«Σας
έχουμε δώσει ένα πολυσέλιδο κείμενο,
στο οποίο καταγράφεται τι έχει συμβεί
σε βάρος των νέων ηλικιών, των μαθητών,
των φοιτητών, των σπουδαστών, ιδιαίτερα
των παιδιών από τα εργατικά λαϊκά
στρώματα που βίαια στρέφονται προς την
επαγγελματική κατάρτιση. Είναι αιτήματα
και στόχοι πάλης που τους υιοθετήσαμε
στους αγώνες και βεβαίως έχουν
επικαιροποιηθεί μετά το ξέσπασμα της
κρίσης, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, τη
δανειακή σύμβαση και βεβαίως με βάση
την πραγματικότητα που ζει το Κόμμα, η
νεολαία, η ΚΝΕ στους συγκεκριμένους
χώρους.
Αναρωτήθηκα,
αν η προσπάθεια που κάνουμε προεκλογικά
- και δεν είναι η πρώτη φορά, το κάνουμε
σε όλες τις εκλογές - να αναδείξουμε
προβλήματα, αιτήματα, προτάσεις για την
ανακούφιση των νέων, αν είναι σκόπιμο
λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Όχι γιατί
δεν αξίζει, αξίζει. Tο
κάνουμε για τον εξής λόγο: Υπάρχει ο
καλοπροαίρετος κόσμος, που λέει: Τι
προτείνετε για το ένα το άλλο, τι λέτε.
Και είμαστε υποχρεωμένοι, καθώς ξέρουμε,
ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού, των νέων
ιδιαίτερα, για μια σειρά λόγους, που δεν
θα αναπτύξω τώρα, δύσκολα μπορεί να
έρθει σε επαφή με το ΚΚΕ. Κι αυτό γιατί
συνήθως για να έρθει σε επαφή, πρέπει
να υπάρχει ισότιμη προβολή των κομμάτων,
όχι μόνο από τα ΜΜΕ, αλλά και σε όλους
τους κοινωνικούς χώρους, που δεν υπάρχει.
Βεβαίως, είμαστε υποχρεωμένοι να τους
πούμε ποια είναι η δική μας πρόταση
διακυβέρνησης και εξουσίας. Όλο δηλαδή
το πρόγραμμα του ΚΚΕ. Δεύτερον, θέλουμε
να απαντήσουμε στους συνειδητούς
κακοπροαίρετους του συστήματος, οι
οποίοι όλη μέρα επαναλαμβάνουν: «Το ΚΚΕ
δεν έχει θέσεις και πρόταση για τις 7
του Μάη». Ξέρουν ότι έχουμε. Κι ούτε θα
δεχτούν αυτές τις προτάσεις που λέμε
για τη νεολαία, θα τις αποκρύψουν. Λέμε
για το σύστημα, το οποίο δουλεύει μέσα
από όλα τα κανάλια, το πολιτικό σύστημα.
Και θα λένε ή δεν έχει προτάσεις ή έχει
προτάσεις μόνο εξουσίας ή όταν προβάλλουμε
τις προτάσεις λένε δεν έχετε πρόταση
εξουσίας. Είμαστε υποχρεωμένοι, μια
βδομάδα πριν τις εκλογές, να υποκύψουμε
και σε αυτούς τους πειρασμούς.
Ξεκαθαρίζουμε:
Όλη η προεκλογική περίοδος έχει αποδείξει,
το λέμε τώρα γιατί την προεκλογική
περίοδο περισσότεροι ασχολούνται με
το τι λένε τα κόμματα, ότι τα άλλα κόμματα
έχουν ριζική διαφωνία και με τις προτάσεις
του σήμερα, του αύριο. Δεν είναι ότι
διαφωνούν και μας πολεμάνε για την
πρόταση εξουσίας, αυτό το καταλαβαίνουμε.
Δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο σήμερα.
Να σας πω ένα παράδειγμα που αφορά όλα
τα κόμματα, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα:
Όταν εμείς υποστηρίζουμε, ότι μέσα στις
συνθήκες του συστήματος που ζούμε,
πρέπει να υπάρχει δημόσια - δωρεάν
Παιδεία και να μην υπάρχει επιχειρηματική
δραστηριότητα στον τομέα της Παιδείας.
