Θα
θέλαμε ένα πρώτο σχόλιο γι αυτά που
συνέβησαν χθες, στο Πεντάγωνο. Αναφερόμαστε
στους απλήρωτους εργαζόμενους στα
ναυπηγεία Σκαραμαγκά και στα όσα
ακολούθησαν, γιατί δεν ήταν μόνο αυτά,
ήταν και τα όσα ακολούθησαν στα δικαστήρια
κλπ.
«Το
σχετικά πρωτοφανές είναι ότι υπάρχουν
άνθρωποι αφημένοι κυριολεκτικά στο
έλεος, απλήρωτοι, χωρίς καμία διασφάλιση
του μέλλοντός τους και με αποφάσεις που
εκφράζουν πλήρη ευθύνη κυβερνήσεων.
Κοιτάξτε να δείτε, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά
δεν είναι απλά ένα εργοστάσιο σε ένα
κλάδο που υπέστη τις συνέπειες της
κρίσης. Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά υφίστανται
προβλήματα και προ κρίσης, είναι συνέπεια
και των κατευθύνσεων της ΕΕ που επιβάλει
τη μείωση του κλάδου της ναυπηγοεπισκευαστικής
στην Ελλάδα, επιλογές εφοπλιστών,
προσανατολισμοί στα εξοπλιστικά
προγράμματα και παραγγελίες στο εξωτερικό
κλπ. Είναι δηλαδή ένας κλάδος που
βρίσκεται σε κρίση εδώ και πολλά χρόνια
και τώρα έχουμε τη σταγόνα που ξεχείλισε
το ποτήρι. Αυτό πρέπει να δούμε και όλα
τα άλλα κατά τη γνώμη μας έρχονται σε
δεύτερη μοίρα».
Όλα
τα άλλα, ποια εννοείτε; Τα χθεσινά.
«Με
συγχωρείτε. Είχε κλειστεί ένα ραντεβού
με τον υφυπουργό».
Με
τον κ. Ελευσινιώτη, στις 10π.μ., μάλιστα.
«Πώς
ήταν δυνατόν να πάει μόνο εκπρόσωπος
μιας διοίκησης; Έχουν συναντηθεί εκατό
χιλιάδες φορές. Γίνεται και με την
παρουσία των εργαζομένων για να ξέρουν
και οι εργαζόμενοι τι συνεννοείται η
διοίκηση, τι απαντήσεις δίνονται, και
είναι και αυτή μια μορφή πίεσης. Από
διαβουλεύσεις σε επίπεδο προσώπων
έχουμε χορτάσει, γίνονται, ξαναγίνονται,
γίνονται και δεν βγαίνει τίποτα. Υπήρχαν
πόρτες κλειστές. Κανονικά έπρεπε να
δεχθούν την αντιπροσωπεία, δεν λέω να
μπουν όλοι οι εργαζόμενοι, ούτε και
χωράνε, αλλά έγινε καμία συνάντηση;».
Συνάντηση
δεν έγινε, γιατί δεν πρόλαβε να γίνει.
Ο κ. Ελευσινιώτης που τον άκουσα το πρωί
στο ΜΕΓΚΑ, έλεγε ότι ήταν στο γραφείο
του. Ήταν μία προγραμματισμένη συνάντηση
για τις 10 το πρωί…
«Ξέρετε
έχουμε πάει κι εμείς στα υπουργεία
πολλές φορές και όταν έχεις κλείσει ένα
ραντεβού υπάρχει εκπρόσωπος του υπουργού
ή του υφυπουργού, αυτού που εν πάση
περιπτώσει θα συναντήσεις που σε
περιμένει, σου ανοίγει την πόρτα και
μπαίνεις».
Για
να καταλάβω. Θέλετε να πείτε ότι πήγε
εκεί η αντιπροσωπεία των εργαζομένων
και τους αρνήθηκαν την συνάντηση που
είχε ήδη προγραμματιστεί από την
προηγούμενη μέρα;
«Όταν
κρατάς κλειστές τις πόρτες για κάποιον
λόγο, δεν ξέρω δεν απάντησαν, σημαίνει
ότι δεν επιθυμείς τη συνάντηση ή ότι
θέλεις να βάλεις τους δικούς σου όρους.
Όταν υπάρχει μια αντιπροσωπεία έχεις
την πόρτα ανοιχτή και κάποιος υποδέχεται.
