Η συγκέντρωση που κάλεσαν στην πλατεία οι ταξικές δυνάμεις στις 10πμ ήταν πετυχημένη.
Συμμετείχαν με αποφάσεις τους το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χίου, ο Σύλλογος Γυναικών Χίου, το ΝΤ Χίου της ΑΔΕΔΥ, το Σωματείο Συνταξιούχων ΕΦΚΑ Χίου και αρκετοί εργαζόμενοι.
Στη συγκέντρωση χαιρέτισε η εκπρόσωπος του ΝΤ Χίου της ΑΔΕΔΥ Σοφία Γατανά ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χίου εκλεγμένος στο ΔΣ του εργατικού κέντρου Χίου, Άρης Μιχαλάκης. Επίσης συνδικαλιστές από άλλους χώρους εργαζομένων.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν επίσης ο υποψήφιος Δήμαρχος Χίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση Μ. Σκούφαλος και ο υπεύθυνος υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση Γ. Αμπαζής.
Εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική ομιλία:
«…. Αυτή η μέρα είναι η δικιά μας. Είναι η μέρα που τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, τους ηρωικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες. Αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, τους νεκρούς του Σικάγο, τους εργάτες της πρώτης ματωμένης πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, τους 200 της Καισαριανής.
Η ιστορία μας δείχνει ότι αν θέλουμε να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας, χρειάζεται να βγούμε στο προσκήνιο. Να δώσουμε τη δική μας απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν στις πλάτες μας. Χρειάζεται να πεισμώσουμε, να βάλουμε μπροστά τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες… να έρθουμε σε ρήξη με αυτές τις πολιτικές που χαρίζουν φόρους σε εφοπλιστές, καζίνο και καναλάρχες. Τις πολιτικές που μπουκώνουν με δις τράπεζες, εφοπλιστές, βιομήχανους. Τις πολιτικές που αιματοκυλούν τους λαούς ανά τη γη και έχουν μετατρέψει την πατρίδα μας σε απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Να ‘ρθούμε σε ρήξη με τις πολιτικές που πηγάζουν από την ΕΕ.
Οι εργαζόμενοι ζουν τις συνέπειες ενός γερασμένου και σάπιου συστήματος. Είναι αντιμέτωποι με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, με τις μειώσεις μισθών, τις περικοπές των δώρων, την αύξηση των φόρων, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, τις πολιτικές των μνημονίων δηλαδή τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και μάλιστα είναι εδώ, σε πλήρη ισχύ. Μνημονικοί νόμοι που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, χωρίς να έχουν μνημόνια ή ΔΝΤ. Όλοι αυτοί οι νόμοι ξεκίνησαν να κουβεντιάζονται από το 1992 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και εφαρμόστηκαν μέσα από μια σειρά συμφωνίες τα επόμενα χρόνια. Αυτά τα μέτρα τα έπαιρναν οι κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικές ή φιλελεύθερες κάτω από την υπαγόρευση των βιομηχάνων, εφοπλιστών, επιχειρηματιών και γενικά των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Παίρνοντας και μ αυτόν τον τρόπο τα μέτρα τους ενάντια στους λαούς για να μπορέσουν να έχουν τα κέρδη τους ψηλά. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβαίνει για πάντα στο σύστημα που ζούμε, τον καπιταλισμό. Οι περιοδικές κρίσεις του, είναι αναπόφευκτες.
Στο νησί μας η πολιτική της ΕΕ εκφράζεται με τη σύμφωνη γνώμη όλων των Κομμάτων της EE, των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ: με τις απόπειρες παράδοσης στο κεφάλαιο της ενέργειας όπως στη Λαγκάδα με την επένδυση για τα τηγανέλαια ή με τις ανεμογεννήτριες με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και τους εργαζόμενους.