Προσέξτε, επιχειρηματική δραστηριότητα
στη βιομηχανία θα υπάρχει, σε όλους τους
κλάδους θα υπάρχει, δεν είναι δυνατόν
να μην υπάρχει, καπιταλισμός είναι, αλλά
να μην υπάρχουν επιχειρηματικοί όμιλοι
στον τομέα της Παιδείας. Να μην εξαρτάται
η πορεία ενός παιδιού στις σπουδές του
από το τι έχει στην τσέπη η οικογένειά
του. Με αυτά τα άλλα κόμματα διαφωνούν.
Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είναι
αναφανδόν υπέρ της κυριαρχίας των
επιχειρηματικών ομίλων και στη δημόσια
Παιδεία, αλλά και δυνάμεις οι οποίες
για το λαό ανήκουν στον προοδευτικό και
αριστερό χώρο, λένε το εξής: Συνύπαρξη
και των δυο τομέων. Δεν θα τολμήσουν να
πουν να μη γίνουν ξένα πανεπιστήμια ή
να κλείσουν τα ιδιωτικά σχολεία, όπου
κι αν υπάρχουν και βεβαίως οι εκπαιδευτικοί
να διοριστούν και να διευρυνθεί όλο το
σύστημα Παιδείας. Άρα, ας μιλάμε τώρα
με τη γλώσσα της πραγματικότητας.
Διαφωνούν και με τις άμεσες προτάσεις.
Γιατί με το θέμα εξουσίας καταλαβαίνουμε
ότι διαφωνούν. Η πιο ριζοσπαστική πρόταση
που έχει αναφερθεί προεκλογικά είναι
ενταγμένη απολύτως μέσα στο πλαίσιο
του συστήματος.
Με
την ευκαιρία θέλουμε να υπογραμμίσουμε
– αυτό είναι κοινή διαπίστωση - ότι όλα
τα μέτρα τα ταξικά, τα αντεργατικά, τα
αντιλαϊκά που παίρνονται είναι πολύ
χειρότερα για τις νέες ηλικίες. Γιατί;
Υπάρχει κάποιος ρατσισμός της ΕΕ ή των
άλλων κομμάτων απέναντι στις νέες
ηλικίες; Όχι. Ρατσισμός δεν υπάρχει,
αυτός ο ηλικιακός ρατσισμός δεν υπάρχει.
Τι υπάρχει; Θέλουν ακριβώς να ξεκινήσουν
τα χειρότερα μέτρα στις νεότερες ηλικίες
για να εξασφαλίσουν ότι οι νεότερες
ηλικίες, με σκυμμένο το κεφάλι, φοβισμένες
όταν θα αποκτήσουν κοινωνική και πολιτική
πείρα, αυτή την κοινωνική και πολιτική
τους πείρα να την έχουν μες στο κεφάλι
τους, μες στην καρδιά τους αλλά να μην
αμφισβητήσει τίποτα τα ιερά και τα όσια
του συστήματος. Κι αν θέλετε οι μεγαλύτερες
ηλικίες ή οι μεσαίες ηλικίες έχουν
κάποια πείρα και αγώνων. Οι πολύ μικρές
ηλικίες δεν έχουν άμεση και προσωπική
πείρα. Επομένως, θέλουν να εξασφαλίσουν,
μετά από 10, 20 και 30 χρόνια η σημερινή νέα
γενιά, που θα είναι στη μεσαία ηλικία,
να είναι μια γενιά απολύτως τρομοκρατημένη.
Και ξέρετε ο πυρήνας της τρομοκρατίας
να είναι απέναντι στον καπιταλιστή
εργοδότη. Να φοβάται βεβαίως και το
κράτος καταστολής, να φοβάται και την
κρατική τρομοκρατία, να φοβάται κι
άλλους μηχανισμούς τρομοκρατικούς.
Αλλά ξέρουν ότι καμιά φορά η νεολαία,
αυτούς τους μηχανισμούς δεν τους φοβάται.
