Με συνθήματα "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ", "ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ" και "ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΠΛΟΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΒΥΗ", οι συγκεντρωμένοι προχώρησαν σε πορεία στην Απλωταριά. Ομιλίες εκφωνήθηκαν από μέλος της Δημοκρατικής Συσπείρωσης και μέλος του ΜΑΣ όπου τονίστηκε:
"Οι δολοφόνοι που επιτίθενται σήμερα και στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που δολοφονούν τα δικαιώματα των εργαζομένων στις χώρες τους φορτώνοντας σε αυτούς τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι οι ίδιοι που στέλνουν τους νέους στην ανεργία, είναι οι ίδιοι που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, που καταδικάζουν τους παραγωγούς του πλούτου, δηλαδή τους εργαζόμενους, σε μισθούς πείνας, που τους καλούν να δουλεύουν μέχρι τον τάφο. Είναι οι ίδιοι που εξασφαλίζουν στα μονοπώλια και στους επιχειρηματικούς ομίλους αμύθητα κέρδη."
"Αποτελεί επαίσχυντη υποκρισία το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών, μαζί τους και του πρωθυπουργού, ότι το ενδιαφέρον τους είναι "ανθρωπιστικό", καθώς αυτοί φανερά ή κρυφά συνεργάζονται και συναλλάσσονται με τις αυταρχικές, αντιλαϊκές κυβερνήσεις στην Αφρική, στη Μ. Ανατολή και αλλού. Δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση. Το ενδιαφέρον τους αφορά στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο της Λιβύης και όχι στο λαό της, που θέλουν να τον εκμεταλλευτούν, παίρνοντας τώρα το μέρος της αντιπολίτευσης, ενώ μέχρι χτες στήριζαν όλοι τους τον Καντάφι, μαζί και ο Γ. Παπανδρέου. Το σύνθημα "Κάτω ο πόλεμος, ζήτω η ειρήνη" δεν αρκεί σήμερα, δεν φτάνει. Σημασία έχει να φέρουμε στο προσκήνιο το ουσιαστικό ζήτημα. Και το ζήτημα λέγεται ιμπεριαλισμός, γιατί αυτός φέρνει μαζί του τον πόλεμο, όπως η χελώνα φέρνει το καβούκι της.
Ιδιαίτερα σήμερα, πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, στον τόπο μας, ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση, δε συνεπάγεται μόνο φτώχεια, ανεργία και ό,τι ζούμε αυτόν τον καιρό.
Η κρίση θα πολλαπλασιάσει τις εστίες πολέμου, γιατί στην οικονομική κρίση ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην αστική τάξη των καπιταλιστικών χωρών για το πώς θα μοιράσουν τη χασούρα οξύνεται αλλά και γιατί, για να ξεκολλήσει το καπιταλιστικό σύστημα από την κρίση, πρέπει να καταστραφεί ή να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Και ακριβώς επειδή βρισκόμαστε τώρα σε συνθήκες όπου διαπλέκονται οι εθνικές οικονομίες μεταξύ τους πολύ στενά, πρέπει να μοιράσουν τη χασούρα. Και δε θα τη μοιράσουν μόνο με συζητήσεις τύπου Βρυξελλών, συζητήσεις που ζήσαμε αυτό τον καιρό ή που έχουμε ζήσει όλα τα χρόνια στην ΕΟΚ και την ΕΕ ή που θα ζήσουμε στις 24 και 25 του Μάρτη στη Σύνοδο Κορυφής. Θα τις λύσουν μεταξύ τους και με τα όπλα.
Η ελληνική αστική τάξη της χώρας μας και τα κόμματά της, δεν είναι όπως λένε, υποχωρητική και εθελόδουλη. Είναι διεκδικητική.
Αυτό σημαίνει ότι παίρνει μέρος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ότι προσφέρει την Ελλάδα προγεφύρωμα για τη διεξαγωγή πολέμων στην περιοχή και ευρύτερα, έχει φτάσει μέχρι το Αφγανιστάν η χάρη μας, και ζητάει ανταλλάγματα. Το ελληνικό κεφάλαιο διεκδικεί συμμετοχή στη λεία που διαμορφώνεται από την πολύμορφη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση των λαών".
"Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, στη νεολαία και τους καλούμε να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, το φιλειρηνικό κίνημα για τη συγκρότηση ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μαζί με τους άλλους λαούς στο δρόμο της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό."
