γραμμή που δόθηκε η εκλογική μάχη ανταποκρινόταν στον χαρακτήρα της κρίσης, της διεξόδου που είχε ανάγκη ο λαός, σε συνθήκες που προοιωνίζονταν νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, ανεξάρτητα των όποιων χειρισμών θα γίνονταν από την νέα κυβέρνηση, η οποία θα πρόκυπτε. Το πρόβλημα είναι ότι η ΚΕ δεν εντόπισε έγκαιρα το βάθος της συνολικής μείωσης των δύο κομμάτων και ιδιαίτερα την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, καθώς και την ισχυροποίηση-στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, το σχέδιο επίθεσης στο Κόμμα. Αρχικά είχε εντοπισθεί η μείωση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ υπέρ της ΔΗΜΑΡ που όμως δεν ασκούσε επίδραση στο χώρο των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, πράγμα που επιβεβαιωνόταν από τις δημοσκοπήσεις. Δεκαπέντε μέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση εντοπίσθηκε η απότομη στροφή προς το ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αλλά και του Κόμματος. Παρά τις προσπάθειες που τότε έγιναν για να εντοπισθούν οι απώλειες, δεν επιβεβαιώνονταν η έκτασή τους από τις εκτιμήσεις τοπικά των κομματικών οργανώσεων.

Η ουσία είναι ότι η ΚΕ δεν συγκέντρωσε την προσοχή της στο γεγονός ότι για πρώτη φορά, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, μπροστά στο δοκιμαζόμενο λαό έμπαινε ζήτημα να επιλέξει ανάμεσα σε μια κυβέρνηση στη βάση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ από την μια, ή μια κυβέρνηση της λεγόμενης «αριστερής συνεργασίας» με ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ και μάλιστα με το ψεύτικο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για το πλεονέκτημα των 50 εδρών. Η ΚΕ εντόπισε την ιδιαίτερη σκληρότητα και συνθετότητα της εκλογικής μάχης κυρίως μετά τις 6 του Μάη και όχι πριν, και γι αυτό διατύπωσε τη θέση ότι πρόκειται για τη δυσκολότερη αναμέτρηση των τελευταίων 40 χρόνων.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ΚΕ έπρεπε να καθορίσει το πλαίσιο της πρώτης εκλογικής μάχης στο ίδιο πνεύμα που το επεξεργάσθηκε αμέσως μετά τις εκλογές της 6 Μαΐου. Δηλαδή να προτάξει το μέτωπο στην αυταπάτη της «αριστερής κυβέρνησης» με επεξεργασία και κωδικοποίηση κατάλληλων συνθημάτων. Δεν ανέδειξε έγκαιρα το ΣΥΡΙΖΑ ως νέο πολιτικό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας με συστηματική προσπάθεια διείσδυσης στον εκλογικό μας περίγυρο. Η ΚΕ δεν έδωσε έγκαιρα απάντηση πώς βλέπει το ΚΚΕ το ζήτημα της κυβέρνησης της λαϊκής εξουσίας, πώς θα φθάσει ο πολιτικός αγώνας σε μια τέτοια έκβαση και με ποιες προϋποθέσεις, ώστε να κατανοηθεί γιατί το ΚΚΕ δεν μετέχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, σε κυβέρνηση που πολιτεύεται στα πλαίσια του συστήματος, στο έδαφος δηλαδή του καπιταλισμού. Η θέση του ΚΚΕ για κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα προπαγανδιζόταν έγκαιρα και ευρύτερα, θα αποκτούσε τη δέουσα επιθετικότητα, δεν θα άφηνε χωρίς απάντηση το παραπλανητικό και ύπουλο επιχείρημα που καλλιεργήθηκε συστηματικά, ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Δεν σήμανε συναγερμό στην πρώτη προεκλογική περίοδο για τον κίνδυνο απωλειών του Κόμματος, την συστηματική προσπάθεια να προωθηθεί σχεδιασμένα η αποδυνάμωση του Κόμματος από τις δυνάμεις του συστήματος. Δεν καλλιέργησε, στον απαιτούμενο βαθμό, πνεύμα επαγρύπνησης και ανησυχίας στα μέλη του Κόμματος, στον περίγυρο του. Δεν σημαίνει βεβαίως ότι αν στην πρώτη προεκλογική περίοδο είχε χαραχθεί εύστοχη εκλογική τακτική θα ήταν δυνατόν να ανατραπεί το ρεφορμιστικό ρεύμα υπέρ κυβέρνησης διαχείρισης της κρίσης, η ανάπτυξη του οποίου έχει αντικειμενική βάση, πατά στις ανάγκες της αστικής εξουσίας. Όμως είναι πολύ πιθανό το Κόμμα να είχε λιγότερες απώλειες, κυρίως να αποτρεπόταν ένα πνεύμα απογοήτευσης ιδιαίτερα στο χώρο των οπαδών και φίλων του Κόμματος που δικαίως προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ορισμένοι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, αλλά και ένα μικρό μέρος των κομματικών μελών, έκανε την παρατήρηση ότι το Κόμμα θα μπορούσε να θέσει κατά τη διερευνητική εντολή μια κυβερνητική πρόταση που βεβαίως θα απορρίπτονταν από το ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα έθετε το ζήτημα της αποδέσμευσης, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της ρήξης με τις επιλογές της ΕΕ και των μονοπωλίων. Υποστηρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνταν η πρωτοβουλία κινήσεων από το ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΚΕ εκτιμά ότι σωστά δεν μπήκε το Κόμμα στη λογική συζήτησης με το ΣΥΡΙΖΑ στη διερευνητική εντολή. Το Κόμμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει κινήσεις που επιτείνουν τη σύγχυση γύρω από το χαρακτήρα αυτού του φορέα ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει εναλλακτικά σχέδια διαχείρισης.

