Η
συζήτηση με τους δημοσιογράφους
Όλες
τις προηγούμενες μέρες αυτό που ακούγαμε
και απ΄ τον Πρωθυπουργό και όλους τους
άλλους είναι ότι ναι μεν σκληρά τα μέτρα
αλλά αν δεν περάσουν, έρχεται η ασύντακτη
χρεοκοπία που μπορεί να φέρει έως και
εμφύλιο. Ένα σχόλιο για αυτό το εκβιαστικό
δίλημμα και επιπλέον, χτες βράδυ η Ελλάδα
σώθηκε; Μπήκαμε σε πορεία εξόδου απ’
την κρίση; Αποκλείστηκε το ενδεχόμενο
της ασύντακτης χρεοκοπίας;
«Καταρχήν
όσο αφορά την αδυναμία του ίδιου του
καπιταλιστικού συστήματος να αντιμετωπίσει
την κρίση, τις παρενέργειες ή αν θέλετε
να την αντιμετωπίσει όπως γίνονταν τα
προηγούμενα χρόνια, αυτή δεν τη
διαπιστώνουμε μόνο εμείς, τη διαπιστώνουν
οι ανήσυχες εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ
που λένε ότι θα βαθύνει η κρίση στην
ευρωζώνη. Τα σενάρια που έχουν στην ΕΕ
να διώξουν εκτός ΕΕ μια σειρά χώρες, όχι
μόνο τη μικρή Ελλάδα αλλά και ισχυρότερες.
Οι διαβουλεύσεις που γίνονται ανάμεσα
σε ορισμένα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ
για νέες συμμαχίες με δυνάμεις έξω απ’
την ΕΕ. Η αγωνία που υπάρχει στις ΗΠΑ
για την υπερχρέωση και μόνο να διαβάσει
κανείς τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα του
ΝΑΤΟ όπου εκφράζουν πολύ μεγάλη ανησυχία
για την οικονομική κρίση και μήπως
υπάρξει αλλαγή συσχετισμού δύναμης,
αναδιάταξη και καθορίζουν ακόμα και
στρατιωτικά μέτωπα και πολεμικά. Όλα
αυτά δείχνουν ότι το καπιταλιστικό
σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί την
κρίση του όπως πριν.
Άλλωστε
έχουμε ζήσει κι άλλη περίοδο όπου το
καπιταλιστικό σύστημα δεν μπόρεσε να
διαχειριστεί την κρίση του, την περίοδο
του μεσοπολέμου και τη διαχειρίστηκε
μέσω του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.
Που βεβαίως δεν έγινε για να πουληθούν
τα όπλα που κατασκεύαζαν οι πολεμικές
βιομηχανίες, δεν γίνεται γι’ αυτό ο
πόλεμος, αλλά για να λύσουν το πρόβλημα
των αγορών και των σφαιρών επιρροής.
Εδώ
αποδεικνύεται το εξής, παίρνουν μέτρα
και η κρίση βαθαίνει. Αυτό είναι
αντικειμενικό γεγονός. Τι στην ουσία
επιδιώκει ο κ. Παπαδήμος; Ξέρει ότι ο
λαός θα οδηγηθεί σε πλήρη χρεοκοπία.
Θέλει να εξασφαλίσει να πάρουν μέχρι
δεκάρας οι πιστωτές και οι τράπεζες απ’
τα συμφωνηθέντα απ’ την ελεγχόμενη
χρεοκοπία. Φοβάται μη χάσουν και αυτά.
Αυτή τη συμφωνία προσπαθεί να προχωρήσει.
Θέλει επίσης οι απώλειες, γιατί θα έχουν
απώλειες και οι τράπεζες, να γίνει ένας
επιμερισμός ζημιάς και εν πάση περιπτώσει
να επανεκκινήσει η κερδοφορία στην
Ελλάδα, μια κερδοφορία όμως που θα
βασίζεται σε μια εργατική δύναμη, σε
μια λαϊκή δύναμη η οποία θα ζει πενήντα
χρόνια πίσω. Εμείς αυτή τη σωτηρία δεν
τη θέλουμε.
Τώρα
για τον εμφύλιο. Νομίζω ότι αυτό ο λαός
πρέπει να το δει απ’ τη δική του τη
σκοπιά με καλό μάτι. Όταν λένε θα γίνει
εμφύλιος, αμάν, δείχνει ότι φοβούνται
το εργατικό λαϊκό κίνημα, γιατί αυτή τη
σαπίλα και την αδυναμία του συστήματος
την ξέρουν κι αυτοί, δεν χρειάζεται να
τους την πούμε εμείς. Απλώς το φόβο της
ανατροπής τους το μετατρέπουν στον λαό
σε κίνδυνο εμφυλίου πολέμου. Τι δηλαδή
έχει να χάσει ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης,
τα μικρά μαγαζιά απ’ την ανατροπή της
εξουσίας των μονοπωλίων; Τίποτα δεν
έχουν να χάσουν. Αντίθετα θα κερδίσουν.
