Οι
εκλογές του Μαΐου αναμφισβήτητα περιέχουν
ένα θετικό δυναμικό στοιχείο και αυτό
σχετίζεται με το γεγονός ότι ένα μεγάλο
μέρος των εργατικών λαϊκών φτωχών
στρωμάτων έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν
τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα λεγόμενα μνημονιακά
κόμματα και με αυτό τον τρόπο προσδίδουν
μια τέτοια δυναμική στις εκλογές. Ωστόσο
επαγρυπνούμε και τους λέμε ότι δεν
πρέπει να οπισθοχωρήσουν κάτω από
οποιαδήποτε τρομοκρατικά εκβιαστικά
διλήμματα που δεν έχουν καμία σχέση με
τα συμφέροντά τους.
Ταυτόχρονα
προειδοποιούμε ότι οι εκλογές μπορεί
να ωθήσουν σε θετικές εξελίξεις
μετεκλογικά προς όφελος του λαού, αλλά
ταυτόχρονα μπορεί και να οδηγήσουν σε
ένα νέο χαντάκωμα του λαού. Κι αυτό θα
γίνει αν εργατικά φτωχά λαϊκά στρώματα
παραπλανηθούν κάτω απ’ την πολυχρωμία
που υπάρχει στο λεγόμενο, ψευδεπίγραφο
για μας, μέτωπο των αντιμνημονιακών
δυνάμεων. Γιατί οι δυνάμεις αυτές με
τις όποιες διαφορές έχουν μεταξύ τους,
τελικά δεν είναι δυνάμεις που αντιπαλεύουν
το σύστημα και γι’ αυτό προτάσσουν το
μνημόνιο, είναι δυνάμεις που 100% κινούνται
μέσα στο σύστημα.
Τι
θα προκύψει π.χ. αν έχουμε μια κυβέρνηση
των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων
με τη συμμετοχή ή όχι του ΠΑΣΟΚ ή με τη
συμμετοχή ή όχι της ΝΔ; Λένε ότι θα
διαπραγματευτούν μέσα στην ΕΕ,
διακηρύσσοντας ότι, όλες οι δυνάμεις
το λένε αυτό, θέλουν την Ελλάδα να
παραμείνει ενσωματωμένη στην ΕΕ. Και
μόνο που διακηρύσσουν αυτό το στόχο
κάνουν τη διαπραγμάτευση ένα κενό χαρτί.
Χώρια που διαπραγμάτευση υπέρ του
ελληνικού λαού και των άλλων λαών, δεν
μπορεί να γίνει μέσα στην ΕΕ, μέσα σ’
αυτή τη λυκοσυμμαχία. Ένα στοιχείο μόνο
να βάλουμε, απ’ τις ευρωεκλογές του
2009 η νέα διάταξη των δυνάμεων που προέκυψε
οδήγησε το 97% των αποφάσεων να φέρει την
υπογραφή των πολιτικών δυνάμεων της
σοσιαλδημοκρατίας και των φιλελεύθερων
κομμάτων. Τίποτα δεν έχει αλλάξει ούτε
και θα αλλάξει μετά τις 6 Μαϊου στα
πλαίσια της ΕΕ. Οι διαπραγματεύσεις
τους λοιπόν και με τη διακήρυξη ότι
μένουμε μέσα θα οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό
των εκβιασμών πάνω τους και πάνω απ’
όλα θα οδηγήσει σε ένα ακόμα μεγαλύτερο
εκβιασμό του λαού.
Το
ΚΚΕ, κόμμα που πραγματικά αντιπαλεύει
όχι μόνο τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και το
σύστημα που υπηρετούν, τον καπιταλισμό,
το καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, κόμμα
που έχει τη ριζική θέση της αποδέσμευσης
της Ελλάδας απ’ την ΕΕ και μονομερή
διαγραφή του χρέους. Είναι το κόμμα
εκείνο που μπορεί να συμβάλει στην
ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και στην
άνοδο της αποτελεσματικότητάς του όσο
αφορά την πίεση, όσο αφορά την παρεμπόδιση
των νέων μέτρων.
Π.χ.