Δεν ξέρω πώς έγινε, αλλά εν πάση περιπτώσει
η οργή και η αγανάκτηση περισσεύει. Και
μάλιστα ο χώρος των ναυπηγείων είναι
χώρος που τάχα κοινωνικοποιήθηκε κάποτε,
ΔΕΚΟ κλπ, και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός
ήταν κυρίαρχος. Και μάλιστα οι εργαζόμενοι
εκεί έχουν βάλει πλάτες για την
ιδιωτικοποίηση. Καταλαβαίνετε ότι η
οργή αυτών είναι πολύ πιο μεγάλη από το
συναίσθημα της οργής που μπορεί να
έχουμε εμείς οι κομμουνιστές που ξέραμε
την προδιαγεγραμμένη πορεία των
πραγμάτων».
Τώρα
είναι και χώρος που έχει πυροδοτήσει
πολιτική αντιπαράθεση και στο παρελθόν
πάρα πολλές φορές. Στο χώρο της
ναυπηγοεπισκευαστικής αναφέρομαι.
«Μιλάμε
τώρα για έναν ολόκληρο κλάδο που στην
Ελλάδα θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη
γραμμή της στήριξης, γιατί αυτός ο κλάδος
μπορεί να αποτελέσει και μοχλό ανάπτυξης
και άλλων κλάδων».
Σωστό
αυτό που λέτε, απλά σας ρωτώ – κι εγώ
δεν το γνώριζα, ακούσαμε τον κ. Μουσουρούλη
προηγουμένως – ότι αντίστοιχο ζήτημα
έχει προκύψει και στην Ισπανία με τα
ναυπηγεία, γιατί αυτές είναι κεντρικές
ευρωπαϊκές πολιτικές.
«Λοιπόν;
Ό,τι έχει σχέση με την πολεμική βιομηχανία,
αμυντική τη λένε είναι επιθετικοπολεμική,
εν πάση περιπτώσει – εμείς είμαστε υπέρ
της αμυντικής βιομηχανίας – ό,τι έχει
σχέση με αυτό υπάρχουν αποφάσεις της
ΕΕ προ κρίσης, για διαμόρφωση ενιαίας
αμυντικής βιομηχανίας, κυριολεκτικά
ενιαίας, όχι ενιαίας γραμμής, ενιαία
γραμμή υπάρχει, αλλά ενιαίας βιομηχανίας
που συγκεντρώνεται μάλιστα η έδρα της
βιομηχανίας αυτής στη βόρεια Ευρώπη.
Και όντως έτσι συμβαίνει. Το 2009 έγινε
μάλιστα και συνάντηση, και αυτή η
συνάντηση έγινε κρυφά στη Θεσσαλονίκη,
όπου αποφασίστηκε να κλείσουν οι
επιχειρήσεις που έχουν σχέση με την
αμυντική βιομηχανία, εδώ εντάσσονται
και τα ναυπηγεία – διότι τα ναυπηγεία
δεν τα συσχετίζουν με τα εμπορικά πλοία,
τα συσχετίζουν με παραγγελίες αμυντικές
– και να μεταφερθεί η έδρα σε Γερμανία,
Ολλανδία και δεν θυμάμαι την τρίτη
χώρα…».
Δηλαδή
τι εννοείτε, ότι είναι κοινή απόφαση
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
«Βεβαίως,
η οποία δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα λόγω,
ας πούμε, των αντιδράσεων σε εθνικό
επίπεδο, γιατί υπάρχουν οι δίκαιες
αντιδράσεις των εργαζομένων, αλλά
υπάρχουν και αντιδράσεις των ιδιωτών
που έχουν εξαγοράσει αυτούς τους τομείς
και που ο κάθε ιδιώτης θέλει να διατηρήσει
τη δική του κερδοφόρα επιχείρηση.
Να
σας πω τι θυμάμαι χαρακτηριστικά.
Τελευταία μέρα πριν τις τοπικές εκλογές
το 2010, που επιτρέπονταν οι περιοδείες
και οι συγκεντρώσεις, ημέρα Παρασκευή,
είχα πάει στα ναυπηγεία. Και εκεί τους
ενημέρωσα για την κατάσταση που υπάρχει
και τις επιπτώσεις που θα έχει η διαμόρφωση
ενιαίου βιομηχανικού αμυντικού
συγκροτήματος με έδρα τη Βόρεια Ευρώπη.
Να σας πω κάτι; Συνήθως οι εργαζόμενοι
αφήνουν την ελπίδα να πεθάνει τελευταία.
