Οι
γαλλικές εκλογές, τα αποτελέσματά τους
στον πρώτο γύρο και αυτά που ετοιμάζονται
στον δεύτερο γύρο, διδάσκουν, επιβεβαιώνουν
γιατί το ΚΚΕ αρνείται τη συμμετοχή στο
μέτωπο των λεγόμενων αντιμνημονιακών
δυνάμεων, των λεγόμενων αριστερών
δυνάμεων. Όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα,
όταν ένα εργατικό κίνημα ενσωματώνει
τη διαμαρτυρία των λαϊκών μαζών σε μια
αριστερή συμμαχία η οποία αποδέχεται
τη διαπραγμάτευση αποκλειστικά και
μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον
κοινωνικό διάλογο με τα μονοπώλια, τότε
μια είναι η κατάληξη, αυτή που βλέπουμε
τώρα και μπροστά στο δεύτερο γύρο στη
Γαλλία: Να οδηγείται ο λαός πότε να
ψηφίζει το φιλελεύθερο κόμμα, πότε τη
σοσιαλδημοκρατία και ο ριζοσπαστισμός
να νοθεύεται, να αμβλύνεται και να
επεκτείνεται ο συντηρητισμός.
Θυμίζω
τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών,
όταν οι πάντες ψήφιζαν Σιράκ για να μη
δυναμώσει ο Λεπέν. Σήμερα, καλούνται
από την αριστερά, όπως λέγεται, της
Γαλλίας, να ψηφίζουν Ολάντ για να μην
έρθει ο Σαρκοζί. Με αυτή τη λογική, το
κίνημα θα είναι πάντα ηττημένο και
ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπου
απαιτείται η εκτίναξη του εργατικού
λαϊκού κινήματος προς τα μπρος.
ΑΘΗΝΑ 23/4/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
