Θέμα:
Για
τη διασφάλιση των συντάξεων και των
κοινωνικών παροχών, για την κατάσταση
στα ασφαλιστικά ταμεία, για το δικαίωμα
στη δωρεάν πρόληψη και προστασία της
Υγείας
Οι
διαδοχικοί νόμοι της τελευταίας 20ετίας
στη χώρα μας (Σιούφα-Ρέππα-Πετραλιά-Λοβέρδου)
έδωσαν ισχυρό πλήγμα στον χαρακτήρα
της κοινωνικής ασφάλισης, γκρέμισαν
δικαιώματα, μεθοδικά αύξησαν τα όρια
ηλικίας, χειροτέρευσαν τους όρους
συνταξιοδότησης, τσάκισαν τις κύριες
και επικουρικές συντάξεις, χτύπησαν
στην καρδιά το σύστημα υγείας. Ο στόχος
της αντιστοίχησης της ασφάλισης με τη
γενικότερη κατεύθυνση διασφάλισης
φθηνότερης εργατικής δύναμης πέρασε
μέσα από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας,
την προσωρινή απασχόληση, την εκ
περιτροπής εργασία και άλλες μορφές
εκμετάλλευσης.
Η
κοινωνική ασφάλιση έχει υπονομευτεί
εδώ και χρόνια από τα συμφέροντα του
κεφαλαίου. Τα αποθεματικά των ταμείων,
δηλαδή οι εισφορές από τον κόπο των
εργαζομένων, έγιναν το λίπασμα της
μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Τεράστια κεφάλαια που οδηγήθηκαν με
πολιτικές αποφάσεις για δεκαετίες άτοκα
στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματοδότησαν
την ανάπτυξη του κεφαλαίου στη χώρα
μας. Έγιναν "δανεικά και αγύριστα",
μετατράπηκαν σε βιομηχανίες, καράβια,
τράπεζες και επιχειρήσεις.
Στις
δεκαετίες του '90 και του 2000 τα αποθεματικά
παίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο.
Η τελευταία και πιο πρόσφατη πράξη, το
"κούρεμα" των ομολόγων, δεν άφησε
ευρώ στα ταμεία, κυριολεκτικά τα
λεηλάτησε. Την ίδια στιγμή, παράλληλα
με την ποικιλόμορφη λεηλασία των
αποθεματικών, η εισφοροδιαφυγή και οι
συνεχείς εισφοροαπαλλαγές, οι συνεχόμενες
χαριστικές ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις
χτυπούσαν στην καρδιά το ασφαλιστικό
σύστημα. Οι απώλειες του ΙΚΑ, με βάση
αυτά, ανέρχονται στο ποσό των 6 δισ. ευρώ
ετησίως. Χτύπημα στα αποθεματικά φέρνει
επίσης η δραματική μείωση στους μισθούς
όπως και η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία.
Η
καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε τα
τελευταία χρόνια επιτάχυνε τις αρνητικές
εξελίξεις, έκανε ακόμα πιο οξυμένα τα
χρόνια προβλήματα. Ταυτόχρονα έγινε το
πρόσχημα για να εξαπολυθεί νέα επίθεση
που είχε στρατηγικό στόχο όχι την
αντιμετώπιση των "στρεβλώσεων"
και των αδυναμιών του κοινωνικοασφαλιστικού
συστήματος όπως ισχυρίζονταν οι
κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, αλλά
το τσάκισμα των ελάχιστων ασφαλιστικών
δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.
...περισσότερα
...περισσότερα