5. Η ΚΕ εκτιμά ότι η διπλή εκλογική αναμέτρηση, ανεξάρτητα από τις γενικότερες αδυναμίες που αναδείχθηκαν και τις απώλειες, αποτελεί παρακαταθήκη καθώς έγινε σημαντική δουλειά για την ανάδειξη των δύο δρόμων ανάπτυξης, το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας, την ανάδειξη της θέσης του Κόμματος για την συμμετοχή σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Το ΚΚΕ έδωσε μια μάχη κόντρα στο ρεύμα, σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες και περίπλοκες. Βρέθηκε αντιμέτωπο και με αδυναμίες, ελλείψεις και καθυστερήσεις, τις οποίες οφείλει να αντιμετωπίσει και μπορεί να αντιπαλέψει καθώς οι απαιτήσεις του αγώνα θα αυξηθούν απότομα το επόμενο χρονικό διάστημα.

Η ΚΕ επεξεργάσθηκε πρόγραμμα δράσης του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, που θα εξειδικευθεί στις κομματικές οργανώσεις. Καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, να πρωτοστατήσουν μαζί με τους φίλους, οπαδούς, συναγωνιστές και συναγωνίστριες στη συσπείρωση και αντεπίθεση με επίκεντρο τον τόπο δουλειάς, τον κλάδο σε τοπικό, ομοσπονδιακό και πανελλαδικό επίπεδο με βάση το βασικό καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Να ανεβάσουμε την ικανότητά μας να εξειδικεύουμε και να εκλαϊκεύουμε την στρατηγική μας καθοδηγώντας τους αγώνες με βάση την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων γενικά και κατά πρόβλημα, με κύρια κατεύθυνση τις θέσεις κατά κλάδο, από την σκοπιά μας, τα κοινωνικά προβλήματα, την ανεργία, τα ζητήματα της υγείας και των φαρμάκων, τη φοροληστεία των πενιχρών λαϊκών εισοδημάτων, των αποκρατικοποιήσεων, της παιδείας και τα άλλα σοβαρά οξυμένα προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, κατά κλάδο, περιοχή, στον τόπο δουλειάς. Θα πρωτοστατήσει σε ανάλογες παρεμβάσεις και έξω και μέσα στη βουλή, με την αναβάθμιση της δράσης της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Να δουλέψουμε για την επιτυχία όλων των εκδηλώσεων του 38^ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ με κεντρικό σύνθημα «Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται… Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία…!» Η επιτυχία του θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα προσανατολιστούν καθοδηγητικά όλες οι ΚΟΒ και οι ΟΒ στην ενημέρωση-συζήτηση και διακίνηση του κουπονιού με πολιτικά κριτήρια, να κάνουν δουλειά συσπείρωσης δυνάμεων, να επικοινωνήσουν με νέες ηλικίες, νέους και νέες εργάτες και εργάτριες, ανέργους, μαθητές, μαθήτριες, σπουδαστές, φοιτητές, άλλους εργαζόμενους.

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΑΘΗΝΑ 10/7/2012

Θέσεις ΚΚΕ για τα προβλήματα στον ΕΟΠΥΥ κ στο φάρμακο

Η θέση του ΚΚΕ για το φορολογικό

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

«Όπως είναι γνωστό η κυβέρνηση Παπαδήμου προκειμένου να διαμορφώσει κατάλληλα το προεκλογικό κλίμα έδωσε τη δυνατότητα για παράταση των φορολογικών δηλώσεων. Έτσι τα τρομερά εκκαθαριστικά που έρχονται με μεγάλες δόσεις, ακόμα και γι αυτούς που είχαν απαλλαγεί τα προηγούμενα χρόνια, αναβλήθηκαν. Όμως η νέα εκλογική μάχη βρίσκει το λαό να παραλαμβάνει καθημερινά εκκαθαριστικά σημειώματα τα οποία κυριολεκτικά και μόνον αυτά αρκούν για να τον οδηγήσουν σε μεγαλύτερη φτώχεια.

Μπροστά στις εκλογές η ΝΔ δεν έκανε τον κόπο να μιλήσει αναλυτικά για το φορολογικό αν και η ίδια πιστεύει ότι θα είναι κυβέρνηση. Το μόνο που ξεκαθάρισε είναι οι νέες φοροαπαλλαγές για τους μονοπωλιακούς ομίλους και η ενιαιοποίηση των φόρων ακίνητης περιουσίας σε ένα φόρο έτσι που τελικά θα πληρώσουν όλοι οι μικροί και μεσαίοι ιδιοκτήτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης, παρά το γεγονός ότι διαθέτει κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν ξεκαθάρισε τα πράγματα. Το μόνο που φρόντισε να πει είναι ότι θα κάνει μία συμφωνία με τους εφοπλιστές για να δουν πώς θα διαμορφωθούν τα φορολογικά έσοδα. Όσον αφορά τα χαράτσια ξεκαθάρισε ότι αυτά θα παραμείνουν για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και εξαίρεσε την πολύ ακραία φτώχεια που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να δίνει φράγκο.