Εκφράζεται με τις όλο και πιο επικίνδυνες συνθήκες εργασίας στους εργαζόμενους του ΝΗΡΕΑ, με τις συνθήκες εργασίας στην Υγεία, με τις ελλείψεις στο Νοσοκομείο, στην παιδεία, στα Ειδικά Σχολεία. Με τις «μη επιλέξιμες» δαπάνες για υποδομές σε κτίρια, σε αντισεισμική και αντιπυρική θωράκιση, έργων για το νερό, για την καθημερινότητα των ΑμεΑ. Ό,τι δεν είναι επιλέξιμο από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και την τοπική διοίκηση, δεν είναι κερδοφόρο για το κεφάλαιο.
Εκφράζεται με τον διπλό εγκλωβισμό των Προσφύγων στο νησί και τη χώρα, με τη δημιουργία του Χοτ Σπότ και των συμφωνιών της ΕΕ – Τουρκίας που όλοι τους στήριξαν.
Εκφράζεται με τη διαρκή απειλή κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ που όλοι τους στήριξαν ψηφίζοντας τα μνημόνια.
Εκφράζεται με τα σουλάτσα του Αμερικανού Πρέσβη Πάιατ και τις συναντήσεις του σε κλειστά δωμάτια, που είναι βέβαιο ότι σχετίζονται με την προώθηση των Αμερικανονατοϊκών συνφερόντων. Ενώ λαγοί τέτοιων συμφερόντων ξεπήδησαν εκφράζοντας τάχα την άποψή τους για να γίνει η Χίο αεροπορική και ναυτική βάση του ΝΑΤΟ.
Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν αμφισβητείται αλλά εξειδικεύεται και εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις, την πλειοψηφία της Περιφέρειας και το Δήμο. Εκφράζεται ακόμα παραπέρα με τις αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη και τα κάθε λογής χαράτσια, τις συμπράξεις με ιδιώτες, τις κάθε λογής ελαστικές σχέσεις εργασίας, με το φαγοπότι των ΕΣΠΑ που συγκεντρώνονται από τις τσέπες μας για να επιστρέψουν στο κεφάλαιο και να επενδυθούν στα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα. Με την αποδοχή των μειωμένων χρηματοδοτήσεων.
Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει εφιάλτες για το λαό μας. Πλέον δεν μπορεί να κοιμηθεί κανείς μας ήσυχος ακούγοντας για τα μνημόνια που βγήκαμε, για τη δήθεν απώθηση του ΔΝΤ, για τις ΣΣΕ και τις αυξήσεις, για το δώρο του Πάσχα κλπ. Αν και βρισκόμαστε στον αστερισμό του Πωλάκη και τις αντιπαραθέσεις ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ για τα σκάνδαλα, εμείς, οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να τους ακολουθούμε στην πολιτική τους κατρακύλα και τον πολιτικό τους ξεπεσμό.
Άλλωστε είναι γνωστό το έργο τέτοιων αντιπαραθέσεων. Παλιότερα ήταν μεταξύ ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, ομηρικές μάχες μέχρι που βρέθηκαν να συγκυβερνούν, για το καλό μας βέβαια. Ενώ τέσσερα χρόνια τώρα κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ. Μ’ αυτούς που σήμερα υποτίθεται ότι έχουν μέτωπο ενάντιά τους…
Είναι φανερό λοιπόν ότι μεταξύ τους τα κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν την εξουσία του κεφαλαίου δεν έχουν στρατηγικές διαφορές. Τη σύμπλευσή τους προσπαθούν να την κρύψουν μέσα από ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, ενώ όλοι τους εφάρμοζαν τα μνημόνια των προηγούμενων.
Μαζί εφαρμόζουν την κατάργηση της Κυριακής Αργίας, τις μειώσεις των μισθών, την ελαστικοποίηση της εργασίας.
Μαζί καταψήφισαν την πρόταση των 500 και πλέον σωματείων για επαναφορά των ΣΣΕ.
Όλοι τους έφεραν ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα με το ΣΥΡΙΖΑ να ξεπερνάει και το δάσκαλο.
Όλα τα αστικά κόμματα παρουσιάζουν με κάθε ευκαιρία την ΕΕ σαν το σπίτι μας. Την ΕΕ που έχει την ευθύνη για τα μέτρα από την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και τα τηγανέλαια μέχρι τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην πατρίδα μας.