Φοβούνται το κίνημα και για πρώτη φορά
λέγονται όλα αυτά που λέγονται, που
βεβαίως λέγονται τρομοκρατικά, αλλά
δείχνουν όμως τι φοβούνται. Άρα ο λαός
έχει δύναμη να τους σαρώσει. Τον
υπολογίζουν, παρά το γεγονός ότι το
κίνημα δεν είναι ακόμα τόσο μαζικό, τόσο
οργανωμένο, τόσο εύστοχο για να γίνει
και αποτελεσματικό».
Από
χτες το βράδυ ουσιαστικά έχουμε ένα νέο
πολιτικό σκηνικό, αυτό λένε αρκετοί ότι
μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να
δημιουργηθεί ένα νέο κλίμα ώστε να μην
προχωρήσουμε τελικά σε εκλογές.
«Εγώ
δεν μπορώ να μπω στα κεφάλια ούτε του
κ. Σαμαρά ούτε του κ. Παπανδρέου που
μάλλον βαίνει προς συνταξιοδότηση. Δεν
ξέρω πως σκέφτονται τα επιτελεία των
κομμάτων. Με μία έννοια νέο πολιτικό
σκηνικό υπάρχει. Αλλά πόσο νέο είναι
αυτό; Μπορεί να τους ξαναπάρει, να
συνεργαστούν μετεκλογικά. Τι θα κάνει
ο κ. Σαμαράς, αν έρθει πρώτο κόμμα; Λέω
με βάση αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Λέτε να διστάσει να συνεργαστεί με
αυτούς που διέγραψε; Το ΠΑΣΟΚ θα έχει
πρόβλημα να συνεργαστεί με τους
διαγραμμένους; Αυτά θα τα ξεπεράσουν
προκειμένου να διαμορφώσουν μια κυβέρνηση
να εφαρμόσει το μνημόνιο.
Μην
ξεχνάτε αυτό που είπαν. Έχουν δεσμευτεί
απέναντι στην ΕΕ ότι αυτό το πρόγραμμα,
το μνημόνιο, θα το υλοποιήσουν και οι
επόμενες κυβερνήσεις. Δηλαδή είναι σαν
να λένε στον λαό ότι κοιτάξτε οι εκλογές
είναι κάτι τυπικό, ότι και να λέτε εμείς
έχουμε δεσμευτεί. Καταλαβαίνετε πως θα
πάμε στις εκλογές. Βεβαίως ο λαός πρέπει
να πετάξει στα σκουπίδια αυτή τη συμφωνία
με την ψήφο του και βεβαίως με την πάλη
του, γιατί ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια
όσο ριζοσπαστική κι αν είναι δεν φέρνει
την αλλαγή. Καταλαβαίνετε τι τρομοκρατία
έχει να γίνε. Εμείς θα κατέβουμε και θα
πούμε ψηφίστε μας για να δυναμώσει το
κίνημα ρήξης και ανατροπής, δεν σεβόμαστε
κανένα μνημόνιο. Ε για να δείτε πόσο
δημοκρατικό είναι αυτό το αστικό πολιτικό
σύστημα που δένει υποτίθεται τα κόμματα,
γιατί τον λαό πάει να τον δέσει κυρίως
και τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που έφυγαν
απ’ τα κόμματά τους είπαν ότι θα
αγωνιστούν για να ανατραπεί το μνημόνιο;
Όχι. Τι θα κάνουνε διαπραγμάτευση του
άρθρου 1, το μισό άρθρο και του 3 το μισό
άρθρο; Δεν συζητιέται το μνημόνιο αυτό.
Αλλά ο λαός πρέπει να απαντήσει. Η δική
μας απάντηση είναι γνωστή».
Κυρία
Παπαρήγα χθές ο κ. Παπουτσής χαρακτήρισε
τα επεισόδια ως έργο των άκρων. Ένα
σχόλιό σας θα ήθελα επ’ αυτού.
«Δείχνει
τη στόχευση. Πάντως με το ένα άκρο
συνεργάζονται πολύ καλά. Με το άλλο
άκρο, αν είμαστε εμείς άκρο, έχουνε
πόλεμο. Και ξέρει πάρα πολύ καλά ο κ.
Παπουτσής όταν το ΚΚΕ λέει ρήξη και
ανατροπή τι εννοεί. Άλλωστε ξέρει ότι
η συντριπτική πλειοψηφία των συγκεντρωμένων
από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα – δεν
αναφέρομαι μόνο στην Ομόνοια όπου εκεί
ήταν οι κομμουνιστές – κατέβηκαν
αγανακτισμένοι. Ότι αυτοί που ξεκίνησαν
την ιστορία, όπως είπε και ο κ. Βενιζέλος,
ήταν 50 κουκουλοφόροι. Μάλιστα στη Βουλή
εκείνη την ώρα σκέφτηκα το εξής πράγμα:
Θα γίνονταν επεισόδια αν δεν υπήρχε
αστυνομία έξω; Γιατί τα επεισόδια θέλουν
δύο: Τους προβοκάτορες και τα ΜΑΤ. Θα
μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί, οι 50, οι
60, οι 100, οι 150 μπροστά σε εκατό χιλιάδες
λαού, θα τους έπαιρνε ο λαός στο κατόπι.