Το ΚΚΕ διαθέτει αυτή τη στιγμή και έχει επεξεργαστεί στόχους πάλης για το αύριο, για τις 18, για τις 19 Ιουνίου, τέτοιους που πρέπει να διεκδικήσει η εργατική λαϊκή οικογένεια γιατί είναι αδύνατον, με την κατάντια των μισθών, να πληρωθούν οι φόροι που εκτός των άλλων είναι και εξαιρετικά άδικοι. Εμείς θεωρούμε ότι δεν πρέπει ο λαός να πάει πίσω από ένα αίτημα το οποίο ευρύτερα είχε διαδοθεί και μάλιστα και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε υιοθετήσει πριν τις εκλογές για αφορολόγητο στη λαϊκή οικογένεια έως 40.000€, όπου πρέπει να υπολογίζεται επιπλέον 5.000€ για κάθε παιδί. Θεωρούμε ότι παρά το γεγονός ότι υπάρχει ύφεση το μεγάλο κεφάλαιο πρέπει να φορολογηθεί με 45%, αλλιώς το σύνθημα «να πληρώσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός» είναι κενό γράμμα.

Προτείνουμε ακόμα και θα παλέψουμε:

- Να καταργηθούν τα αφορολόγητα αποθεματικά και οι λεγόμενες αναπτυξιακές φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Και οπωσδήποτε να καταργηθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς που ισχύει για τους εφοπλιστές.

- Ζητάμε, διεκδικούμε και θα παλέψουμε για άμεση φορολογική επιβάρυνση – εισφορά των μονοπωλιακών ομίλων για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

- Για την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου που ενοχοποιείται για φοροδιαφυγή – εισφοροδιαφυγή. Και οπωσδήποτε να αυξηθεί η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

- Πρέπει να καταργηθούν τα αντικειμενικά κριτήρια που ισχύουν στην φορολογία και η αντίληψή τους μάλιστα στηρίζεται σε μια τιμή η οποία είναι εξωπραγματική αφού έχουν πέσει προς τα κάτω οι πραγματικές αξίες των ακινήτων και η κατάργηση των ειδικών δημοτικών φόρων και των χαρατσιών.

- Για τους αυτοαπασχολούμενους πρέπει να αναγνωριστούν τα λογιστικά βιβλία ως μοναδική πηγή προσδιορισμού εισοδήματος.

- Τέλος, διεκδικούμε την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, την κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και την κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια, μηχανήματα και στο πετρέλαιο κίνησης.

Το γεγονός ότι η οικονομία βρίσκεται σε πορεία ύφεσης δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για να προστίθενται τέτοια δυσβάσταχτα βάρη για τους εργαζόμενους και βεβαίως πρέπει να υπάρχει γενικά ριζική ανατροπή της αντίληψης ότι τα έσοδα του κράτους πρέπει να έχουν ως πηγή τον εργαζόμενο λαό και όχι εκείνους που πριν απ’ όλα ευθύνονται και για το ξέσπασμα της κρίσης.

Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μέσα στα πλαίσια του συστήματος. Αυτό όμως δεν μπορεί να μας οδηγήσει στην παραίτηση από την διεκδίκηση αιτημάτων που στοιχειωδώς ανταποκρίνονται στις ανάγκες ενός λαού, που αντιμετωπίζει μάλιστα μπροστά του και το φάσμα μεγαλύτερης έκτασης φτώχειας και ακόμα νέων βαρών.

Το ΚΚΕ επιλέγει το σύνθετο και δύσκολο δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης και χρειάζεται πραγματικά ένα δυνατό ΚΚΕ τώρα και όχι αύριο, γιατί αύριο ίσως θα είναι αρκετά αργά, γιατί ο λαός θα έχει υποστεί βάσανα μεγάλης διάρκειας».

ΑΘΗΝΑ 06/06/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

 

Θέσεις ΚΚΕ για τα προβλήματα στον ΕΟΠΥΥ κ στο φάρμακο

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ «ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ»

Η εισηγητική ομιλία

«Σας έχουμε δώσει ένα πολυσέλιδο κείμενο, στο οποίο καταγράφεται τι έχει συμβεί σε βάρος των νέων ηλικιών, των μαθητών, των φοιτητών, των σπουδαστών, ιδιαίτερα των παιδιών από τα εργατικά λαϊκά στρώματα που βίαια στρέφονται προς την επαγγελματική κατάρτιση. Είναι αιτήματα και στόχοι πάλης που τους υιοθετήσαμε στους αγώνες και βεβαίως έχουν επικαιροποιηθεί μετά το ξέσπασμα της κρίσης, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, τη δανειακή σύμβαση και βεβαίως με βάση την πραγματικότητα που ζει το Κόμμα, η νεολαία, η ΚΝΕ στους συγκεκριμένους χώρους.

Αναρωτήθηκα, αν η προσπάθεια που κάνουμε προεκλογικά - και δεν είναι η πρώτη φορά, το κάνουμε σε όλες τις εκλογές - να αναδείξουμε προβλήματα, αιτήματα, προτάσεις για την ανακούφιση των νέων, αν είναι σκόπιμο λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Όχι γιατί δεν αξίζει, αξίζει. Tο κάνουμε για τον εξής λόγο: Υπάρχει ο καλοπροαίρετος κόσμος, που λέει: Τι προτείνετε για το ένα το άλλο, τι λέτε. Και είμαστε υποχρεωμένοι, καθώς ξέρουμε, ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού, των νέων ιδιαίτερα, για μια σειρά λόγους, που δεν θα αναπτύξω τώρα, δύσκολα μπορεί να έρθει σε επαφή με το ΚΚΕ. Κι αυτό γιατί συνήθως για να έρθει σε επαφή, πρέπει να υπάρχει ισότιμη προβολή των κομμάτων, όχι μόνο από τα ΜΜΕ, αλλά και σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, που δεν υπάρχει. Βεβαίως, είμαστε υποχρεωμένοι να τους πούμε ποια είναι η δική μας πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας. Όλο δηλαδή το πρόγραμμα του ΚΚΕ. Δεύτερον, θέλουμε να απαντήσουμε στους συνειδητούς κακοπροαίρετους του συστήματος, οι οποίοι όλη μέρα επαναλαμβάνουν: «Το ΚΚΕ δεν έχει θέσεις και πρόταση για τις 7 του Μάη». Ξέρουν ότι έχουμε. Κι ούτε θα δεχτούν αυτές τις προτάσεις που λέμε για τη νεολαία, θα τις αποκρύψουν. Λέμε για το σύστημα, το οποίο δουλεύει μέσα από όλα τα κανάλια, το πολιτικό σύστημα. Και θα λένε ή δεν έχει προτάσεις ή έχει προτάσεις μόνο εξουσίας ή όταν προβάλλουμε τις προτάσεις λένε δεν έχετε πρόταση εξουσίας. Είμαστε υποχρεωμένοι, μια βδομάδα πριν τις εκλογές, να υποκύψουμε και σε αυτούς τους πειρασμούς.

