Έχοντας την ευθύνη να υπηρετώ στην τοπική διοίκηση αρκετά χρόνια, γιατί αυτά είναι τα μεγάλα ή μικρά Πρέπει του ΚΚΕ και όχι γιατί με ταχτάριζε η μάνα μου στα γόνατά της να γίνω δήμαρχος, παρακολουθώ το επαναλαμβανόμενο επικοινωνιακό παιχνίδι, να γεμίζει ο τόπος από κοινωνικά ευαίσθητους είτε μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου είτε διεκδικητές μιας θέσης δημοτικού συμβούλου.
Πιστοποιητικά κοινωνικής ευαισθησίας ούτε το ΚΚΕ ούτε η Λαϊκή Συσπείρωση μοιράζουν. Αυτά κατακτώνται με τη δράση του καθενός/μιάς στη ζωή.
Πώς γίνεται όμως να είσαι βουλευτής της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, στέλεχος του ΣΎΡΙΖΑ, να έχεις ψηφίσει μνημόνια, 1, 2, 3 ξεχωριστά ή στηρίζοντας και τα τρία μαζί ,να έχεις τσακίσει τη ζωή μισθωτών και συνταξιούχων, τη νεολαία που την έχεις καταδικάσει στην ανεργία και στον ξενιτεμό και την ίδια στιγμή να φιγουράρεις ως το απαύγασμα της κοινωνικής ευαισθησίας;;;
Πώς γίνεται να είσαι απών από οποιαδήποτε κινητοποίηση, απεργία για τα στοιχειώδη της επιβίωσής μας, για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, για να μην καταντήσει ο τόπος βορά στους αναπτυξιολάγνους της τσέπης τους και να διαλαλείς κι εσύ και το επιτελείο σου την ευαισθησία;;;;;;;
Είναι δεδομένο πως κάθε εκλογική μάχη στα πλαίσια του αστικού καπιταλιστικού συστήματος θυμίζει εμποροπανήγυρη, επομένως δεν θα μπορούσε η κοινωνική ευαισθησία να μη βγει στο σφυρί! Άλλωστε ο αστικός εσμός που κυβερνά τη χώρα διαχρονικά, έχει βγάλει στο σφυρί την ελπίδα, την αγωνία, τα όνειρα του λαού για να ζήσει, σιγά μην έκανε πίσω σε αυτό.
Υπάρχει, όμως ή πρέπει να υπάρχει πείρα, που μας βοηθά να βγάζουμε συμπεράσματα. Γνωριζόμαστε, ξέρουμε ότι κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη. Αυτή κατατάσσει και διαχωρίζει την υποκρισία, από την ειλικρίνεια, τη δημαγωγία από τη συνέπεια λόγων και έργων.
Αυτό είναι ένα ακόμα κριτήριο, για να είναι η ψήφος όπλο και όχι χαμένη υπόθεση.
Επικεφαλής Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Χίου, Υποψήφιος δήμαρχος Χίου
