«Άκου του βλάκα την επίκριση σαν
να σου απονέμει έπαινο ο βασιλιάς»
Γουίλιαμ Μπλέικ[1]
Ο όρκος των ταγματασφαλιτών και ο όρκος των Ελασιτών.
Ας δούμε για παράδειγμα αυτούς τους όρκους, για να βγάλουμε
ένα πρώτο συμπέρασμαν:
·
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα
υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και
θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά
μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος
αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
·
«Ορκίζομαι στον
Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα
του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό. Ότι
θα αγωνιστώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την
αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων
του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και
οδηγίες των ανωτέρων μου οργάνων και θ’ αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζη
σαν άτομο και σαν αγωνιστή του Εργαζόμενου Ελληνικού Λαού».(Ο Όρκος του Ελασσίτη, όπως δημοσιεύτηκε στον «Απελευθερωτή»,
όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, Αθήνα 27 Απριλίου 1943)
Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γένεις
νοικοκύρης…έλεγαν οι αστοί.
Είναι διαφορετικό
πράγμα να διακηρύττεις , εκφράζοντας τη λογική του αστικού κόσμου , που καθόταν
στα αυγά του ήσυχα και τακτικά με το νικητή, αφού ο υπόλοιπος μαζί με το
Βασιλιά, αρπάζοντας τον πλούτο της Ελλάδας , έφυγε στην Αίγυπτο:
·
«Εντός
εικοσιτετραώρων η κατάληψις της χώρας μας θα έχει συμπληρωθή. Έτσι η
Ελλάς βγαίνει από τον πόλεμο – και βγαίνει οριστικώς από τον πόλεμον, καθ’
ον τρόπον εβγήκαν όλαι σχεδόν αι χώραι της ηπειρωτικής Ευρώπης (…). Αυτό δεν το
λέγομεν προς παρηγορίαν μας. Τα λέγομεν διά να τονίσωμεν τη βασικήν κατά τη
γνώμην μας αλήθειαν που δεν πρέπει ποτέ να φεύγη από τα μάτια μας, ότι δηλαδή … Αυτή
η ηπειρωτική σύλληψις της υποστάσεώς μας πρέπει να αποτελέση το πλαίσιον μέσα
εις το οποίον θα κινηθούμε. Η τύχη μας είναι εφεξής αρρήκτως
συνδεδεμένη προς την τύχη της γηραιάς Ηπείρου της οποίας αποτελούμεν τη
νοτιοανατολικήν εσχατιάν». (29 Απρίλη 1941, δύο μέρες μετά την κατάληψη της Αθήνας από τους ναζί εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ»)
- «Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει
τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το
καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον,
ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης
αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. ..Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι
από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας
αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα
τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και
οικοδομητικήν του προσπάθειαν».
( Αντίστοιχο μήνυμα της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)
και «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους
όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών». («Καθημερινή»,
1/6/1941).
Το σάλπισμα του
ΚΚΕ!!
Και διαφορετικό
μέσα από τα μπουντρούμια των φυλακών του φασίστα Μεταξά να καλείς το λαό σε αντίσταση
και στο τέλος να σε παραδίδουν μαζί με τους άλλους συντρόφους σου στους
γερμανούς φασίστες:
·
«Προς το λαό της
Ελλάδας. Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και
ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι
έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η
πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει
πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας
διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του
Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ,
ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει
να εξοντωθεί αλύπητα (…)» Και το γράμμα του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Ν
Ζαχαριάδη κατέληγε: «Έπαθλο για τον
εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και
θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από
κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα
πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Η νέα ολιγαρχία των αστών μέσα από τη βία και το αίμα
Φυσικά η αρχαία σκουριά, ο αστικός κόσμος και το πολιτικό του
προσωπικό, δεν θα άφηναν να ανθίσει αυτή η νέα Ελλάδα της δουλειάς , της
λευτεριάς και της αποτίναξης από την
ξένη ακρίδα, την πατρίδα για την οποία πολέμησαν τα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη
του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ και φυσικά του κύριου αιμοδότη αυτών των
οργανώσεων, που ήταν το ΚΚΕ.
Έγραφε τότε ο περίφημος «γέρος της δημοκρατίας» προς τον
Τσόρτσιλ : «Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής
κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν
γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος
παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας
τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». (Γεώργιος
Παπανδρέου, 22/9/1944). Φυσικά ο Τσόρτσιλ
είχε ήδη λάβει τα μέτρα του και δεν έτρεφε αυταπάτες όπως δυστυχώς
έτρεφε φρούδες ελπίδες η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για «ομαλή μετάβαση», αντί
να προετοιμάσει τον ΕΛΑΣ και το κίνημα να τσακίσουν το νέο κατακτητή και τα
ντόπια φερέφωνά του..
Στις 5 Δεκέμβρη
του 1944 , σε τηλεγράφημά του προς τον βρετανό πρεσβευτή στην Αθήνα, Λίπερ,
έδινε σαφείς εντολές: «...Μην
απασχολείσθε πλέον με τους διαφόρους ελληνικούς κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Τίθεται ζήτημα ζωής και θανάτου. Πρέπει να παρακινήσετε τον Παπανδρέου να
πράξει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε ότι εις την περίπτωσιν αυτήν θα
τον υποστηρίξωμεν με όλας μας τας δυνάμεις. Παρήλθεν, πλέον, η εποχή καθ’ ην
μία οιαδήποτε ομάς Ελλήνων πολιτικών ηδύνατο να ματαιώσει την εξέγερσιν του όχλου.