Ξεκαθαρίζουμε: Όλη η προεκλογική περίοδος έχει αποδείξει, το λέμε τώρα γιατί την προεκλογική περίοδο περισσότεροι ασχολούνται με το τι λένε τα κόμματα, ότι τα άλλα κόμματα έχουν ριζική διαφωνία και με τις προτάσεις του σήμερα, του αύριο. Δεν είναι ότι διαφωνούν και μας πολεμάνε για την πρόταση εξουσίας, αυτό το καταλαβαίνουμε. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο σήμερα. Να σας πω ένα παράδειγμα που αφορά όλα τα κόμματα, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα: Όταν εμείς υποστηρίζουμε, ότι μέσα στις συνθήκες του συστήματος που ζούμε, πρέπει να υπάρχει δημόσια - δωρεάν Παιδεία και να μην υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Παιδείας. Προσέξτε, επιχειρηματική δραστηριότητα στη βιομηχανία θα υπάρχει, σε όλους τους κλάδους θα υπάρχει, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει, καπιταλισμός είναι, αλλά να μην υπάρχουν επιχειρηματικοί όμιλοι στον τομέα της Παιδείας. Να μην εξαρτάται η πορεία ενός παιδιού στις σπουδές του από το τι έχει στην τσέπη η οικογένειά του. Με αυτά τα άλλα κόμματα διαφωνούν. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είναι αναφανδόν υπέρ της κυριαρχίας των επιχειρηματικών ομίλων και στη δημόσια Παιδεία, αλλά και δυνάμεις οι οποίες για το λαό ανήκουν στον προοδευτικό και αριστερό χώρο, λένε το εξής: Συνύπαρξη και των δυο τομέων. Δεν θα τολμήσουν να πουν να μη γίνουν ξένα πανεπιστήμια ή να κλείσουν τα ιδιωτικά σχολεία, όπου κι αν υπάρχουν και βεβαίως οι εκπαιδευτικοί να διοριστούν και να διευρυνθεί όλο το σύστημα Παιδείας. Άρα, ας μιλάμε τώρα με τη γλώσσα της πραγματικότητας. Διαφωνούν και με τις άμεσες προτάσεις. Γιατί με το θέμα εξουσίας καταλαβαίνουμε ότι διαφωνούν. Η πιο ριζοσπαστική πρόταση που έχει αναφερθεί προεκλογικά είναι ενταγμένη απολύτως μέσα στο πλαίσιο του συστήματος.

Με την ευκαιρία θέλουμε να υπογραμμίσουμε – αυτό είναι κοινή διαπίστωση - ότι όλα τα μέτρα τα ταξικά, τα αντεργατικά, τα αντιλαϊκά που παίρνονται είναι πολύ χειρότερα για τις νέες ηλικίες. Γιατί; Υπάρχει κάποιος ρατσισμός της ΕΕ ή των άλλων κομμάτων απέναντι στις νέες ηλικίες; Όχι. Ρατσισμός δεν υπάρχει, αυτός ο ηλικιακός ρατσισμός δεν υπάρχει. Τι υπάρχει; Θέλουν ακριβώς να ξεκινήσουν τα χειρότερα μέτρα στις νεότερες ηλικίες για να εξασφαλίσουν ότι οι νεότερες ηλικίες, με σκυμμένο το κεφάλι, φοβισμένες όταν θα αποκτήσουν κοινωνική και πολιτική πείρα, αυτή την κοινωνική και πολιτική τους πείρα να την έχουν μες στο κεφάλι τους, μες στην καρδιά τους αλλά να μην αμφισβητήσει τίποτα τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Κι αν θέλετε οι μεγαλύτερες ηλικίες ή οι μεσαίες ηλικίες έχουν κάποια πείρα και αγώνων. Οι πολύ μικρές ηλικίες δεν έχουν άμεση και προσωπική πείρα. Επομένως, θέλουν να εξασφαλίσουν, μετά από 10, 20 και 30 χρόνια η σημερινή νέα γενιά, που θα είναι στη μεσαία ηλικία, να είναι μια γενιά απολύτως τρομοκρατημένη. Και ξέρετε ο πυρήνας της τρομοκρατίας να είναι απέναντι στον καπιταλιστή εργοδότη. Να φοβάται βεβαίως και το κράτος καταστολής, να φοβάται και την κρατική τρομοκρατία, να φοβάται κι άλλους μηχανισμούς τρομοκρατικούς. Αλλά ξέρουν ότι καμιά φορά η νεολαία, αυτούς τους μηχανισμούς δεν τους φοβάται. Ή πεισμώνει και τους αντιμετωπίζει. Θέλουν όμως η νεολαία να φοβάται τον εργοδότη. Αυτή είναι η βάση. Και να μην πιστεύει στον εαυτό της και να κυνηγάει ατομικά μια θέση στον ήλιο.

