«Πώς
θα μπει το Κόμμα σε μια κυβέρνηση η οποία
όχι απλώς δεν μπορεί να λύσει, αλλά θα
επιδεινώσει τη θέση του λαού και το
κυριότερο, θα σπείρει τέτοια απογοήτευση
που ο λαός θα αντιδραστικοποιηθεί. Εμείς
ένα πράγμα βλέπουμε. Δεν έχει κριθεί αν
το κίνημα θα κάνει ένα γενναίο και
οριστικό βήμα προς τα μπρος ή θα κάνει
δυο βήματα πίσω και θα ηττηθεί. Δεν έχει
κριθεί ακόμα. Το κίνημα είναι ανερχόμενο
αυτά τα χρόνια. Αλλά δεν έχει γείρει η
πλάστιγγα υπέρ του κινήματος. Όποια
κυβέρνηση και να έχουμε θα είναι
μειοψηφική στο λαό. Γιατί ο λαός θα
ζητάει μέτρα υπέρ του. Και εμείς θα
είμαστε με την πλειοψηφία, με το λαό.
Και αν το ΚΚΕ αναδιπλωθεί στις θέσεις
του σήμερα θα λογοδοτήσουμε στους
κομμουνιστές, θα μας πάρουν με τις
πέτρες, θα περάσουμε στην ιστορία σαν
προδοτικό κόμμα και όχι σαν κόμμα που
έκανε λάθη. Αλλά, εν πάση περιπτώσει,
αυτό τους μη κομμουνιστές μπορεί να μην
τους αφορά, να μην τους νοιάζει, αλλά το
κίνημα θα υποστεί μια γενναία ήττα. Και
να το ξεκαθαρίσουμε: Το ’90 – ’92 το Κόμμα
παραλίγο να μην υπάρχει. Χάσαμε τις
μισές μας δυνάμεις, βρεθήκαμε στη
χειρότερη φάση της ιστορίας μας, χειρότερη
και από την ήττα του ΔΣΕ, γιατί εκείνη
την περίοδο ο σοσιαλισμός δυνάμωνε,
ανέβαινε, κέρδιζε. Το εργατικό κίνημα
ήταν ισχυρό. Βρεθήκαμε στη χειρότερη
φάση γιατί παγκόσμια το εργατικό κίνημα
δέχονταν ήττα, τα ΚΚ διαλύονταν και
αυτοδιαλύονταν και εμείς βρεθήκαμε σε
ένα ζοφερό τοπίο παγκόσμια και στην
Ελλάδα. Ενώ το ’49 ήταν διαφορετικό,
ζοφερό στην Ελλάδα, ελπιδοφόρο διεθνώς.
Κρατηθήκαμε και όχι απλώς κρατηθήκαμε,
αλλά σηματοδοτήσαμε και την ανάκαμψη
του κινήματος.
Σήμερα
δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κάνουμε
πίσω. Θα είμαστε για σκότωμα, κυριολεκτικά.
Και ο λαός αύριο θα μας πει «καλά εμείς
σας λέγαμε, αλλά εσείς οφείλατε να μη
μας ακούσετε». Γιατί
τα λέμε αυτά; Γιατί υπάρχει ένα τμήμα
εργατικών λαϊκών στρωμάτων,
ριζοσπαστικοποιημένων, που σέβεται και
αγαπάει το Κόμμα και που ακριβώς επειδή
σέβεται και αγαπάει το Κόμμα σου λέει
«μήπως με τις αντιμνημονιακές δυνάμεις
κάνουμε μια κυβέρνηση». Γιατί μπορεί
να αρχίσουν οι εντολές μετά τις εκλογές.
Εμείς το ξεκαθαρίζουμε: Αυτό που μπορεί
να δημιουργήσει εμπιστοσύνη απέναντι
στο Κόμμα είναι ακριβώς ότι το Κόμμα θα
είναι μέσα στο λαό. Δε θα αφοπλίσουμε
το κίνημα, δε θα χάσει το κίνημα το
στήριγμά του.
Γιατί το ΚΚΕ
δεν είναι απλώς ένα πρωτοπόρο Κόμμα.
Είναι ένα κόμμα που είναι αποφασισμένο
και έτσι πρέπει να είμαστε οι κομμουνιστές:
Πρώτοι στις θυσίες, πρώτοι στην
ανιδιοτέλεια, πρώτοι στην αυτοθυσία.
Γιατί δε χρειάζεται να έχεις μόνο σωστές
θέσεις, πρέπει να έχεις και αυτοθυσία
γι’ αυτές τις θέσεις. Ούτε πρέπει να
έχεις μόνο αυτοθυσία, γιατί μπορεί να
έχεις αυτοθυσία με λάθος θέσεις, χωρίς
να το καταλαβαίνεις. Εμείς αυτή τη στιγμή
καταφέραμε μέσα από μια βασανιστική
πορεία και με τη στήριξη του λαού, όχι
με ηγετικές αποφάσεις καθοδηγητικές,
αλλά όλου του Κόμματος, των φίλων και
των οπαδών, καταφέραμε να αναδειχθούμε
σε μια δύναμη πρωτοπόρα, ριζοσπαστική
στις θέσεις και στη διάθεση για αυτοθυσία.
Κι αν εμείς εμπλακούμε στη διαχείριση
του συστήματος θα αδυνατίσει η ικανότητά
μας μέσα στο λαϊκό κίνημα, δεν μπορεί
να είσαι σε μια κυβέρνηση η οποία είναι
το πολιτικό προσωπικό του συστήματος
και να είσαι ταυτόχρονα και αντιπολίτευση
της κυβέρνησης. Δεν μπορεί να είσαι σε
μια κυβέρνηση και να κάνεις κινητοποιήσεις
και απεργίες. Δεν μπορεί να είσαι σε μια
κυβέρνηση και να καταψηφίζεις αυτά που
κάνει η κυβέρνηση. Αυτά τα κάνουν οι
οπορτουνιστές, αν μπεις στην κυβέρνηση
και ένα και δυο χρόνια τραβάς και όταν
θα έρθει η ώρα να φύγεις θα σου φορτώσουν
και την ευθύνη ότι έπεσε η κυβέρνηση.
Εμείς
καλούμε το λαό, αυτόν που δεν έχει
πειστεί, από προκαταλήψεις, γιατί έτσι
τον έχουν μάθει να σκέφτεται, να μελετήσει
τη δική μας πρόταση εξουσίας. Για εμάς
ο λαός θα είναι στην εξουσία, όχι το ΚΚΕ.
Ο λαός θα έρθει στην εξουσία και το ΚΚΕ
θα είναι η καθοδηγητική δύναμη αυτής
της εξουσίας».
ΑΘΗΝΑ
22/4/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
