Εντείνεται το τελευταίο διάστημα η συζήτηση γύρω από το «δόγμα» των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, γύρω από την ανάγκη «αναπροσαρμογών» προς μια πιο «επιθετική» κατεύθυνση, προσανατολισμένη στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Μ. Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, όπου σύμφωνα με τα αστικά επιτελεία διακυβεύονται «ζωτικά συμφέροντα» της χώρας. Βεβαίως σε όλη αυτήν τη συζήτηση αξιοποιείται η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης. Αυτό που κρύβεται όμως είναι ότι και σε Ελλάδα και σε Τουρκία, αλλά και σε κάθε χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, όλα αυτά τα χρόνια το στρατιωτικό δόγμα είναι ένα και είναι ευρωατλαντικό.
Είναι το δόγμα των «προληπτικών» ιμπεριαλιστικών πολέμων και των επεμβάσεων, του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», της βαθύτερης και επικίνδυνης εμπλοκής της Ελλάδας, με στρατιωτικά και άλλα μέσα, στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή.
Απ' αυτήν την άποψη, ακριβώς επειδή υπηρετεί τους στόχους της αστικής τάξης μέσα από τη συμμετοχή της στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, στην αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι εξ αντικειμένου επιθετικό και επικίνδυνο για το λαό μας και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Τα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν είναι πολλά:
Το ύψος, όσο κυρίως ο προσανατολισμός των εξοπλισμών, όπως δείχνουν τα στοιχεία που δημοσίευσε στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο του ο «Ριζοσπάστης», έχουν ως κριτήριο όχι την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, αλλά την ευρωΝΑΤΟική «επόπτευση» θαλάσσιων και εναέριων «διαύλων» από την Ανατολική Μεσόγειο έως τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, την υποστήριξη ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Η διάθεση σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ όσο και η διάταξη των στρατιωτικών υποδομών της χώρας έχουν το βλέμμα στραμμένο στην κινητοποίηση δυνάμεων προς Βορρά, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, καθώς και στην ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών μέσων και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές στην Αν. Μεσόγειο, στη Β. Αφρική, στη Μ. Ανατολή.
Οι ευρωΝΑΤΟικές αποστολές, στις οποίες η κυβέρνηση διεκδικεί πρωταγωνιστικούς ρόλους, συνδέονται κυρίως με τη «συνοδεία» αμερικανικών πολεμικών πλοίων και άλλων μέσων στην περιοχή, τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο.
Οι δεκάδες συνεκπαιδεύσεις - «πρόβες πολέμου», με τις στρατιωτικές δυνάμεις κρατών - δολοφόνων όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ κ.ο.κ., καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Αντίθετα, συνεκπαιδεύσεις όπως αυτή της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με την αντίστοιχη του Ισραήλ προσομοιώνουν ακόμα και επιθέσεις ενάντια σε εγκαταστάσεις του Ιράν.
Και φυσικά μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο εντάσσονται και τα «σχήματα» πολυμερών συνεργασιών που στήνει η κυβέρνηση με άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής, με στόχο την προώθηση και εμπέδωση της ευρωατλαντικής «σταθερότητας» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.
Καθόλου τυχαία, για παράδειγμα, την περασμένη Παρασκευή, κατά τη συνάντηση με τους υπουργούς Βουλγαρίας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ, ο υπουργός Εξωτερικών έλεγε πως «οι αρμόδιες διευθύνσεις μας για τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο μπορούν, και θα ήταν παραγωγικό, να συναντιούνται (...) για να βρίσκουμε τον τρόπο να αυξάνουμε την κοινή μας δράση στη Μέση Ανατολή».
Να λοιπόν ποιο είναι το ευρωατλαντικό «δόγμα» που υπηρετούν η μία πίσω απ' την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το δόγμα αυτό, δόγμα ολοένα μεγαλύτερης εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πηγή μεγάλων κινδύνων, πρέπει να βρει απέναντί του τη λαϊκή πάλη για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για απεμπλοκή από τους επικίνδυνους σχεδιασμούς, για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις και να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από τις αποστολές εκτός συνόρων.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 8 Μάη 2018.
