Σε
συνθήκες κρίσης και ενώ πυκνώνουν τα
σύννεφα του πολέμου στην περιοχή μας
γίνονται πιο εμφανείς οι ψεύτικες και
παραπλανητικές, χρόνια τώρα, κυβερνητικές
υποσχέσεις για ευημερία. Αποκαλύπτεται
ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, όπως και η βαθύτερη κοινή ρίζα
των προβλημάτων του εργαζόμενου λαού.
Σήμερα
η ζωή τραγικά επιβεβαιώνει ότι υπάρχει
η Ελλάδα των λίγων που διαχρονικά
θησαυρίζουν με την εκμετάλλευση και
υποτίμηση της ανθρώπινης εργασίας, που
ζει σε απερίγραπτη χλιδή, που συσσωρεύει
αμύθητο πλούτο στις τράπεζες και σ'
άλλους οικονομικούς παραδείσους.
Απέναντι
σ' αυτή τη ληστρική μειοψηφία υπάρχει
η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, μαζί
των ένστολων, ιδιαίτερα αυτών που
προέρχονται από φτωχές λαϊκές και
αγροτικές οικογένειες. Υπάρχει η Ελλάδα
του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, των 3,5
εκατομμυρίων εργαζομένων με μισθούς
πείνας κάτω από 700 ευρώ, των 2,5 εκατομμυρίων
συνταξιούχων που φυτοζωούν με ψίχουλα,
των φτωχών αγροτών, των καταχρεωμένων
μικροεπαγγελματιών, των απελπισμένων
νέων.
ΑΥΤΟΙ
ΠΟΥ
ΜΑΣ
ΚΛΕΒΟΥΝ
τον
ιδρώτα
και
θησαυρίζουν από
το
μόχθο
μας,
δε
διστάζουν
να
χύνουν
κροκοδείλια
δάκρυα
για
τα
βάσανα
που
οι
ίδιοι
μας
προκαλούν
και
κυρίως
μας
κοροϊδεύουν
με
διάφορα
προσχήματα
και
μας
φορτώνουν
την
ευθύνη
πως
εμείς
οι
ίδιοι
οδηγήσαμε
τη
χώρα
στη
σημερινή
κρίση.
Τόσο
στο
παρελθόν
αλλά
και
σήμερα
ακούμε
πολλά
για
τα
"προνόμια
των
εργατών",
τις
"σπατάλες
των
μισθοσυντήρητων,
των
συνταξιούχων,
των
φτωχών
αγροτών".
Για
τη
φοροδιαφυγή
των
μικροεπαγγελματιών,
για
το
σπάταλο
κράτος,
τους
αντιπαραγωγικούς
στρατιωτικούς.
Με
τέτοια παραμύθια μαζί με τις απαράδεκτες
γενικεύσεις ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε",
ότι "όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες"
ουσιαστικά επιχειρούν να βγάλουν λάδι
το καπιταλιστικό σύστημα, που από τη
φύση του γεννά τις κρίσεις, τη διαφθορά
και τα βάσανα του λαού. Η πλουτοκρατία
για να κρύψει τις ευθύνες της, για να
έχει την ησυχία της, θέλει ο άνεργος να
τα βάζει με τον εργαζόμενο, ο εργαζόμενος
στον ιδιωτικό τομέα με τον εργαζόμενο
στο δημόσιο, ο ένας κλάδος με τον άλλο.
Η
ουσία είναι ότι όσο η φτώχεια και η
εξαθλίωση θα επεκτείνονται στα πλαίσια
της ΕΕ, με τις διάφορες μορφές - συνταγές
διαχείρισης, τόσο η οργή, η αγανάκτηση,
οι λαϊκοί αγώνες και οι αγώνες των
ένστολων μπορεί να δυναμώνουν με
προσανατολισμό τη διέξοδο από την κρίση
υπέρ του λαού, για την κατάκτηση της
κοινωνικής και λαϊκής ευημερίας.
Τότε
η υποκριτική συμπόνια της αστικής τάξης
και των πολιτικών εκπροσώπων της για
τη δύσκολη ζωή μας θα υποχωρεί και
αντίστοιχα θα δυναμώνει ο αυταρχισμός
της κρατικής καταστολής μαζί με τις
προβοκάτσιες των διάφορων μηχανισμών
που θα της δίνουν το αναγκαίο άλλοθι
νομιμοποίησης. Αυτό μας διδάσκει η
ιστορία του λαϊκού κινήματος στη χώρα
μας και όχι μόνο.
Η
ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ
ΣΤΗΝ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ των
ένστολων
είναι
πως
η
κυβέρνηση,
η
αστική
τάξη,
η
ΕΕ,
ενώ
οδηγούν
αυτούς
και
τα
παιδιά
τους
στη
λιτότητα,
θέλουν
ταυτόχρονα
να
τους
έχουν
στο
ρόλο
του
σκληρότερου
θύτη
σε
βάρος
του
αγωνιζόμενου
λαού.
Το
κλίμα
προετοιμάζεται
καιρό
τώρα
πολύμορφα
και
μεθοδικά.
Έτσι
καλλιεργείται
η
άποψη
ότι
η
άμυνα
της
πατρίδας,
στην
πράξη,
δεν
είναι
υπόθεση
του
λαού,
των
στρατευμένων
παιδιών
του,
αλλά
των
επαγγελματιών
του
πολέμου,
που
ευθυγραμμίζονται
με
το
ΝΑΤΟ
και
τους
σχεδιασμούς
του.