Οι θέσεις, λοιπόν, εδώ που αναπτύσσουμε, είναι θέσεις που ξεκινάνε από τα εντελώς οξυμένα προβλήματα που έχει η νεολαία. Και μακάρι μέσα από ανεβασμένους αγώνες, με όλες τις μορφές πάλης το επόμενο διάστημα, η νεολαία να μη χάσει όσα της επιφυλάσσουν να χάσει. Ή να αποσπάσει και κάτι. Για μας είναι καίριο ζήτημα.

Η διαφωνία μας είναι σε όλα τα θέματα και η διαφωνία τους μαζί μας. Ακόμα - και αυτό είναι το φοβερό – διαφωνούμε μεταξύ μας και στο θέμα των ναρκωτικών, στο διαχωρισμό μαλακών και σκληρών. Εν πάση περιπτώσει, να έχεις μια διαφωνία στη διαδικασία απεξάρτησης από τα ναρκωτικά κι αν αυτή η διαφωνία έχει να κάνει με επιστημονικές αντιλήψεις ή με Α ή Β πείρα, αυτό να το συζητήσουμε. Αλλά ο διαχωρισμός των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά και η αναγόρευση, μάλιστα, της χρήσης των μαλακών ναρκωτικών, αλλά και των σκληρών σαν μια μορφή αντίστασης στο σύστημα, είναι μια θέση που δολοφονεί. Εμείς πραγματικά θέλουμε ο νέος άνθρωπος να νιώθει ανεξάρτητος, να μη χρειάζεται να παίρνει χάπια για να αντέχει το σύστημα και το βάρος του συστήματος. Ακόμα και σε αυτό το ζήτημα, πραγματικά είναι κρίμα, που δεν μπορούμε να βρούμε μια κοινή γλώσσα. Δεν θα λύναμε όλα τα άλλα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον θα θωρακίζαμε τη νεολαία. Κι όλα αυτά, ότι το ΚΚΕ διαφωνεί γιατί θέλει ποινές στους χρήστες, είναι ωμό ψέμα. Ο χρήστης είναι θύμα, δεν είναι άρρωστος όπως τον παρουσιάζουν, ψυχικά και βιολογικά. Βεβαίως, όταν κάνεις μια μακρόχρονη χρήση των ναρκωτικών, θα αρρωστήσεις και ψυχικά και βιολογικά. Θα σου μείνει συκώτι; Ο χρήστης είναι θύμα. Και το θύμα δεν μπορεί να δέχεται την καταστολή της ποινής. Εμείς πολεμάμε αυτό τον διαχωρισμό και εκείνα τα υποκατάστατα, και μάλιστα τα πολύ φθηνά που κυκλοφορούν τώρα, όπου πια γίνεται πολύ προσιτό και στο πιο φτωχό παιδί ένα χάπι εξάρτησης.

Και θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας το εξής: Επειδή όλα αυτά που λέμε εντάσσονται στην καθημερινότητα, εντάσσονται και στις κορυφαίες μορφές της πολιτικής πάλης που το επόμενο διάστημα είναι η εκλογική μάχη, αλλά από κει και πέρα θα είναι οι μεγάλοι αγώνες. Τα κόμματα του συστήματος, που κυβέρνησαν, δολοφόνησαν κυριολεκτικά τα δικαιώματα του λαού. Η κρίση ήταν η μεγάλη τους ευκαιρία. Ό,τι μέτρα είχε το κίνημα παρεμποδίσει πριν, ένα κίνημα που δεν ήταν όμως επαρκές και αντίστοιχο με τις ανάγκες, ό,τι μέτρα πάρθηκαν ήταν δολοφονικά. Και ορισμένα πράγματα από το κίνημα αποτράπηκαν. Όμως, δηλητηριάζεται σήμερα η νεολαία και το λαϊκό κίνημα όχι μόνο με τα ταξικά μέτρα και με τη φοβία, όχι μόνο με την κρατική καταστολή, όχι μόνο με τον κίνδυνο της απόλυσης αν αντιδράσει, αλλά δηλητηριάζεται με την προσπάθεια που γίνεται να αναζωπυρωθούν αυταπάτες ότι μπορεί χωρίς αναμέτρηση και μια μάχη διαδοχικών ρήξεων και συγκρούσεων ως την τελική νίκη, ότι μπορούν να λυθούν προβλήματα. Μπροστά στις εκλογές δίνουν ρέστα όλοι. Να πείσουν τη νεολαία ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν ενισχυθούν. Κρύβουν από την νεολαία ότι για να γίνει ένα ευρώ επένδυσης πρέπει να μειωθούν εντελώς οι εργοδοτικές εισφορές, οι μισθοί στους νέους να πάνε 200 – 300 ευρώ και ο νέος να δέχεται να δουλέψει λίγους μήνες. Βεβαία, κάτω από αυτές τις συνθήκες θα γίνουν επενδύσεις. Αλλά οι επενδύσεις θα στηρίζονται πάνω σε μια τραγωδία της ζωής των εργαζομένων. Όσοι υπόσχονται ότι με την κατάργηση του μνημονίου και με την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ θα γίνουν επενδύσεις, κρύβουν ότι υπάρχουν γραπτά και άγραφα μνημόνια. Και αυτά τα καθορίζει η καπιταλιστική εργοδοσία και τα μονοπώλια. Κρύβουν ότι οι καπιταλιστές βεβαίως θα κάνουν επενδύσεις, γιατί αλλιώς είναι σαν να αυτοκτονούν, δίχως επενδύσεις δεν υπάρχει κέρδος. Αλλά θα κάνουν επενδύσεις εκεί όπου το κέρδος έρχεται γρήγορα και για όσο διάστημα διατηρείται το κέρδος, αλλά οι μισθοί, τα δικαιώματα, οι συνθήκες δουλειάς των εργατοϋπαλλήλων και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, θα είναι τραγική.