αν τους αρνηθούν την αναδιαπραγμάτευση
της δανειακής συνθήκης, που σίγουρα θα
την αρνηθούν, αυτό είναι δεδομένο, το
λένε προεκλογικά πέντε φορές την ημέρα,
τι θα κάνουν; Θα υπογράψουν τις αποφάσεις
της Συνόδου του Ιουνίου; Υπάρχει αυτή
τη στιγμή κράτος – μέλος της ΕΕ, ανεξάρτητα
τι διαπραγματεύεται ο εκπρόσωπός του
που δεν έχει υπογράψει όλες τις αποφάσεις
που είναι σε βάρος των λαών; Θα υπογράψουν
ή δεν θα υπογράψουν; Τι θα κάνουν αν
αρνηθούν στην ΕΕ την όποια διαπραγμάτευση;
Αφού διακηρύσσουν ότι δεν θέλουν να
θιγεί η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ.
Θα έχουν να αντιμετωπίσουν και άλλα
πράγματα. Όχι μόνο στην ΕΕ, αλλά και μέσα
στην Ελλάδα. Λένε π.χ. ότι υπάρχουν
χρήματα και θα κάνουν επενδύσεις ή θα
επιβάλλουν κάποιους φόρους στους
ιδιοκτήτες του πλούτου, στους
κεφαλαιοκράτες, στους επιχειρηματικούς
ομίλους. Μα, ίσα ίσα οι καινούργιες
εντολές Μπαρόζο και ανεξάρτητα απ’
αυτές, οι απαιτήσεις των ίδιων των
επιχειρηματικών ομίλων είναι οι
εργαζόμενοι να δεχτούν, εθελοντικά
μάλιστα το θέλουν, μισθούς πείνας, ζητούν
κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών
και πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών
σχέσεων. Πώς θα αντιμετωπίσουν τους
επιχειρηματικούς ομίλους; Έχουν κανένα
κρυφό χαρτί; Θα μας το πουν μετά τις
εκλογές; Πώς προετοιμάζουν τον λαό να
αντιμετωπίσει τον εκβιασμό των
επιχειρηματικών ομίλων που λένε δεν
κάνουμε καμία επένδυση, δεν συμμετέχουμε
σε καμία επένδυση, αν αλλάξει κάτι απ’
τις εργασιακές σχέσεις ή αν επιστραφούν
κάποιες κατακτήσεις. Πώς θα τους
πολεμήσουν τους επιχειρηματικούς
ομίλους; Με την πείθω; Με τον κοινωνικό
διάλογο;
Εμείς
τον λαό δεν τον βλέπουμε σαν ψηφοφόρο
και χειροκροτητή των αποφάσεων, για μας
είναι πρωταγωνιστής, αυτός είναι που
θα ανατρέψει αποφάσεις και που θα
ανατρέψει το ίδιο το πολιτικό σύστημα
με τη θέλησή του, με τη λαϊκή του
πρωτοβουλία, αλλά και με τη συνειδητή
επιλογή του και τον καλούμε να πάρει
υπόψη το εξής: Στο μεγαλύτερο μέρος του
ξέρει πάρα πολύ καλά ότι επιβεβαιωθήκαμε
σε ότι του είπαμε σε ανύποπτο χρόνο, ας
πάρουμε σαν ημερομηνία έναρξης το 1992
που ψηφίστηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Σε ανύποπτο χρόνο μιλήσαμε για τις
ιδιωτικοποιήσεις, για την ανατροπή των
εργασιακών σχέσεων, για την απόλυση
υπαλλήλων που θεωρούνταν μόνιμοι. Είπαμε
για την κρίση, είπαμε ότι θα γίνει
ελεγχόμενη χρεοκοπία για τους
επιχειρηματικούς ομίλους και ανεξέλεγκτη
για τον λαό. Προειδοποιήσαμε ότι μετά
το μνημόνιο θα έρθουν πολλά μνημόνια
όταν όλοι έλεγαν ότι λύθηκαν τα προβλήματα
και δεν πρόκειται η Ελλάδα να βαδίσει
σε χρεοκοπία. Όπως προβλέπουμε κι ακόμα
μεγαλύτερο και ένα νέο κύμα χρεοκοπίας.
