Μέσα σε εφτά μήνες και σε ενάμιση μήνα από το
δημοψήφισμα πάμε ξανά σε βουλευτικές εκλογές . Να τονίσουμε ότι προηγήθηκε
λίγες μέρες νωρίτερα η ψήφιση του τρίτου
και πιο βάρβαρου μνημόνιου. Παρά τις απώλειες κυβερνητικών βουλευτών,
υπερψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία χάρη στις ψήφους των κομμάτων ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ και
ΠΑΣΟΚ. Τα λαϊκά στρώματα καλούνται πλέον άμεσα να πληρώσουν τον λογαριασμό. Ένα
λογαριασμό που δεν δημιούργησαν ,έναν λογαριασμό που δένει χειροπόδαρα τη χώρα
μας για πολλές δεκαετίες και μάλιστα από ένα πολιτικό κόμμα που υποσχόταν
προεκλογικά ότι «θα έσκιζε τα μνημόνια».
Ο κ. πρωθυπουργός στο διάγγελμα του
υποστήριξε ότι το νέο μνημόνιο είναι «η αρχή του τέλους». Η άποψη μου ξεκάθαρη.
Είναι η αρχή και νέων δεινών που θα φανούν πιο έντονα
κάθε μέρα που θα περνά!
Με
βάση την εφτάμηνη αντιλαϊκή πολιτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και με την
ψήφιση του νέου πιο βάρβαρου μνημονίου, που έρχεται να προστεθεί στα δύο
προηγούμενα γιατί κάποιος να κάνει το ίδιο λάθος και να πιστέψει τις
προεκλογικές τους υποσχέσεις;
Με
δεδομένη την αποχώρηση ενός σημαντικού αριθμού βουλευτών και στελεχών του η
εκλογική του αύξηση προφανώς επιδιώκεται να προέλθει από τα άλλα πολιτικά
κόμματα, ιδιαίτερα από Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ μια και σε επίπεδο θέσεων έχουν
προσεγγίσει πάρα πολύ. Αυτό με τη σειρά απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη προσαρμογή των
θέσεων του στις απαιτήσεις του «κατεστημένου» της χώρας μας.
Όσοι
θεωρούν τον εαυτό τους ακόμη αριστερό και ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ θα το ανεχτούν
;
-Το
νέο τρίτο μνημόνιο δεν περιέχει δυνατότητες για «μέτρα κοινωνικής προστασίας».
Είναι αντιλαϊκό και βάρβαρο σε όλη του την έκταση. Καταργείται και δεν
τροποποιείται!
-Το
ότι οι «ευρωπαίοι δανειστές» μας όχι μόνο δεν αρνήθηκαν τις πρόωρες εκλογές
αλλά ουσιαστικά την καλοδέχτηκαν και μάλιστα ελπίζουν σε ευρύτερες κυβερνητικές
πλειοψηφίες που θα στηρίξουν το τρίτο μνημόνιο προβληματίζει;
Μέσω
της κάλπης καλούν το λαό ουσιαστικά να κρατήσει στάση αναμονής περιμένοντας ότι
κάτι καλό μπορεί να βγει από τις κάλπες, του ετοιμάζουν νέα διλήμματα και νέα
αναχώματα (Λαϊκή Ενότητα, ο κ. Λαφαζάνης
και η παρέα του στήνουν ένα παρόμοιο ΣΥΡΙΖΑ σε νέα έκδοση)
στην παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση του, με στόχο πάντα τον εγκλωβισμό του στα
δίχτυα του συστήματος, που έχει όπως αποδείχτηκε ιστορικά πολλές εφεδρείες.
Αν
ο κ Λαφαζάνης και η παρέα του νοιάζονταν ειλικρινά για το λαό γιατί πριν από
την ψήφιση του τρίτου μνημονίου δεν
απέσυραν την ψήφο εμπιστοσύνης τους προς στην κυβέρνηση και να έπεφτε πριν από
την ψήφιση του; Αυτό
προβληματίζει;
Τον θέλουν απλά «συνένοχο» και
«υποζύγιο» στα αποφασισμένα μέτρα του νέου μνημονίου, που ήρθαν να προστεθούν
στα παλιά. Στο επιχείρημα κινδυνολογικού χαρακτήρα που θα ακουστεί προεκλογικά
για μία ακόμη φορά περί «ακυβερνησίας» σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας η ίδια η
ζωή έχει δώσει απαντήσεις. Υπάρχουν πάντα πρόθυμοι να στηρίξουν κυβερνήσεις που
ως «Θεό» τους έχουν τον «ευρωμονόδρομο».
Η ελπίδα που «πούλησε» προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, έγινε λεπίδα για τα εναπομείναντα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Αυτό θα
συνεχιστεί, όσο ο λαός δεν δοκιμάζει τη δύναμή του, όσο δεν παίρνει την υπόθεση
στα χέρια του.
Υπάρχει
πείρα σε όλους. Έχουμε δει τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις, μνημόνιο
Παπανδρέου, μνημόνιο, Σαμαρά, Παπαδήμος ενδιάμεσα, μνημόνιο Τσίπρα. Πόσους
άλλους θα δούμε ακόμα μέχρι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι υπάρχει και άλλος
δρόμος πέρα και έξω από τα “καθιερωμένα” που όλα αυτά τα χρόνια μας “μαυρίζουν”
τη ζωή. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από πιστούς εφαρμοστές των μνημονίων. Φτάνει,
χορτάσαμε: Χρειάζεται άλλο δρόμο, ριζικά διαφορετική πολιτική σε σύγκρουση με
την Ε.Ε έξοδο από αυτήν, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με πολιτική και
οικονομική εξουσία των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, των εργαζομένων!
Γιάννης Ν. Παληός
26-8-15