Οι
Ένοπλες
Δυνάμεις
με
την
καθοδήγηση
του
ΝΑΤΟ
και
της
ΕΕ
τείνουν
να
πάρουν
όλο
και
περισσότερο
χαρακτήρα
μηχανισμού
καταστολής
για
δράση
μέσα
κι
έξω
από
τη
χώρα,
με
συμμετοχή
στις
δυνάμεις
κατοχής
άλλων
χωρών,
ενώ
τα
Σώματα
Ασφαλείας
αποκτούν
νέες
δυνάμεις
και
μηχανισμούς,
δανειζόμενα
οπλισμό,
μεθόδους
και
οργάνωση
των
ειδικών
στρατιωτικών
δυνάμεων.
Καλλιεργείται
από
ορισμένες
πλευρές
η
"ιδιαιτερότητα"
των
ένστολων
να
τύχουν
ειδικής
μεταχείρισης
και
λένε:
"Οι
φύλακες
της
πολιτείας
πρέπει
να
είναι
χορτάτοι
για
να
μάχονται".
Από
άλλες
πάλι
πλευρές
προβάλλεται
η
άποψη
"οι
ένστολοι
δεν
εργάζονται
για
οικονομικό
αντάλλαγμα,
αλλά
για
τη
δόξα
της
προσφοράς
στην
πατρίδα.
Γι'
αυτό
και
δεν
επιτρέπεται
να
διεκδικούν
τα
δικαιώματά
τους".
Κανένας
ένστολος
δεν
πρέπει,
στο
όνομα
οποιασδήποτε
κολακείας,
να
βοηθήσει
τους
πλούσιους
να
γίνουν
πλουσιότεροι,
χτυπώντας
τους
αγώνες
των
εργαζομένων.
Έχουμε
πείρα,
χρόνια
τώρα,
από
υποσχέσεις
και
επιδόματα
κοροϊδίας
και
την
τακτική
του
"διαίρει
και
βασίλευε"
και
δεν
υπάρχει
δικαιολογία
για
ανοχή
απέναντι
στις
υποσχέσεις
και
τη
δήθεν
ευαισθησία
τους
για
τον
κλάδο.
Καιρό
τώρα συστηματικά καλλιεργείται η άποψη
ότι η αστυνομία πρέπει να απελευθερωθεί
από ενδοιασμούς και ευαισθησίες για
συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες,
να προωθήσει πιο αποφασιστικά το δόγμα
της μηδενικής ανοχής απέναντι στους
λαϊκούς αγώνες που υπονομεύουν δήθεν
την "προσπάθεια" της κυβέρνησης,
της ΕΕ και του ΔΝΤ για οικονομικό
νοικοκύρεμα, που στη συνέχεια θα φέρει
και την ανάκαμψη από την κρίση.
Ταυτόχρονα,
βουλευτής
των
Ανεξάρτητων
Ελλήνων
προβάλλει
την
ανάγκη
αξιοποίησης
του
στρατού
απέναντι
στις
δήθεν
επικίνδυνες
κινητοποιήσεις
των
εργαζομένων.
Χρόνια
τώρα
επιστρατεύονται
από
μηχανισμούς
η
προβοκάτσια,
οι
γνωστοί
άγνωστοι
όπως
και
η
δράση
της
ναζιστικής
"Χρυσής
Αυγής"
για
το
χτύπημα
του
λαού
που
είναι
φυσικό
να
αγωνίζεται
ιδιαίτερα
στις
σημερινές
συνθήκες.
ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ
ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα σ' ένα θεσμό - μηχανισμό,
από τη φύση του αντιλαϊκό, και στους
ανθρώπους που εργάζονται σ' αυτόν.
Γι'
αυτό και οι ένστολοι σε καμία περίπτωση
δεν πρέπει να σταθούν απέναντι στο λαό
που αγωνίζεται σε συνθήκες κρίσης για
την επιβίωσή του. Είναι φανερό ότι
κανένας εργαζόμενος ή κλάδος δε θα
μπορέσει να λύσει τα προβλήματα μόνος
του, πολύ περισσότερο σε αντιπαράθεση
με τους άλλους.
Η
λύση
βρίσκεται
στον
προσανατολισμό,
στη
συμπαράταξη
με
το
λαϊκό
κίνημα
που
αντιστέκεται,
διεκδικεί,
παλεύει
για
καλύτερες
μέρες.
Την
κρίση
και
το
χρέος
δεν
τα
δημιούργησε
ο
λαός.
Η
μόνη
διέξοδος
υπέρ
του
λαού
βρίσκεται
στη
μονομερή
διαγραφή
του
χρέους,
στην
κατάργηση
των
δανειακών
συμβάσεων,
όλων
των
εφαρμοστικών
νόμων
και
την
απαλλαγή
της
χώρας
από
τις
δεσμεύσεις
και
τους
ιμπεριαλιστικούς
οργανισμούς.
Κανένας
δεν
είναι
πάνω
από
τον
κυρίαρχο
λαό
κι
αυτός
έχει
κάθε
δικαίωμα
να
αλλάζει
καθετί
που
μπαίνει
εμπόδιο
στην
ευημερία
του,
με
την
υπεροχή
της
πλειοψηφίας
που
θα
διαθέτει
και
με
τη
δύναμη
του
αγώνα
του.
Χίος,
30/9/2012