Είπαμε για το σχέδιο Ανάν για την
κατάσταση στο Αιγαίο και για τα κυριαρχικά
δικαιώματα της Ελλάδας, για τους
ανταγωνισμούς γύρω απ’ το φυσικό αέριο
και το πετρέλαιο. Είπαμε ότι μετά το
τρομοκρατικό χτύπημα στην Ουάσιγκτον
και στη Νέα Υόρκη θα αρχίσει μεγάλος
γύρος τοπικών ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Δικαιωθήκαμε. Επομένως σήμερα οι
εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα,
μπορούν να εμπιστευτούν τις προβλέψεις
που κάνουμε, τις δυνατότητες που
συνυπάρχουν ο λαός να αντιμετωπίσει με
μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τη
δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται,
αλλά και τους υπαρκτούς κινδύνους η
ελπίδα να μετατραπεί σε απογοήτευση
πράγμα που θα οδηγήσει σε μία άμεση ήττα
του κινήματος.
Η
ύπαρξη πολλών κομμάτων, λεγόμενων
αντιμνημονιακών, δεν συνιστά ένα δίχτυ
προστασίας του συστήματος μόνο, όταν
τα δύο κόμματά του έχουν χάσει δυνάμεις,
συνιστά και το κανάλι εκείνο μέσα απ’
το οποίο η άρχουσα τάξη της χώρας μας
με τη συμπαράσταση της ΕΕ θα δοκιμάσει
την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού,
δηλαδή την αλλαγή της μόστρας, τη
δημιουργία ακόμα και νέων κομμάτων, την
ανάδειξη μιας νέας γενιάς αν θέλετε
στελεχών που θα υπηρετούν το σύστημα
ακόμα πιο σταθερά απ’ ότι γίνεται ως
σήμερα και με τον λαό να περιμένει στη
γωνία μήπως του ρίξουν ένα ξεροκόμματο.
Μ’
αυτή την έννοια κριτήριο αποτελεσματικότητας
της λαϊκής ψήφου είναι όχι μόνο να χάσουν
τα δύο κόμματα, και να μη μείνει ούτε
ένας εργάτης και φτωχός άνθρωπος που
τα ψηφίζει, αλλά η αποφασιστική ενίσχυση
του ΚΚΕ, της μόνης πολιτικής δύναμης
που είναι διατεθειμένη να παλέψει και
να καταθέσει θυσίες για μια Ελλάδα που
θα εξασφαλίσει την κοινωνική λαϊκή
ευημερία, με αποδέσμευση, από την ΕΕ με
μονομερή διαγραφή του χρέους και με –
εδώ βάζουμε κεφαλαία – κοινωνικοποίηση
του πλούτου που υπάρχει στη χώρα, με
όποια μορφή είναι αυτή και βεβαίως τον
πλούτο αυτό πρέπει να τον πάρει ο λαός
με τα δικά του χέρια απ’ τους σφετεριστές
καπιταλιστές και τα διάφορα τσιράκια
τους.
Ο
κ. Μπαρόζο λέει και κάτι άλλο όσο αφορά
τις μειώσεις στους μισθούς και τις
συντάξεις, ότι οι έλληνες έχουν μεγαλύτερο
προσδόκιμο ζωής απ’ τους άλλους
ευρωπαίους.
«Μα
ήδη σας είπα και χτες ότι οι στατιστικές
σε όλη την Ευρώπη υπολογίζουν πόσοι
είναι απασχολούμενοι και πόσοι δεν
είναι από την ηλικία των 15 χρόνων έως
τα 74. Αυτό τι σημαίνει; Ότι πρέπει όταν
θα πάρουμε τη σύνταξη να πεθάνουμε όσο
γίνεται πιο γρήγορα για να τους μείνουν
τα αποθεματικά, που υπάρχουν απ’ τις
ασφαλιστικές κρατήσεις. Άλλο τώρα αν
τα αποθεματικά τα έχουν μετατρέψει σε
ομόλογα, σε χαρτιά άνευ αξίας. Όμως οι
κρατήσεις έγιναν. Επομένως παίρνεις
σύνταξη, πέθανε όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Και με τους μισθούς πείνας και με όλες
τις συνέπειες που εμφανίστηκαν θα
μειωθεί και το προσδόκιμο ζωής. Ο μέσος
όρος του προσδόκιμου ζωής σχετίζεται
και με τις συνθήκες ευημερίας, το
περιβάλλον κ.λπ.».
ΑΘΗΝΑ 19/4/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