Η μόνη ελπίς του είναι να συνεργαστεί μεθ’ ημών διά την αποσόβησιν ενδεχόμενης
συμφοράς». Επίσης στο ίδιο τηλεγράφημα αναφέρει για τον Παπανδρέου: «Αν παραιτηθεί, θα πρέπει να τον κλειδώσετε
κάπου μέχρι να συνέλθει, όταν αι μάχαι θα έχουν προφανώς περατωθεί. Είναι
πιθανόν να προφασισθεί ότι είναι ασθενής, ώστε να είναι απρόσιτος» (Σπύρος Γασπαρινάτος, Απελευθέρωση,
Δεκεμβριανά, Βάρκιζα (τ. Α), εκδ. Σιδέρης , σελ 288).
Οι εικόνες που
παρατίθενται, αποδεικνύουν το έγκλημα και ποιοι το διέπραξαν , όσα και να γράφουν οι σύγχρονες βρώμικες πένες, όσα like και να κάνουν τα οργανωμένα φασισταριά, όσο και αν
επικαλούνται την έννομη επίσημη τάξη, τη δική τους τάξη, των γερμανοτσολιάδων,
των δοσίλογων , των υποταγμένων μέχρι σήμερα στους ευρωπαίους και
αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές (βλέπε https://drive.google.com/file/d/0B8IJAmUlE3oAd2xsNWViOWlRekU/view).
Κλείνοντας , επειδή
γίνεται πολλή κουβέντα για το δυτικό πολιτισμό που σώθηκε από τα νύχια της
κόκκινης αρκούδας και των ντόπιων «πρακτόρων της» , τους αφιερώνουμε τις
φωτογραφίες, με την τύχη των αγωνιστών που λευτέρωσαν την Ελλάδα, στον «ελληνοορθόδοξο» πολιτισμό τους:
Τα κεφάλια των Άρη
Βελουχιώτη και Τζαβέλα στο φανοστάτη στη Λαμία, το σώμα του καπεταν Πέρδικα
μετά τη δολοφονία του και κεφάλια ανταρτών του ΔΣΕ
που
εκτίθενται σε κοινή θέα το 1949
στη Μακεδονία.
Επίλογος:
Ο λαός μας γνωρίζει
καλά στην ιστορία του ποιο ήταν και είναι το ΚΚΕ και ποιοι ήταν και είναι οι
φασίστες . Η ιστορία του είναι ανεξίτηλα γραμμένη με το αίμα χιλιάδων ηρώων σε
ξερονήσια και φυλακές, σε άπαρτα βουνά.
Γνωρίζει επίσης ότι υπάρχει ένα και μόνο άκρο
που γεννά τον πόλεμο, την πείνα , την εξαθλίωση και το φασισμό. Αυτό το άκρο
λέγεται καπιταλισμός, λέγεται εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι το άκρο
που τσακίζει τα λαϊκά δικαιώματα και σπέρνει καθημερινά τη βαρβαρότητα.
Γι αυτό και θα
έρθει ξανά η ώρα, που ανάμεσα στην καπιταλιστική τυραννία και τις αλυσίδες του,
θα διαλέξει ξανά τα όπλα. Αυτή την ώρα τρέμουν οι αστοί , οι βρώμικες πένες του
και οι σπογκοκολάριοι που τους ακολουθούν. Γι αυτό «σαν τα μαύρα κοράκια με
νύχια γαμψά», πέφτουν πάνω στο ΚΚΕ και πασχίζουν να ξαναγράψουν τη βρώμικη
φασιστική ιστορία, γι αυτό κρώζουν τώρα που κλείνουν τα 100 χρόνια της
Οκτωβριανής επανάστασης, γιατί γνωρίζουν ποιος είναι ο ταξικός τους εχθρός, ποιος
θα τους τσακίσει και θα τους εξαλείψει , ως ιστορικά απόβλητα που είναι κι
αυτοί και το σύστημά τους.
ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
ΔΑΣΚΑΛΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ
Χρήσιμα βιβλία για πνευματική τροφή πάνω στο θέμα:
Φοίβου Γρηγοριάδη:
«Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος,
σελ. 344
«Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών»
τόμος ΙΕ, σελ. 335-338
Γ. Ανδρικόπουλου:
«Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
«Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ,
εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76
Ιωάννου
Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ’, σελ. 467
Ιωάννου Μεταξά:
«Ημερολόγιο», τόμος Δ’, σελ. 77.
Σπύρου Λιναρδάτου,
«Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο»
«Το ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις Σ.Ε.,
τόμος 5ος, σελ. 9- 10 και Νίκος Ζαχαριάδης: «Ιστορικά Διλήμματα- Ιστορικές
Απαντήσεις- Άπαντα τα δημοσιευμένα 1940- 1945», εκδόσεις Καστανιώτη,
Πετρόπουλος – Χατζηδημητράκος, Αθήνα 2011, σελ. 31.
[1]
Ο Ουίλιαμ Μπλέικ ήταν ένας από τους
σημαντικότερους Άγγλους ποιητές και παράλληλα ζωγράφος, χαράκτης, εικονογράφος,
μυστικιστής και οραματιστής.