Σήμερα μεταδόθηκε σ’ ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ότι ένας εργάτης στο Αίγιο έχασε στη ζωή του και μάλιστα στα δελτία είπαν ότι ήταν εργατικό ατύχημα. Τι έκανε ο άνθρωπος αυτός; Ήταν με μια αλυσίδα και κατέβαζε ένα τεράστιο κοντέινερ από πλοίο, κόπηκε η αλυσίδα και σκοτώθηκε. Ακούσαμε και κάτι ευχές: «Ευχόμαστε να είναι το τελευταίο»...Αυτοί που λένε ότι εύχονται να είναι το τελευταίο ή που είναι έτοιμοι να τα ρίξουν στον ίδιο τον εργάτη πρέπει να τιμωρηθούν βαρύτατα. Θα βγάλουν ανακοινώσεις, θα κλάψουν... Τα εργατικά και τα νεανικά ατυχήματα θα πολλαπλασιαστούν και μόνο απ’ την εντατικοποίηση της δουλειάς και μόνο γιατί νέοι θα περνάνε στη δουλειά ύστερα από δύο χρόνια ανεργία. Θα πηγαίνουν να δουλεύουν εντατικά για έξι μήνες. Αυτός είναι αποφασιστικός παράγοντας και για να μην αποδίδεις και για να είσαι ευάλωτος στους χώρους εκείνους που όλο και λιγοστεύουν τα μέτρα για την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων.

Στις 7 του Μάη όλα τα προβλήματα θα είναι παρόντα. Λίγες μέρες μετά η ΕΕ, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ζητήσουν, απ’ όποια κυβέρνηση γίνει να πάρουν χειρότερα μέτρα. Όσοι υπόσχονται ότι θα διαπραγματευτούν σε επίπεδο κορυφών αυτοί κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό τραγικά. Και ξέρετε τώρα δεν είμαστε στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80, όπου ο λαός έλεγε «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Όταν η ελπίδα πεθάνει τελευταία, τότε η εξαθλίωση θα είναι πραγματικότητα και η αντιδραστικοποίηση θα είναι ακόμα πιο εκτεταμένη.

Ο λαός δεν πρέπει να ελπίζει σε αυτούς που του λένε ότι χωρίς την ΕΕ δεν μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ δεν έχουμε μέλλον, ανεξάρτητα πότε θα ωριμάσει η ίδια η αποδέσμευση να γίνει πραγματικότητα. Αυτοί είναι απολύτως υπεύθυνοι απέναντι στον ελληνικό λαό. Εμείς δεν πρόκειται να μεταλλαχθούμε και να μπούμε μέσα σε αυτή τη λογική αντί κάποιου κέρδους ή για την αποφυγή οποιασδήποτε ζημιάς.

Είμαστε βέβαιοι ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργάτες, ότι οι εργατογειτονιές και οι εργατικοί χώροι όλης της Ελλάδας, θα τιμήσουν το ΚΚΕ με νέες ψήφους. Φτωχοί αγρότες, εξορισμένα κυριολεκτικά φτωχά λαϊκά στρώματα, γιατί αυτοί δεν πιστεύουν σε χίμαιρες και αυταπάτες. Όταν αποφασίσουν να ξεσηκωθούν για να νικήσουν τότε η αλλαγή αυτή που χρειάζεται ο τόπος θα έρθει στην Ελλάδα.

Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους

Το ΚΚΕ τι προτείνει ως βασικό κατώτερο μισθό, με τις παρούσες συνθήκες;

Κοιτάξτε να δείτε, κάτω απ’ τις παρούσες συνθήκες δίνουμε μια μεγάλη μάχη γιατί αυτή τη στιγμή γίνονται συλλογικές διαπραγματεύσεις. Τι συλλογικές δηλαδή; Η εργοδοσία με τις κλαδικές ομοσπονδίες για τους μισθούς. Αυτή τη στιγμή Νεοδημοκράτες, ΠΑΣΟΚοι, ΣΥΡΙΖΑιοι συνδικαλιστές, κλείνουν συμβάσεις από 3%, 4%, 7% μέχρι 28% και 30% κάτω. Παλεύουμε, λοιπόν, να μην κλειστούν τέτοιες συμβάσεις, χωρίς να παραιτούμαστε από πιο ολοκληρωμένα αιτήματα. Πάνε και τις κλείνουν πριν τις εκλογές, καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει μετά τις εκλογές. Το πράγμα είναι τραγικό. Στο κάτω – κάτω δεν περιμένουν να πει τη θέση του ελληνικός λαός.

