Απέναντι στα κυβερνητικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ για την «Ελλάδα των πολλών», στα προεκλογικά ψέματα, στις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές τους με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, το πραγματικό δίλημμα ήταν, είναι και θα είναι: Θα συνεχίσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης για το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, των λίγων ή θα αλλάξουμε πορεία, θα παλέψουμε για μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού, της λαϊκής πλειοψηφίας, πραγματικά των «πολλών»;
Βέβαια, οι «μονομάχοι» και «μπαλαντέρ» του κεφαλαίου και της ΕΕ έχουν ήδη απαντήσει: Καταθέτουν όλες τους τις δυνάμεις στον ίδιο δρόμο που τσακίζει το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου, παρουσιάζοντας ως «νέα εποχή» και «ελπιδοφόρα προοπτική» τα όποια ψίχουλα θα περισσεύουν κάθε φορά από το πλουσιοπάροχο τραπέζι που στρώνουν στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Τη δική τους απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ώρα να δώσουν με την ψήφο και με τη δράση τους, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία.
Η Ελλάδα των πολλών μπορεί να είναι μόνο η Ελλάδα όπου κουμάντο στον πλούτο που παράγει θα κάνει ο ίδιος ο λαός, για τις δικές του ανάγκες, με την οικονομία και την εξουσία στα δικά του χέρια, και όχι η Ελλάδα των λίγων, του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, που τσακίζει τους ίδιους και τις ανάγκες τους για τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών, η Ελλάδα που ταΐζουν με την πολιτική τους ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και οι υπόλοιποι.
Η Ελλάδα των δικών τους αναγκών μπορεί να έρθει μόνο απορρίπτοντας το συμβιβασμό, την υποταγή, τη λογική του «μικρότερου κακού» που οδηγεί το λαό απ' το κακό στο χειρότερο. Μπορεί να γίνει πραγματικότητα όχι με τα πολλά βήματα πίσω, το συγχωροχάρτι σε όσους τσάκισαν το λαό, το συμβιβασμό με τη ζωή με τα ψίχουλα, με την «κανονικότητα» της εργασιακής ζούγκλας και της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά μόνο σε σύγκρουση μαζί της, για την ανάκτηση όλων όσα έχασαν οι εργαζόμενοι όλα τα προηγούμενα χρόνια, και πολύ περισσότερο για όσα δικαιούνται.
Η Ελλάδα και η Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας μπορεί να είναι μόνο η Ελλάδα και η Ευρώπη του σοσιαλισμού, έξω από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τους λαούς σε κάθε χώρα να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και τον πλούτο που παράγουν. Η Ελλάδα των πολλών δεν είναι η Ελλάδα της βαθύτερης εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η Ελλάδα - πρωταγωνιστής των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων «για τ' αφέντη το φαΐ».
Και γι' αυτό την Ελλάδα των πολλών δεν μπορεί να την κάνει πραγματικότητα καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση, όποια προβιά κι αν αυτή φοράει, καμία αλλαγή «μηχανοδηγού» στην αμαξοστοιχία του κεφαλαίου, κανένα φύγε εσύ - έλα εσύ, ανάμεσα σε όσους από κοινού και εναλλάξ τσακίζουν το λαό.
Μπορεί να γίνει πράξη από την πάλη των πολλών, των εργαζομένων, των αγροτών, των επαγγελματιών, από τη συμμαχία τους που θα σαρώσει το κεφάλαιο και όσους το υπηρετούν.
Για να δυναμώσει σήμερα αυτή η προοπτική, για να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στις από χέρι αντιλαϊκές κυβερνήσεις και τους προθύμούς τους, για να συγκεντρωθούν δυνάμεις στην καθημερινή σύγκρουση με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, ο λαός μας χρειάζεται ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 16 Μάη 2019.