Ή πεισμώνει και τους αντιμετωπίζει.
Θέλουν όμως η νεολαία να φοβάται τον
εργοδότη. Αυτή είναι η βάση. Και να μην
πιστεύει στον εαυτό της και να κυνηγάει
ατομικά μια θέση στον ήλιο.
Οι
θέσεις, λοιπόν, εδώ που αναπτύσσουμε,
είναι θέσεις που ξεκινάνε από τα εντελώς
οξυμένα προβλήματα που έχει η νεολαία.
Και μακάρι μέσα από ανεβασμένους αγώνες,
με όλες τις μορφές πάλης το επόμενο
διάστημα, η νεολαία να μη χάσει όσα της
επιφυλάσσουν να χάσει. Ή να αποσπάσει
και κάτι. Για μας είναι καίριο ζήτημα.
Η
διαφωνία μας είναι σε όλα τα θέματα και
η διαφωνία τους μαζί μας. Ακόμα - και
αυτό είναι το φοβερό – διαφωνούμε μεταξύ
μας και στο θέμα των ναρκωτικών, στο
διαχωρισμό μαλακών και σκληρών. Εν πάση
περιπτώσει, να έχεις μια διαφωνία στη
διαδικασία απεξάρτησης από τα ναρκωτικά
κι αν αυτή η διαφωνία έχει να κάνει με
επιστημονικές αντιλήψεις ή με Α ή Β
πείρα, αυτό να το συζητήσουμε. Αλλά ο
διαχωρισμός των ναρκωτικών σε μαλακά
και σκληρά και η αναγόρευση, μάλιστα,
της χρήσης των μαλακών ναρκωτικών, αλλά
και των σκληρών σαν μια μορφή αντίστασης
στο σύστημα, είναι μια θέση που δολοφονεί.
Εμείς πραγματικά θέλουμε ο νέος άνθρωπος
να νιώθει ανεξάρτητος, να μη χρειάζεται
να παίρνει χάπια για να αντέχει το
σύστημα και το βάρος του συστήματος.
Ακόμα και σε αυτό το ζήτημα, πραγματικά
είναι κρίμα, που δεν μπορούμε να βρούμε
μια κοινή γλώσσα. Δεν θα λύναμε όλα τα
άλλα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον θα
θωρακίζαμε τη νεολαία. Κι όλα αυτά, ότι
το ΚΚΕ διαφωνεί γιατί θέλει ποινές στους
χρήστες, είναι ωμό ψέμα. Ο χρήστης είναι
θύμα, δεν είναι άρρωστος όπως τον
παρουσιάζουν, ψυχικά και βιολογικά.
Βεβαίως, όταν κάνεις μια μακρόχρονη
χρήση των ναρκωτικών, θα αρρωστήσεις
και ψυχικά και βιολογικά. Θα σου μείνει
συκώτι; Ο χρήστης είναι θύμα. Και το θύμα
δεν μπορεί να δέχεται την καταστολή της
ποινής. Εμείς πολεμάμε αυτό τον διαχωρισμό
και εκείνα τα υποκατάστατα, και μάλιστα
τα πολύ φθηνά που κυκλοφορούν τώρα, όπου
πια γίνεται πολύ προσιτό και στο πιο
φτωχό παιδί ένα χάπι εξάρτησης.
Και
θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας το εξής:
Επειδή όλα αυτά που λέμε εντάσσονται
στην καθημερινότητα, εντάσσονται και
στις κορυφαίες μορφές της πολιτικής
πάλης που το επόμενο διάστημα είναι η
εκλογική μάχη, αλλά από κει και πέρα θα
είναι οι μεγάλοι αγώνες. Τα κόμματα του
συστήματος, που κυβέρνησαν, δολοφόνησαν
κυριολεκτικά τα δικαιώματα του λαού. Η
κρίση ήταν η μεγάλη τους ευκαιρία. Ό,τι
μέτρα είχε το κίνημα παρεμποδίσει πριν,
ένα κίνημα που δεν ήταν όμως επαρκές
και αντίστοιχο με τις ανάγκες, ό,τι μέτρα
πάρθηκαν ήταν δολοφονικά. Και ορισμένα
πράγματα από το κίνημα αποτράπηκαν.