Δεύτερον, στο συνέδριο της ΠΟΕ – ΟΤΑ, που είναι η ομοσπονδία των εργαζομένων στην τοπική διοίκηση έβγαλαν έξω απ’ τη λίστα τους εκλεγμένους σωματείων, όπου στις αρχαιρεσίες είχαν πάρει μέρος οι μόνιμοι και οι συμβασιούχοι. Γιατί λέει είναι παράνομη η εκλογή αυτών των αντιπροσώπων, για 23 σωματεία. Πρέπει τώρα να ψηφίζουν μόνο οι μόνιμοι, σε μια περίοδο όπου οι έκτακτοι θα είναι περισσότεροι απ’ τους μόνιμους, δηλαδή θα αποφασίζει η μειοψηφία. Αυτοί που ζητάνε συμμαχία με το ΚΚΕ και ενότητα πιστεύουν ότι μπορούμε να πούμε ναι, όταν αποκλείουν και βγάζουν παράνομους τους συμβασιούχους που θα κυριαρχούν. Και κοιτάξτε, τα 5 σωματεία τα δέχτηκαν με την ψήφο των συμβασιούχων, γιατί η πλειοψηφία ήταν αυτοί. Άρα απέκλεισαν 23 σωματεία που οι κομμουνιστές και οι συνεργαζόμενοι με τους κομμουνιστές είχαν σοβαρή δύναμη και δέχτηκαν κάποια σωματεία που είχαν αυτοί πλειοψηφία. Η ανάγνωση είναι διπλή εδώ: Να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τους συμβασιούχους και πάνω απ’ όλα να πετάξουν έξω από τις ομοσπονδίες τους εκλεγμένους κομμουνιστές, φίλους του Κόμματος, αλλά και συμμάχους, που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, αλλά συστρατεύονται μαζί μας.

Είναι δυνατόν να πάμε να συνεργαστούμε σε κυβερνητικό επίπεδο; Είναι υποκριτές, ψεύτες και να μη θυμώνουν όταν λέμε ότι εδώ λειτουργούνε ως πολιτικοί απατεώνες. Ένας κόσμος παραπλανήθηκε, πίστευε το ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» κτλ. Τώρα που θα ξαναγυρίσουν; Πίσω; Επιμένουμε ιδιαίτερα και αυτό αφορά τις νεότερες ηλικίες. Δεν μπορεί στη νεολαία να της μιλάς μόνο για το ίντερνετ και το opengov, την ανοιχτή διακυβέρνηση και κάτι τέτοια. Χτες, μας ζάλισε ο κύριος Βενιζέλος, σαράντα επιτροπές και επιτροπάτα φτιάχνει για το πώς θα λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση. Αναρωτιόμουν ο άνεργος τι έχει να κερδίσει απ’ όλο αυτό; Δεν πάνε να κάνουν 40 επιτροπές; Το θέμα είναι η πολιτική που ακολουθούν. Επιτροπές, επιτροπάτα, παραεπιτροπές, λιγότεροι υπουργοί, θα έχουν γραμματέα για κάθε τομέα του υπουργείου. Εντάξει, θα έχουν 18 υπουργούς και 300 αποφοίτους του Harvard και του London School of Economics, δηλαδή των πανεπιστημίων εκείνων που παράγουν μαζικά στελέχη κυβερνήσεων που είναι με ένα τσεκούρι και τσεκουρώνουν τα πάντα.

Ό,τι λέμε σήμερα αφορά τις νέες ηλικίες, τώρα εμάς των μεγάλων ηλικιών μας «κόψανε», μας «κουρέψανε», αλλά τι θα γίνει με τους νέους ανθρώπους; Οι αποδέκτες αυτής της κοροϊδίας, οι αποδέκτες των συνεπειών απ’ το να βγάλεις έξω τους συμβασιούχους, είναι κυρίως νέοι. Οι νέες ηλικίες θα είναι συμβασιούχοι.

Κυρία Παπαρήγα γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ σύμφωνα με δηλώσεις δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα κόμμα. Δηλώνετε ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται το κόμμα να μεταλλαχθεί για κάποιες θέσεις. Αυτοί οι χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες που θα σας ψηφίσουν στις 6 Μαΐου τι πρέπει να περιμένουν απ’ το ΚΚΕ στις 7;

Αυτός που θα ψηφίσει το ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνεί σε όλα μαζί μας, δείχνει ότι έχει αρχίσει και βλέπει τα πράγματα, θέλει να αντιδράσει, θέλει να τιμωρήσει, όχι με μούτζες, γιαούρτια, διαμαρτυρίες και φραστική τιμωρία, γιατί αυτή έχει περισσέψει και δεν ακούει κανείς. Δε θέλει λεονταρισμούς μέσα στη Βουλή, γιατί μέσα στη Βουλή γίνονται παράλληλοι μονόλογοι. Θέλει να δράσει να διαμορφωθεί ένα κίνημα που να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις ή να ματαιώσει τα χειρότερα. Αυτοί οι άνθρωποι που θα μας ψηφίσουν έχουν βγάλει ένα συμπέρασμα, ότι η μάχη κρίνεται κάτω, μέσα στην κοινωνία. Αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία, και αυτό σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού μέσα στα σωματεία, στις αρχαιρεσίες, μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα, με συστράτευση και ενίσχυση του ΚΚΕ, όσο δε συμβαίνει αυτό, δεν πρόκειται να γίνει καμία ουσιαστική αλλαγή στο πολιτικό επίπεδο. Θα αλλάζουν κόμματα στη διακυβέρνηση, θ’ αλλάζουν αρχηγοί, υπαρχηγοί, πρόσωπα, αλλά καμία αλλαγή δε θα γίνει, γιατί η κάλπη μέχρι τώρα (εμείς είμαστε αισιόδοξοι, αλλά δεν αφήνουμε να μας καταλάβει η αισιοδοξία γιατί δεν υποτιμάμε το σύστημα) καταπίνει το ριζοσπαστισμό και τον ρουφάει κυριολεκτικά. Δείτε πώς ψήφισαν οι εργαζόμενοι το 2009 και πώς ψήφισαν το 2010 στις τοπικές εκλογές, όταν ήδη είχε γίνει το μνημόνιο. Γέμισαν όλη την Ελλάδα με δημάρχους και περιφερειάρχες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του Κουβέλη και εκλεγμένους σε αρκετές περιπτώσεις σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια ευκαιρία. Είχε μεσολαβήσει το μνημόνιο. Η κάλπη καταπίνει το ριζοσπαστισμό κάτω από τρομοκρατικά διλήμματα και αυταπάτες. Εμείς θέλουμε αυτός ο ριζοσπαστισμός που υπάρχει, δεν είναι πλειοψηφικός, ο ουσιαστικός ριζοσπαστισμός, να βγει στην κάλπη, να μη χαθεί. Γιατί αυτός θα δημιουργήσει κλίμα πολλαπλασιασμού την άλλη μέρα μέσα στην κοινωνία.