Αλλά ξέρετε στην πολιτική όταν είναι
να πεθάνει πρέπει να πεθάνει και να
γεννηθεί η ελπίδα της πάλης των
εργαζομένων. Η ελπίδα από τα πάνω πρέπει
να πεθάνει όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Επομένως τα πράγματα είναι πολύ πιο
σύνθετα. Όντως γίνεται και στην Ισπανία
και αυτό αποδεικνύει και το εξής: ότι
ακριβώς πάνε για ενιαία βιομηχανικά
συμπλέγματα στη Βόρεια Ευρώπη, εκεί
έχει αποφασιστεί, που σημαίνει ότι θα
κλείσουν εντελώς.
Τώρα
έγινε αυτή η πώληση στον Σάφφα, τον
Άραβα, π.χ. των ναυπηγείων Σκαραμαγκά,
κι όταν ο Σάφφα προσπάθησε να φέρει
πλοία για να βγάλει κέρδη, δεν λυπήθηκε
τους Έλληνες εργαζόμενους, η ΕΕ είπε
ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί τα
μόνα που μπορούν να κατασκευάζονται
στα ναυπηγεία είναι στρατιωτικά πλοία
και για εντός Ευρώπης. Με βάση την
αντίληψη που έχουμε εμείς για το τι
σημαίνει ανάπτυξη, ο κλάδος αυτός δεν
μπορεί να δέχεται τις δεσμεύσεις της
ΕΕ, γιατί δεν μπορεί να είσαι «και με
τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»,
δεν μπορεί να λες υπακούω στις εντολές
της ΕΕ και μετά προσπαθώ να βρω τρύπες
για να αντιμετωπίσω το ζήτημα. Δεν
υπάρχει καμία τρύπα».
Αυτή
η γραμμή όπως λέτε που υπαγορεύει αυτήν
την κατασκευή ενιαίας βιομηχανίας που
θα εδρεύει στη Β. Ευρώπη… Αυτό είναι
κάτι που ζημιώνει το Νότο, και ως χώρες,
ως εθνικά συμφέροντα και αφετέρου πολλά
ναυπηγεία στη Ν. Ευρώπη ανήκουν σε
ιδιώτες, όπως και του Σκαραμαγκά. Αυτά
τα συμφέροντα πώς υπερέχουν των άλλων;
«Μα
όπως ξέρετε υπερέχει το ενιαίο κοινό
διακρατικό ευρωπαϊκό συμφέρον και αυτές
οι αποφάσεις δεν είναι ότι τις ξέρουμε
εμείς ως ΚΚΕ και δεν τις ξέρει π.χ. ο κ.
Βενιζέλος όταν ήταν υπουργός Άμυνας, ή
δεν τις ήξερε ο ιδιοκτήτης των ναυπηγείων
Σκαραμαγκά ή των ναυπηγείων της Ελευσίνας.
Τις ήξεραν όλοι! Αλλά προκειμένου να
έρθουν σε ρήξη με αυτήν την πολιτική
προσπαθούσαν ο καθένας να βρει ένα
κομματάκι δουλειάς για το δικό του
ναυπηγείο. Και να σας πω και μια άλλη
πλευρά. Καθένας ιδιώτης ζητούσε να πάρει
δουλειά το δικό του ναυπηγείο, καταλαβαίνετε
ότι και οι ίδιοι οι χώροι αυτοί κάτω και
από τον διεθνή ανταγωνισμό λειτουργούσαν
και ανταγωνιστικά μεταξύ τους.
Υπάρχει
και ο μικροανταγωνισμός
«Άρα
λοιπόν; Αλλά αυτόν τον ανταγωνισμό τον
πληρώνουν οι εργαζόμενοι».
Καταλαβαίνω
ότι έχετε μια εκτίμηση εσείς, μάλλον
είναι και ρεαλιστική. Ότι υπήρχε ένα
ραντεβού στο οποίο κανείς δεν βρέθηκε
στην είσοδο για να τους υποδεχτεί. Ότι
όλες αυτές οι συζητήσεις που έχουν γίνει
κατά καιρούς δεν έχουν οδηγήσει πουθενά.
Θέλω μια καθαρή απάντηση. Καλώς μπήκαν
στο Υπ. Άμυνας, καλώς είδαμε τα όσα είδαμε
στους δέκτες μας;
«Εγώ
θα σας απαντήσω με το εξής, δεν υπεκφεύγω
καθόλου. Όταν οι εργαζόμενοι φτάνουν
σε ένα σημείο απόγνωσης τι μπορούν να
κάνουν; Αν θέλετε, δε νομίζω, τουλάχιστον
δεν έχω στοιχεία για να μιλήσω, ότι είχαν
αποφασίσει είτε γίνει, είτε δε γίνει το
ραντεβού, να μπουν να κάνουν κατάληψη
στο Υπ. Άμυνας. Άλλο ότι μπορούσε να
έχει γίνει το ραντεβού και κάτω από μία
οργή να υπάρχει μια πιο μεγάλη διαμαρτυρία.