Όμως, δηλητηριάζεται σήμερα η νεολαία
και το λαϊκό κίνημα όχι μόνο με τα ταξικά
μέτρα και με τη φοβία, όχι μόνο με την
κρατική καταστολή, όχι μόνο με τον
κίνδυνο της απόλυσης αν αντιδράσει,
αλλά δηλητηριάζεται με την προσπάθεια
που γίνεται να αναζωπυρωθούν αυταπάτες
ότι μπορεί χωρίς αναμέτρηση και μια
μάχη διαδοχικών ρήξεων και συγκρούσεων
ως την τελική νίκη, ότι μπορούν να λυθούν
προβλήματα. Μπροστά στις εκλογές δίνουν
ρέστα όλοι. Να πείσουν τη νεολαία ότι
δεν μπορεί να βρει δουλειά αν οι
επιχειρηματικοί όμιλοι δεν ενισχυθούν.
Κρύβουν από την νεολαία ότι για να γίνει
ένα ευρώ επένδυσης πρέπει να μειωθούν
εντελώς οι εργοδοτικές εισφορές, οι
μισθοί στους νέους να πάνε 200 – 300 ευρώ
και ο νέος να δέχεται να δουλέψει λίγους
μήνες. Βεβαία, κάτω από αυτές τις συνθήκες
θα γίνουν επενδύσεις. Αλλά οι επενδύσεις
θα στηρίζονται πάνω σε μια τραγωδία της
ζωής των εργαζομένων. Όσοι υπόσχονται
ότι με την κατάργηση του μνημονίου και
με την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ θα γίνουν
επενδύσεις, κρύβουν ότι υπάρχουν γραπτά
και άγραφα μνημόνια. Και αυτά τα καθορίζει
η καπιταλιστική εργοδοσία και τα
μονοπώλια. Κρύβουν ότι οι καπιταλιστές
βεβαίως θα κάνουν επενδύσεις, γιατί
αλλιώς είναι σαν να αυτοκτονούν, δίχως
επενδύσεις δεν υπάρχει κέρδος. Αλλά θα
κάνουν επενδύσεις εκεί όπου το κέρδος
έρχεται γρήγορα και για όσο διάστημα
διατηρείται το κέρδος, αλλά οι μισθοί,
τα δικαιώματα, οι συνθήκες δουλειάς των
εργατοϋπαλλήλων και ιδιαίτερα των νέων
ανθρώπων, θα είναι τραγική.
Σήμερα
μεταδόθηκε σ’ ένα έκτακτο δελτίο
ειδήσεων ότι ένας εργάτης στο Αίγιο
έχασε στη ζωή του και μάλιστα στα δελτία
είπαν ότι ήταν εργατικό ατύχημα. Τι
έκανε ο άνθρωπος αυτός; Ήταν με μια
αλυσίδα και κατέβαζε ένα τεράστιο
κοντέινερ από πλοίο, κόπηκε η αλυσίδα
και σκοτώθηκε. Ακούσαμε και κάτι ευχές:
«Ευχόμαστε να είναι το τελευταίο»...Αυτοί
που λένε ότι εύχονται να είναι το
τελευταίο ή που είναι έτοιμοι να τα
ρίξουν στον ίδιο τον εργάτη πρέπει να
τιμωρηθούν βαρύτατα. Θα βγάλουν
ανακοινώσεις, θα κλάψουν... Τα εργατικά
και τα νεανικά ατυχήματα θα πολλαπλασιαστούν
και μόνο απ’ την εντατικοποίηση της
δουλειάς και μόνο γιατί νέοι θα περνάνε
στη δουλειά ύστερα από δύο χρόνια
ανεργία. Θα πηγαίνουν να δουλεύουν
εντατικά για έξι μήνες. Αυτός είναι
αποφασιστικός παράγοντας και για να
μην αποδίδεις και για να είσαι ευάλωτος
στους χώρους εκείνους που όλο και
λιγοστεύουν τα μέτρα για την πρόληψη
των εργατικών ατυχημάτων.