Όλοι αυτοί συμφωνούν με τις βάσεις του ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ΝΑΤΟϊκότερος όλων και έχει κλέψει από τη ΝΔ την μπουκιά από το στόμα σε όλα τα ζητήματα. Διαγκωνίζονται για να πείσουν τους εταίρους τους για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής.
Όλοι μαζί έφεραν την εθελοντική φορολόγηση προς τους «μεγάλους ευεργέτες» του τόπου, τους εφοπλιστές που πρώτοι είχαν ξεκινήσει ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνοντας την ακόμα περισσότερο φτάνοντάς την στα 40εκατ.€, δηλαδή 20€ ανά πλοίο, την ίδια ώρα απολαμβάνουν δεκάδες συνταγματικά κατοχυρωμένες φοροαπαλλαγές και ζεστό χρήμα με ουρά («μεταφορικό ισοδύναμο» και επιδότηση «άγονων γραμμών» θα φτάσει συνολικά τα 270εκατ.€). Ενώ όσοι ταξιδεύουν αυτές τις μέρες με τα πλοία «απολαμβάνουν» τις αυξήσεις των εισιτηρίων
ΓΣΕΕ εργατών όχι των εργοδοτών
Σε όλα αυτά βέβαια οι κυβερνήσεις είχαν πάντα αποκούμπι την ηγεσία της ΓΣΕΕ και τους εργατοπατέρες κάθε λογής. Αυτοί ήταν το δεξί τους χέρι ώστε να επιβάλουν την εργασιακή ειρήνη στους χώρους δουλειάς, δηλαδή σιγή νεκροταφείου. Σκοπός τους να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι την εξαθλίωση, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, τις απαιτήσεις της εργοδοσίας ως θέσφατο αλλά και τη λογική του «μικρότερου κακού», ως απάντηση στη συνεχιζόμενη επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας. Ο δρόμος του «μικρότερου κακού» όμως, η επιλογή κάθε φορά διαχειριστή της δυστυχίας μας, αποδείχθηκε δρόμος του «μεγαλύτερου κακού», μας έφερε σήμερα σε αυτή την κατάσταση. Οι ευθύνες βαραίνουν αυτούς που έσπειραν την μοιρολατρία, που κάλεσαν εργαζόμενους να αποδεχτούν τη σφαγή τους και να λένε και ευχαριστώ.
Είναι οι ίδιοι που σήμερα χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους με τη στάση των ταξικών δυνάμεων της ΔΑΣ, οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μιας και τους χάλασαν τη σούπα. Δεν επέτρεψαν τους εργοδότες να είναι μέρος των Σωματείων.
Τα 100 χρόνια ζωής της ΓΣΕΕ, δεν είναι ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, δεν είναι η σημερινή συνδικαλιστική μαφία. Δεν είναι τα «ναι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα μνημόνια, η ανταγωνιστικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας. Δεν είναι η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Χίου που στηρίζει τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ και με τη τζίφρα του Προέδρου του ζητά ποινικές διώξεις και μηνύσεις των ταξικών δυνάμεων, που εκπροσωπούν δεκάδες Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και χιλιάδες εργαζόμενους.
Τα 100 χρόνια ζωής της ΓΣΕΕ, είναι οι νεκροί της τάξης μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι σήμερα οι χιλιάδες εργαζόμενοι που πάνε κόντρα στο ρεύμα, που αγωνίζονται για να ζήσουν αυτοί κ τα παιδιά τους καλύτερες μέρες, χωρίς φτώχεια και εξαθλίωση.
Υπάρχει διέξοδος!