Από τη στιγμή που είχαν ένα ραντεβού,
θα το έκαναν, θα έπαιρναν την απάντηση,
δεν θα τους ικανοποιούσε και εν πάση
περιπτώσει, αν θέλετε, τότε δικαιολογημένα
θα υπήρχε οργή. Όμως η εικόνα που
μεταφέρθηκε είναι αυτή. Οι εργαζόμενοι
τι να κάνουν; Ένα μεγάλο μέρος του λαού
που δεν αντέχει άλλο, δεν σηκώνει και
όταν ξέρει ότι έρχονται και άλλα μέτρα.
Και δεν είναι ότι βρισκόμαστε στο τέλος,
αύριο η ανεργία θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Τι μπορούν να κάνουν δηλαδή; Με την
πειθώ, με τις συζητήσεις, με την κοροϊδία;»
Όρια
στη διαμαρτυρία δεν υπάρχουν κατά τη
γνώμη σας;
«Δεν
μπορεί να υπάρξει όριο στη λιτότητα,
στη φτώχεια, στην ανεργία. Από εκεί να
ξεκινήσουμε. Γιατί κανένας δεν είναι
τρελός να απεργεί γιατί έτσι του κατέβηκε.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται μια νέα
καταιγίδα μέτρων και εμείς πιστεύουμε
ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους
να τα μπλοκάρουν, να μην περάσουν».
Με
κάθε τρόπο;
«Μιλάμε
για μαζική πολιτική δράση».
Απλά
λέω με κάθε τρόπο πολιτική δράση;
«Εάν
πχ στο πρώτο μνημόνιο, κατέβαιναν 10
εκατομμύρια Έλληνες στους δρόμους, έξω
από τη Βουλή υπήρχαν 2 εκατομμύρια, 3
εκατομμύρια άνθρωποι, βούλιαζε η Αθήνα.
Δεν λέω από κει και πέρα ούτε να μπούμε
στη Βουλή, ούτε να καεί η Βουλή και όλα
αυτά που λέγονται. Ήταν εύκολο να
ψηφιστούν;»
Προφανώς
όχι.
«Η
κυβέρνηση σου λέει το εξής: Θα κατέβουν
100.000, θα κατέβουν 200.000, θα κουραστούν. Θα
περάσουν τα μέτρα, θα απογοητευτούν και
θα κουραστούνε. Ο λαός πρέπει να ξέρει
ότι δεν έχει εξαντλήσει τα περιθώρια
πίεσης και παρέμβασης. Να ανατρέψει
αυτή την πολιτική δεν είναι εύκολο με
ένα συλλαλητήριο, αλλά εν πάση περιπτώσει
με μία κλιμακωμένη δράση να βάλει εμπόδια
σε αυτή την πολιτική. Έγιναν οι εκλογές.
Οι εκλογές πριν τρεις μήνες εξέφρασαν
τον απαιτούμενο ριζοσπαστισμό; Στην
τελευταία συγκέντρωση στη Βουλή, υπήρχαν
και κάποιοι άνθρωποι που μου έλεγαν, να
μπούμε μέσα στη Βουλή. Λέω, τη σύνθεση
της Βουλής την έχετε καθορίσει εσείς.
Και δεν είναι μόνο η μέρα της ψήφου. Ένα
μεγάλο μέρος των εργαζομένων είναι
μακριά από τη συνδικαλιστική δράση. Άρα
εμείς μιλάμε για ουσιαστική μαζική
πολιτική δράση που έχει να κάνει και με
τις μορφές πάλης, τη μαζικότητα και με
την κατεύθυνση. Γιατί είσαι σαν την
αγελάδα που κλωτσάει την καρδάρα με το
γάλα. Γεμίζεις την καρδάρα με αγανάκτηση
και στην κρίσιμη στιγμή τη χύνεις. Ή
πέφτεις στην παγίδα της προβοκάτσιας».
Για
όλη αυτή την ιστορία που αναφέρεται
στην φοροδιαφυγή, σ’ αυτές τις λίστες,
τη λίστα Λαγκάρντ, τις λίστες με τα 36
πολιτικά πρόσωπα, όλα αυτά τι δείχνουν;
«Ξέπλυμα
βρώμικου χρήματος, μίζες κλπ υπάρχουν.