Στις
7 του Μάη όλα τα προβλήματα θα είναι
παρόντα. Λίγες μέρες μετά η ΕΕ, το ΔΝΤ
και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα
ζητήσουν, απ’ όποια κυβέρνηση γίνει να
πάρουν χειρότερα μέτρα. Όσοι υπόσχονται
ότι θα διαπραγματευτούν σε επίπεδο
κορυφών αυτοί κοροϊδεύουν τον ελληνικό
λαό τραγικά. Και ξέρετε τώρα δεν είμαστε
στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80, όπου ο
λαός έλεγε «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».
Όταν η ελπίδα πεθάνει τελευταία, τότε
η εξαθλίωση θα είναι πραγματικότητα
και η αντιδραστικοποίηση θα είναι ακόμα
πιο εκτεταμένη.
Ο
λαός δεν πρέπει να ελπίζει σε αυτούς
που του λένε ότι χωρίς την ΕΕ δεν μπορούμε
να ζήσουμε. Χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ
δεν έχουμε μέλλον, ανεξάρτητα πότε θα
ωριμάσει η ίδια η αποδέσμευση να γίνει
πραγματικότητα. Αυτοί είναι απολύτως
υπεύθυνοι απέναντι στον ελληνικό λαό.
Εμείς δεν πρόκειται να μεταλλαχθούμε
και να μπούμε μέσα σε αυτή τη λογική
αντί κάποιου κέρδους ή για την αποφυγή
οποιασδήποτε ζημιάς.
Είμαστε
βέβαιοι ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι
εργάτες, ότι οι εργατογειτονιές και οι
εργατικοί χώροι όλης της Ελλάδας, θα
τιμήσουν το ΚΚΕ με νέες ψήφους. Φτωχοί
αγρότες, εξορισμένα κυριολεκτικά φτωχά
λαϊκά στρώματα, γιατί αυτοί δεν πιστεύουν
σε χίμαιρες και αυταπάτες. Όταν αποφασίσουν
να ξεσηκωθούν για να νικήσουν τότε η
αλλαγή αυτή που χρειάζεται ο τόπος θα
έρθει στην Ελλάδα.
Η
συζήτηση με τους δημοσιογράφους
Το
ΚΚΕ τι προτείνει ως βασικό κατώτερο
μισθό, με τις παρούσες συνθήκες;
Κοιτάξτε
να δείτε, κάτω απ’ τις παρούσες συνθήκες
δίνουμε μια μεγάλη μάχη γιατί αυτή τη
στιγμή γίνονται συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Τι συλλογικές δηλαδή; Η εργοδοσία με
τις κλαδικές ομοσπονδίες για τους
μισθούς. Αυτή τη στιγμή Νεοδημοκράτες,
ΠΑΣΟΚοι, ΣΥΡΙΖΑιοι συνδικαλιστές,
κλείνουν συμβάσεις από 3%, 4%, 7% μέχρι 28%
και 30% κάτω. Παλεύουμε, λοιπόν, να μην
κλειστούν τέτοιες συμβάσεις, χωρίς να
παραιτούμαστε από πιο ολοκληρωμένα
αιτήματα. Πάνε και τις κλείνουν πριν
τις εκλογές, καταλαβαίνετε τι έχει να
γίνει μετά τις εκλογές. Το πράγμα είναι
τραγικό. Στο κάτω – κάτω δεν περιμένουν
να πει τη θέση του ελληνικός λαός.