Για την κατασκευή της εκτροπής του Αχελώου.

Ξέρετε καλά, απ’ τη δεκαετία του 70’, θυμάμαι τον μπάρμπα Κώστα τον Λουλέ, που ήταν και βουλευτής Λάρισας, που δεν άφηνε μέρα να μη μας θυμίζει για το φράγμα του Αχελώου και να γίνονται κινητοποιήσεις. Βεβαίως το υποστηρίξαμε, παίρνοντας υπόψη και την αντιμετώπιση προβλημάτων του περιβάλλοντος κτλ. Αντιπαλέψαμε και με οικολογικές οργανώσεις, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από συγκεκριμένα συμφέροντα για να ματαιωθεί το έργο. Είμαστε ένα κόμμα απολύτως συνεπές. Δεν είμαστε το ΠΑΣΟΚ που το υποσχόταν προεκλογικά, το παλεύουμε ουσιαστικά και μετεκλογικά και λέγαμε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί για άρδευση. Κυρίως εκεί έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο Αχελώος.

Δεν αλλάζουμε θέση, όμως τώρα πια, έχουμε πανελλαδικά κι άλλα φαινόμενα. Σε εύφορα γόνιμα εδάφη φυτεύουν φωτοβολταϊκά. Εκεί που είχαμε τα παντζάρια για να βγαίνει ζάχαρη, είπαν να γίνουν βιοκαύσιμα. Αυτή τη στιγμή, δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής γης, σε όλη την Ελλάδα, ακόμα και στην Κρήτη που ό,τι φυτέψεις βγαίνει, ένα εκατομμύριο στρέμματα είναι χωρίς καθόλου άρδευση, όχι δεν έχουν γίνει έργα.

Εμείς, λοιπόν, υποστηρίζουμε μια δράση της διαχείρισης του νερού σε πανελλαδικό επίπεδο, γιατί η Δυτική Ελλάδα έχει πάρα πολύ νερό που χάνεται και το θέλουμε και για την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής και για ύδρευση, αλλά και για ενέργεια. Τα φωτοβολταϊκά, που παίρνουν τα χωράφια των αγροτών για ένα κομμάτι ψωμί για να τα βάλουν, τα φτιάχνουν. Τα βιοκαύσιμα το είπαν, τα εγκατέλειψαν. Επίσης, τις εγκαταστάσεις της αιολικής ενέργειας τις πάνε πάλι όπου είναι εύφορο έδαφος, δεν τους νοιάζει, εκεί που τους βολεύει τα βάζουν.

Δεν παραιτούμαστε από αιτήματα, ούτε για το συγκεκριμένο που είπατε, αλλά ταυτόχρονα – και πρέπει να κατανοηθεί σήμερα και από την αγροτιά της Θεσσαλίας – το να παλέψεις για ένα μεμονωμένο έργο, όταν η γενική πολιτική είναι ν’ αρπαχτεί η γη απ’ τους μικροπαραγωγούς αγρότες, να παράγεται ό,τι συμφέρει τους λίγους, ότι πρέπει και τα επιμέρους έργα τα συγκεκριμένα να ενταχθούν σε μια γενικότερη πολιτική όπου: Λύνεται το πρόβλημα της διατροφής στην Ελλάδα, χωρίς εισαγωγές, δεν ξέρω αν υπάρχει κανένα είδος, ξέρω εγώ χαβιάρι, για να κάνουμε εισαγωγή. Δε νομίζω σήμερα ότι ο λαός παλεύει για χαβιάρι, για άλλα πράγματα παλεύει. Ενσωματώνουμε και ό, τι προτάσεις είχαμε στο συνολικό πρόβλημα που υπάρχει σήμερα, γιατί η κατάσταση τα επόμενα χρόνια θα είναι τραγική.

Κι ένα άλλο ακόμα: Έχετε σκεφτεί τι θα γίνει με τις εξελίξεις που έχουμε στην αγροτική τράπεζα, εάν τα αγροτικά χρέη πάνε και τα πουλήσουνε σε άλλες τράπεζες, δηλαδή τα υποθηκευμένα χωράφια; Μπορεί τώρα που παλεύουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για γη και φιλέτα θα πουν ότι δε θα πάρουμε μετρητά, αλλά θα κατασχέσουμε γη αντί να την νοικιάζουμε και να την αγοράζουμε. Οι εξελίξεις θα είναι πολλαπλασιαστικές τα επόμενα χρόνια και γι’ αυτό η εκλογική μάχη πρέπει να κάνει ένα βήμα μπρος. Αν δεν το κάνει θα υπάρχουν και βήματα πίσω. Θα ξαναπάει μπροστά η κατάσταση, αλλά θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και θα έχουν χαθεί και αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Το να ξαναρχίζεις απ’ την αρχή είναι πρόβλημα.

ΑΘΗΝΑ 26/4/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