Και δεν πρόκειται ακόμα κι όταν δεν
υπάρχουν στοιχεία, να πούμε ότι δεν
υπάρχει το φαινόμενο. Όμως όλοι αυτή η
ιστορία, είτε συνέπεσε τυχαία, είτε
είναι στο σύνολό της αληθινή – πιστεύω
ότι έχουν ανακατευτεί τώρα ξερά, χλωρά,
ποιος ξέρει τι γίνεται – αλλά εν πάση
περιπτώσει είτε στο σύνολό της είτε
μέρος προέκυψε τυχαία, συνέπεσε χρονικά,
θα αξιοποιηθεί για την ανασύνταξη και
την αναδόμηση του πολιτικού συστήματος.
Αυτή τη στιγμή καταλαβαίνουν και στην
Ελλάδα και έξω ότι πρέπει να υπάρξει
μια αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος
για να ξεγελάσει τον κόσμο. Να υπάρχει
μια μεταβατική λύση ενδεχομένως, όχι
μόνιμη, και πιστεύουμε ότι θα αξιοποιηθεί
και σε αυτή την περίπτωση. Κάποιους
μπορεί να τους χώσουν στη φυλακή, κάτι
καμένα χαρτιά, κάποιους να τους σπιλώσουν,
για να βγουν τα «καθαρά χέρια», οι
«καθαροί πολιτικοί», οι αδοκίμαστοι
πολιτικοί. Εμείς λέμε στο λαό ότι δεν
πρέπει να πέσει και σε αυτή τη λούμπα».
Βλέπετε
ένα σχέδιο να μοιραστεί και πάλι η
τράπουλα. Αυτό λέτε.
«Το
σχέδιο αυτό δεν λέω ότι εκφράζει όλο
μια συνωμοσία. Μπορεί ορισμένα πράγματα
να βγαίνουν στην επιφάνεια και τυχαία,
αλλά αξιοποιούνται. Αλλά σίγουρα υπάρχει
σχεδιασμός ανασύνταξης του πολιτικού
σκηνικού. Κάποια κόμματα δεν τραβάνε,
ενώ υπηρέτησαν το σύστημα πολύ καλά, πχ
ΠΑΣΟΚ. Στη θέση του ΠΑΣΟΚ κάτι πρέπει
να υπάρξει και ενδεχομένως κάτι πρέπει
να υπάρχει και στη θέση της κεντροδεξιάς.
Προς το παρόν το πολύ κουτσό άλογο είναι
το ΠΑΣΟΚ. Η ΔΗΜΑΡ, η οποία επίσης
προβλήθηκε, κι αυτή θα εισπράξει το
τίμημα της πολιτικής της. Επομένως
ετοιμάζεται αυτή η αναδόμηση. Στοιχείο
της αναδόμησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα
ή ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι συνωμοσία
αυτή. Ό,τι χαρτιά έχει αυτή τη στιγμή η
κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας και στην
Ευρώπη, θα τα χρησιμοποιήσει».
Δεν
σας προβληματίζει ότι σε αυτή την
αναδόμηση που παρουσιάζεται ενδεχομένως
ενισχυθούν ακραίες μορφές ας το πούμε,
όπως το νομίζει κανείς, πολιτικής δράσης;
«Προς το παρόν, η Χρυσή Αυγή δεν συμφέρει
τα συντηρητικά κόμματα να ενισχύεται
εκλογικά. Αξιοποιείται όμως για να
περνάει η θεωρία των δύο άκρων. Δεν ξέρω
αν αργότερα υπάρχουν και άλλες επιλογές
αλλά αυτή τη στιγμή αυτό που εμείς
βλέπουμε είναι ότι η Χρυσή Αυγή θα κόψει
ενδεχομένως ψήφους από την κεντροδεξιά.
Και αυτό δεν πρέπει να γίνει. Οι ψήφοι
πρέπει να πάνε στο ΚΚΕ. Λαϊκά στρώματα
και νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να ψηφίζουν
Χρυσή Αυγή. Αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό
το ναζιστικό μόρφωμα το οποίο αν θέλετε
ιδεολογικά είναι πολύ κοντά στον
εθνικοσοσιαλισμό, χρησιμοποιείται για
να περάσει η λογική των δύο άκρων και
να τσακιστεί το κίνημα. Αυτή την υπηρεσία
δίνει. Τώρα αν αύριο κληθεί να δώσει κι
άλλες υπηρεσίες, δεν μπορώ να το πω, θα
ήταν πολύ τολμηρό».
ΑΘΗΝΑ 05/10/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
