Την κεντρική τοποθέτηση εκ μέρους της ΔΑΣ, στο 38ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, έκανε ο Αλέκος Αρβανιτίδης, ο οποίος άσκησε δριμεία κριτική στις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού που στήνουν ξανά την παγίδα της κυβερνητικής εναλλαγής προκειμένου να εγκλωβίσουν τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια. Τη «λύση» αυτή απομυθοποίησε αναφερόμενος στα αντεργατικά και αντιλαϊκά επιτεύγματα των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σήμερα ΝΔ. Το κράτος, σημείωσε, έχει συνέχεια, είναι αυτό το κράτος που αποκαλεί τους δημοσίους υπαλλήλους τεμπέληδες, σέρνει στα δικαστήρια όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η κυβερνητική αλλαγή, είπε, δεν σημαίνει αλλαγή πολιτικής, δε σημαίνει ότι θα επανέλθει ο 13ος και 14ος μισθός, θα καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι, ότι θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Σημαίνει ότι, όπως λέει ο λαός, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Η πλειοψηφία ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ και ΕΑΕΚ, επεσήμανε, στηρίζει τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στοιχίζεται κάτω από τη σημαία του αστικού κράτους. Η πλειοψηφία στην ΑΔΕΔΥ, είπε, δεν κρίνεται από το πόσες κινητοποιήσεις έχει εξαγγείλει αλλά τον προσανατολισμό που έχει, τη στρατηγική που υπηρετεί.
Απέναντι σε αυτή την αρνητική κατάσταση πρόβαλλε την ελπίδα, την αισιοδοξία που δίνει η ενίσχυση της ΔΑΣ. Οπως είπε τα τελευταία 12 χρόνια έχει διπλασιάσει τις δυνάμεις της και σήμερα μπορεί να ενισχύει ακόμα περισσότερο την παρουσία της στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ.
Οι εργαζόμενοι, τόνισε, έχουν ανάγκη από ένα γερό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την αγωνιστική στάση ζωής, τη συσπείρωση με το ΠΑΜΕ, την οργάνωση της εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης. Φίλοι μας, είπε, είναι οι λαϊκοί αγώνες, η αντίσταση, να γίνουμε οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, καμιά αναμονή, η δυσαρέσκεια να γίνει οργανωμένος αγώνας. Μόνο το ΠΑΜΕ έχει αυτή τη γραμμή πάλης, ανέφερε και κάλεσε όλους να φανταστούν πως θα ήταν τα πράγματα σήμερα αν δεν υπήρχαν τα συνδικάτα που είπαν όχι στον νόμο Χατζηδάκη, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, ο 9μηνος μεγαλειώδης αγώνας των χαλυβουργών, οι αγώνες των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, την e-food, την COSCO, τα Λιπάσματα και αλλού. Το ΠΑΜΕ, τόνισε, είναι ανάγκη των καιρών, όπλο στα χέρια των εργατών, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας.
Δεν έχουμε πολλές επιλογές τόνισε. Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, ή θα είμαστε με τους Πάτσηδες που αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια και ξεσπιτώνουν τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες ή θα είμαστε με τον Βάλσαμο Συρίγο, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ που δικάζεται, με το ιδιώνυμο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 19 Δεκέμβρη για τη συμμετοχή του σε κινητοποίηση ενάντια σε πλειστηριασμό.
Ολοκληρώνοντας υπογράμμισε ξανά την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων και στην ΑΔΕΔΥ, για να αποκαθηλωθεί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, να ενισχυθεί η γραμμή της ταξικής πάλης.
.jpg)