Στο Σωματείο μας είμαστε υπερήφανοι για τη στάση μας 30 χρόνια τώρα. Είμαστε υπερήφανοι που συμμετέχουμε σ’ εκείνο το Μέτωπο που φτιάχτηκε πριν 20 χρόνια. Στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο! Το ΠΑΜΕ δημιουργήθηκε από την πρώτη στιγμή με τα πόδια του μέσα στους εργασιακούς χώρους. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη η εργατική τάξη να έχει συνδικαλιστική έκφραση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της. Δημιουργήθηκε για να ενώσει όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πάνω σ αυτή την κατεύθυνση. Για αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους ακόμα, χρόνο με το χρόνο το εμπιστεύτηκαν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, συσπείρωσε όλο και περισσότερα συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα. Είναι καρφί στο μάτι της εργοδοσίας, των κυβερνήσεων και των εργατοπατέρων για αυτό το χτυπάνε με λύσσα.
… σταθήκαμε στο πλάι κάθε εργαζόμενου όπου και όποτε μας χρειάστηκε. Χρειάζεται όμως να κάνουμε κι άλλα βήματα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στη Χίο. Να μαζικοποιήσουμε το Σωματείο μας, να μπουν περισσότεροι συνάδελφοι στην οργάνωση των αγώνων και στην υλοποίηση των αποφάσεών μας. Να σπάσουμε το φόβο στους χώρους δουλειάς.
Κι αυτός ο φόβος δεν είναι ακατόρθωτο να σπάσει. Το απέδειξαν παλιότερα οι συνάδελφοι στα σούπερ μάρκετ ΧΑΡΑ, όταν τους έφεραν ατομική σύμβαση. Το απέδειξαν σήμερα οι εργαζόμενοι του ΝΗΡΕΑ, που αρνήθηκαν να υπογράψουν σύμβαση που τους καταργεί τις αργίες. Που παρά τις απειλές επέβαλαν τις αργίες του Πάσχα. Χαιρετίζουμε τη στάση τους αυτή και τους λέμε ότι η άρνηση αυτή χρειάζεται να γίνει η αρχή για συζήτηση κλαδικής σύμβασης, που έχει επεξεργαστεί η Ομοσπονδία Τροφίμων και Ποτών.
Σ’ αυτή τη μάχη όμως αντίπαλοί μας δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων και των σουπερ μάρκετ, αλλά και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός της πλειοψηφίας του ΕΚΧ. Αυτή η ηγεσία δεν μπορούν και δεν θέλει ένα κίνημα μαζικό, διεκδικητικό, ανατρεπτικό. Όταν λένε ότι οι απεργίες έφαγαν τα ψωμιά τους και κουνάνε το δάχτυλο στους συναδέλφους που δεν απεργούν. Μιλάνε τάχα για ενότητα και μας κατηγορούν ότι διασπάμε το κίνημα όταν οι ίδιοι δημιούργησαν διασπαστικό σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων μετατρέποντάς μάλιστα το σε εργοδοτικό βάζοντας διευθυντικά στελέχη του MY MARKET στις θέσεις του ΔΣ.
Η διέξοδος μπροστά σε όλα αυτά βρίσκεται στην οργανωμένη απάντηση των εργαζομένων μέσα από το Σωματείο τους. Βρίσκεται σ’ ένα ισχυρό εργατικό – λαϊκό κίνημα, μια πλατιά λαϊκή συμμαχία, που θα μπορέσει να δώσει απάντηση στη βαρβαρότητα. Η πολιτική αυτή πρέπει να καταδικαστεί με κάθε τρόπο. Από την πηγή της, την ΕΕ, μέχρι τις κυβερνήσεις που τη διαμορφώνουν και την εξειδικεύουν στη χώρα μας, μέχρι την Περιφέρεια και το Δήμο καταδικάζοντας με τον αγώνα και την ψήφο μας ακόμα τα κόμματα, τις δυνάμεις και τους πολιτικούς που εφαρμόζουν απαρέγκλιτα το μονόδρομο της εξαθλίωσης.
Οι εργαζόμενοι βάζουμε στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μας, τον δικό μας δρόμο ανάπτυξης, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μπορούμε εμείς να γίνουμε δύναμη αποτροπής, σύγκρουσης και ανατροπής των δυναστών μας. Θα τα καταφέρουμε, καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους".