Ήταν και διατεθειμένος ο κόσμος δεν
ήθελε να φύγει από το Σύνταγμα και
μάλιστα ήθελε να ανέβει. Αφήστε που δεν
χώραγε όλος στο Σύνταγμα, αλλά ήθελε να
ανέβει. Όταν έχεις τόσο κόσμο δεν
χρειάζεται καμία περιφρούρηση της
Βουλής. Εντάξει γύρω από τη Βουλή, δεν
μπορούμε να τους πούμε, όπως σε όλα τα
δημόσια κτίρια υπάρχει μία στοιχειώδης
περιφρούρηση. Δεν χρειάζονται όμως όλα
αυτά. Αυτοί οι 150 θα φοβόντουσαν, τι θα
έκαναν. Βεβαίως όμως χρειάζεται και το
κίνημα να αυτόπεριφρουρείται.
Το
ενδεχόμενο των εκλογών είναι συνεχώς
ανοιχτό και το ΚΚΕ τις έχει ζητήσει
επανειλλημένα. Σε μία προεκλογική
περίοδο αλλά και στη μετεκλογική φάση
κινητοποιήσεις και απεργίες σπανίζουν.
Πώς θα ξεπεράσετε αυτό το εμπόδιο και
επίσης μια προεκλογική περίοδος
συνεπάγεται μια κομματική συστράτευση.
Αυτό δεν εμποδίζει την αναγκαία αγωνιστική
ενότητα;
«Σε
μία συνηθισμένη περίοδο που δεν είναι
όπως τώρα, αυτό είναι λογικό. 30 μέρες
όλα τα κόμματα – και είναι και αυτό
μορφή δράσης – επικοινωνούν με το λαό
και κάνουν διάλογο μαζί του. Αυτό δεν
είναι κακό και η προεκλογική μάχη είναι
κι αυτή μία μορφή πολιτικής δράσης.
Εμείς δεν λέμε ότι είναι «η μάχη των
μαχών», άλλοι τα λένε αυτά. Στις σημερινές
συνθήκες δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε
κι εμείς την προεκλογική περίοδο σαν
μία περίοδο όπως ήταν το 2009, το 2007, γιατί
απολύσεις θα γίνουν, προσπάθεια να
υπογραφούν ατομικές συμβάσεις και ο
εκβιασμός της εργοδοσίας θα δυναμώνει.
Δεν μπορεί εμείς να συμφιλιωθούμε με
την ιδέα να κάνουμε προεκλογική περίοδο
προσφέροντας στους φτωχούς κουβέρτες,
φρυγανιές και μακαρόνια. Επομένως, από
τα ίδια τα πράγματα δεν μπορεί να είναι
μία συνηθισμένη προεκλογική περίοδος.
Οι
θέσεις του ΚΚΕ ενώνουν το λαό. Είναι
άλλο πράγμα αυτό που λέμε ότι δεν μπορείς
να του επιβάλλεις να υιοθετήσει τη θέση
σου. Τον ενώνουν ακριβώς διότι σε τι θα
δημιουργηθεί πρόβλημα στους εργάτες
όταν πάμε σε έναν τόπο δουλειάς και
πούμε την πολιτική μας πρόταση. Ευκαιρία
και να γίνει διάλογος. Σίγουρα δεν μπορεί
να είναι μια συνηθισμένη προεκλογική
περίοδος, Τώρα πως θα συνδυαστούν αυτά
και από μας εξαρτάται και από τους ίδιους
τους εργαζόμενους. Άλλωστε δεν έχουμε
ακόμα και την ημερομηνία των εκλογών.
Δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα γίνουν και τι
θα βρούμε μέχρι τις εκλογές. Μπορεί να
πάνε τώρα στο Γιουγκρούπ και να τους
πουν ότι δεν μπορείτε να κάνετε τώρα
εκλογές, να τις κάνετε σε έξι μήνες. Γι
αυτό είπα μία μερική νίκη χθες του λαού,
μακάρι να ρίχναμε την κυβέρνηση. Αλλά
να ξεκαθαρίσουμε: Για μερικά κόμματα
οι εκλογές είναι το παν. Για μας είναι
μια ευκαιρία να γίνει ένα βαθύτερο ρήγμα
στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων
και αυτό το ρήγμα θα σηματοδοτηθεί με
τη δύναμη του ΚΚΕ αλλά και από την άλλη
μέρα, πριν καλά καλά κλείσουν οι κάλπες,
ο λαός θα πρέπει να είναι στους δρόμους».
ΑΘΗΝΑ
13/2/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