Δεύτερον,
στο συνέδριο της ΠΟΕ – ΟΤΑ, που είναι η
ομοσπονδία των εργαζομένων στην τοπική
διοίκηση έβγαλαν έξω απ’ τη λίστα τους
εκλεγμένους σωματείων, όπου στις
αρχαιρεσίες είχαν πάρει μέρος οι μόνιμοι
και οι συμβασιούχοι. Γιατί λέει είναι
παράνομη η εκλογή αυτών των αντιπροσώπων,
για 23 σωματεία. Πρέπει τώρα να ψηφίζουν
μόνο οι μόνιμοι, σε μια περίοδο όπου οι
έκτακτοι θα είναι περισσότεροι απ’
τους μόνιμους, δηλαδή θα αποφασίζει η
μειοψηφία. Αυτοί που ζητάνε συμμαχία
με το ΚΚΕ και ενότητα πιστεύουν ότι
μπορούμε να πούμε ναι, όταν αποκλείουν
και βγάζουν παράνομους τους συμβασιούχους
που θα κυριαρχούν. Και κοιτάξτε, τα 5
σωματεία τα δέχτηκαν με την ψήφο των
συμβασιούχων, γιατί η πλειοψηφία ήταν
αυτοί. Άρα απέκλεισαν 23 σωματεία που οι
κομμουνιστές και οι συνεργαζόμενοι με
τους κομμουνιστές είχαν σοβαρή δύναμη
και δέχτηκαν κάποια σωματεία που είχαν
αυτοί πλειοψηφία. Η ανάγνωση είναι διπλή
εδώ: Να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τους
συμβασιούχους και πάνω απ’ όλα να
πετάξουν έξω από τις ομοσπονδίες τους
εκλεγμένους κομμουνιστές, φίλους του
Κόμματος, αλλά και συμμάχους, που δε
συμφωνούν σε όλα μαζί μας, αλλά
συστρατεύονται μαζί μας.
Είναι
δυνατόν να πάμε να συνεργαστούμε σε
κυβερνητικό επίπεδο; Είναι υποκριτές,
ψεύτες και να μη θυμώνουν όταν λέμε ότι
εδώ λειτουργούνε ως πολιτικοί απατεώνες.
Ένας κόσμος παραπλανήθηκε, πίστευε το
ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»
κτλ. Τώρα που θα ξαναγυρίσουν; Πίσω;
Επιμένουμε ιδιαίτερα και αυτό αφορά
τις νεότερες ηλικίες. Δεν μπορεί στη
νεολαία να της μιλάς μόνο για το ίντερνετ
και το opengov,
την ανοιχτή διακυβέρνηση και κάτι
τέτοια. Χτες, μας ζάλισε ο κύριος
Βενιζέλος, σαράντα επιτροπές και
επιτροπάτα φτιάχνει για το πώς θα
λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση. Αναρωτιόμουν
ο άνεργος τι έχει να κερδίσει απ’ όλο
αυτό; Δεν πάνε να κάνουν 40 επιτροπές; Το
θέμα είναι η πολιτική που ακολουθούν.
Επιτροπές, επιτροπάτα, παραεπιτροπές,
λιγότεροι υπουργοί, θα έχουν γραμματέα
για κάθε τομέα του υπουργείου. Εντάξει,
θα έχουν 18 υπουργούς και 300 αποφοίτους
του Harvard
και του London
School
of
Economics,
δηλαδή των πανεπιστημίων εκείνων που
παράγουν μαζικά στελέχη κυβερνήσεων
που είναι με ένα τσεκούρι και τσεκουρώνουν
τα πάντα.
Ό,τι
λέμε σήμερα αφορά τις νέες ηλικίες, τώρα
εμάς των μεγάλων ηλικιών μας «κόψανε»,
μας «κουρέψανε», αλλά τι θα γίνει με
τους νέους ανθρώπους; Οι αποδέκτες αυτής
της κοροϊδίας, οι αποδέκτες των συνεπειών
απ’ το να βγάλεις έξω τους συμβασιούχους,
είναι κυρίως νέοι. Οι νέες ηλικίες θα
είναι συμβασιούχοι.
Κυρία
Παπαρήγα γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ σύμφωνα
με δηλώσεις δεν πρόκειται να συνεργαστεί
με κανένα κόμμα. Δηλώνετε ευθαρσώς ότι
δεν πρόκειται το κόμμα να μεταλλαχθεί
για κάποιες θέσεις. Αυτοί οι χιλιάδες
νέοι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι,
φτωχοί αγρότες που θα σας ψηφίσουν στις
6 Μαΐου τι πρέπει να περιμένουν απ’ το
ΚΚΕ στις 7;
Αυτός
που θα ψηφίσει το ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν
συμφωνεί σε όλα μαζί μας, δείχνει ότι
έχει αρχίσει και βλέπει τα πράγματα,
θέλει να αντιδράσει, θέλει να τιμωρήσει,
όχι με μούτζες, γιαούρτια, διαμαρτυρίες
και φραστική τιμωρία, γιατί αυτή έχει
περισσέψει και δεν ακούει κανείς. Δε
θέλει λεονταρισμούς μέσα στη Βουλή,
γιατί μέσα στη Βουλή γίνονται παράλληλοι
μονόλογοι. Θέλει να δράσει να διαμορφωθεί
ένα κίνημα που να αποσπάσει κάποιες
κατακτήσεις ή να ματαιώσει τα χειρότερα.
Αυτοί οι άνθρωποι που θα μας ψηφίσουν
έχουν βγάλει ένα συμπέρασμα, ότι η μάχη
κρίνεται κάτω, μέσα στην κοινωνία. Αν
δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην
κοινωνία, και αυτό σημαίνει αλλαγή του
συσχετισμού μέσα στα σωματεία, στις
αρχαιρεσίες, μέσα στο εργατικό λαϊκό
κίνημα, με συστράτευση και ενίσχυση του
ΚΚΕ, όσο δε συμβαίνει αυτό, δεν πρόκειται
να γίνει καμία ουσιαστική αλλαγή στο
πολιτικό επίπεδο. Θα αλλάζουν κόμματα
στη διακυβέρνηση, θ’ αλλάζουν αρχηγοί,
υπαρχηγοί, πρόσωπα, αλλά καμία αλλαγή
δε θα γίνει, γιατί η κάλπη μέχρι τώρα
(εμείς είμαστε αισιόδοξοι, αλλά δεν
αφήνουμε να μας καταλάβει η αισιοδοξία
γιατί δεν υποτιμάμε το σύστημα) καταπίνει
το ριζοσπαστισμό και τον ρουφάει
κυριολεκτικά. Δείτε πώς ψήφισαν οι
εργαζόμενοι το 2009 και πώς ψήφισαν το
2010 στις τοπικές εκλογές, όταν ήδη είχε
γίνει το μνημόνιο. Γέμισαν όλη την Ελλάδα
με δημάρχους και περιφερειάρχες του
ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του Κουβέλη και εκλεγμένους
σε αρκετές περιπτώσεις σε συνεργασία
με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια ευκαιρία. Είχε
μεσολαβήσει το μνημόνιο. Η κάλπη καταπίνει
το ριζοσπαστισμό κάτω από τρομοκρατικά
διλήμματα και αυταπάτες. Εμείς θέλουμε
αυτός ο ριζοσπαστισμός που υπάρχει, δεν
είναι πλειοψηφικός, ο ουσιαστικός
ριζοσπαστισμός, να βγει στην κάλπη, να
μη χαθεί. Γιατί αυτός θα δημιουργήσει
κλίμα πολλαπλασιασμού την άλλη μέρα
μέσα στην κοινωνία.
Για
την κατασκευή της εκτροπής του Αχελώου.
Ξέρετε
καλά, απ’ τη δεκαετία του 70’, θυμάμαι
τον μπάρμπα Κώστα τον Λουλέ, που ήταν
και βουλευτής Λάρισας, που δεν άφηνε
μέρα να μη μας θυμίζει για το φράγμα του
Αχελώου και να γίνονται κινητοποιήσεις.
Βεβαίως το υποστηρίξαμε, παίρνοντας
υπόψη και την αντιμετώπιση προβλημάτων
του περιβάλλοντος κτλ. Αντιπαλέψαμε
και με οικολογικές οργανώσεις, οι οποίες
χρησιμοποιήθηκαν από συγκεκριμένα
συμφέροντα για να ματαιωθεί το έργο.
Είμαστε ένα κόμμα απολύτως συνεπές. Δεν
είμαστε το ΠΑΣΟΚ που το υποσχόταν
προεκλογικά, το παλεύουμε ουσιαστικά
και μετεκλογικά και λέγαμε ότι πρέπει
να χρησιμοποιηθεί για άρδευση. Κυρίως
εκεί έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο Αχελώος.
Δεν
αλλάζουμε θέση, όμως τώρα πια, έχουμε
πανελλαδικά κι άλλα φαινόμενα. Σε εύφορα
γόνιμα εδάφη φυτεύουν φωτοβολταϊκά.
Εκεί που είχαμε τα παντζάρια για να
βγαίνει ζάχαρη, είπαν να γίνουν βιοκαύσιμα.
Αυτή τη στιγμή, δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος
της ελληνικής γης, σε όλη την Ελλάδα,
ακόμα και στην Κρήτη που ό,τι φυτέψεις
βγαίνει, ένα εκατομμύριο στρέμματα
είναι χωρίς καθόλου άρδευση, όχι δεν
έχουν γίνει έργα.
Εμείς,
λοιπόν, υποστηρίζουμε μια δράση της
διαχείρισης του νερού σε πανελλαδικό
επίπεδο, γιατί η Δυτική Ελλάδα έχει πάρα
πολύ νερό που χάνεται και το θέλουμε
και για την ανάπτυξη της γεωργικής
παραγωγής και για ύδρευση, αλλά και για
ενέργεια. Τα φωτοβολταϊκά, που παίρνουν
τα χωράφια των αγροτών για ένα κομμάτι
ψωμί για να τα βάλουν, τα φτιάχνουν. Τα
βιοκαύσιμα το είπαν, τα εγκατέλειψαν.
Επίσης, τις εγκαταστάσεις της αιολικής
ενέργειας τις πάνε πάλι όπου είναι
εύφορο έδαφος, δεν τους νοιάζει, εκεί
που τους βολεύει τα βάζουν.
Δεν
παραιτούμαστε από αιτήματα, ούτε για
το συγκεκριμένο που είπατε, αλλά
ταυτόχρονα – και πρέπει να κατανοηθεί
σήμερα και από την αγροτιά της Θεσσαλίας
– το να παλέψεις για ένα μεμονωμένο
έργο, όταν η γενική πολιτική είναι ν’
αρπαχτεί η γη απ’ τους μικροπαραγωγούς
αγρότες, να παράγεται ό,τι συμφέρει τους
λίγους, ότι πρέπει και τα επιμέρους έργα
τα συγκεκριμένα να ενταχθούν σε μια
γενικότερη πολιτική όπου: Λύνεται το
πρόβλημα της διατροφής στην Ελλάδα,
χωρίς εισαγωγές, δεν ξέρω αν υπάρχει
κανένα είδος, ξέρω εγώ χαβιάρι, για να
κάνουμε εισαγωγή. Δε νομίζω σήμερα ότι
ο λαός παλεύει για χαβιάρι, για άλλα
πράγματα παλεύει. Ενσωματώνουμε και ό,
τι προτάσεις είχαμε στο συνολικό πρόβλημα
που υπάρχει σήμερα, γιατί η κατάσταση
τα επόμενα χρόνια θα είναι τραγική.
Κι
ένα άλλο ακόμα: Έχετε σκεφτεί τι θα γίνει
με τις εξελίξεις που έχουμε στην αγροτική
τράπεζα, εάν τα αγροτικά χρέη πάνε και
τα πουλήσουνε σε άλλες τράπεζες, δηλαδή
τα υποθηκευμένα χωράφια; Μπορεί τώρα
που παλεύουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι
για γη και φιλέτα θα πουν ότι δε θα
πάρουμε μετρητά, αλλά θα κατασχέσουμε
γη αντί να την νοικιάζουμε και να την
αγοράζουμε. Οι εξελίξεις θα είναι
πολλαπλασιαστικές τα επόμενα χρόνια
και γι’ αυτό η εκλογική μάχη πρέπει να
κάνει ένα βήμα μπρος. Αν δεν το κάνει θα
υπάρχουν και βήματα πίσω. Θα ξαναπάει
μπροστά η κατάσταση, αλλά θα έχει χαθεί
πολύτιμος χρόνος και θα έχουν χαθεί και
αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Το
να ξαναρχίζεις απ’ την αρχή είναι
πρόβλημα.
ΑΘΗΝΑ 26/4/2012
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
