Για το νέο μνημόνιο, το αντιμνημονιακό μέτωπο, τις εκλογές, το Πόθεν Έσχες

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Είμαστε λίγες εβδομάδες πριν υπογραφεί το δεύτερο μνημόνιο. Έχουν προηγηθεί κινητοποιήσεις, απεργίες, συλλαλητήρια, κάθε μορφής κινητοποίηση. Το κίνημα πλέον που πρέπει να πάει; Ποια πρέπει να είναι η επόμενη φάση τη στιγμή που έχουμε ένα νέο μνημόνιο που έχει περισσότερα μέτρα, ζητάει χίλια δυο πράγματα.

«Να μου επιτρέψετε να σας πω ότι απέναντι στο λαό δεν στέκεται ένα μνημόνιο. Πολύ αρέσει στα άλλα κόμματα να παίρνουν έναν κρίκο μιας αλυσίδας βεβαίως και να μιλάνε για το μνημόνιο, να μιλάνε για αντιμνημονιακό αγώνα. Εδώ έχουμε καπιταλιστική οικονομική κρίση, το χρέος και τα ελλείμματα είναι συμπτώματα και όχι αιτίες και έχουμε μια στρατηγική βάρβαρης επίθεσης εναντίον των δικαιωμάτων του λαού που ξεκίνησε με πιο αργούς ρυθμούς από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, συνεχίστηκε μέχρι το 2008 και βεβαίως μετά την κρίση είναι ταχύτατη αυτή η επίθεση και πιο καταιγιστική. Πρόκειται για μέτρα που παίρνονται να ισχύσουν την περίοδο της ανάκαμψης. Όσοι λοιπόν επικεντρώνουν το θέμα στο μνημόνιο, στριφογυρίζουν τη ρόδα στον αέρα. Και αν το κάνουν από βλακεία πάλι δεν συγχωρούνται, αλλά εγώ δεν θα κατηγορήσω κανένα κόμμα σήμερα ότι δεν έχει νοημοσύνη, μυαλό και ικανότητα να σκέφτεται.

Το μνημόνιο είναι βεβαίως ένας κρίκος. Έχει επικαιροποιηθεί πολλές φορές. Έχουμε το μεσοπρόθεσμο, τη δανειακή σύμβαση, δηλαδή έχουμε ένα πακέτο μέτρων, έχουμε μέτρα τα οποία μπορεί να μην πηγάζουν από το μνημόνιο, πχ οι αναδιαρθρώσεις που λένε, οι «μεταρρυθμίσεις», οι ιδιωτικοποιήσεις. Οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Πού θα πάει ο λαός. Το πού θα πάει ο λαός θα εξαρτηθεί από το αν βγάλει συμπεράσματα ποιος είναι ο χαρακτήρας της κρίσης, η αιτία της κρίσης.

Δεύτερο, εκατομμύρια άνθρωποι αγανακτισμένοι δεν έχουν πάρει σταθερά μέρος, όχι στους αγώνες, στην οργάνωση των αγώνων. Έχει διαφορά αυτό. Είναι άλλο πράγμα να πας σε μια διαδήλωση να ακούς τον ομιλητή και άλλο πράγμα να οργανώνεσαι στο χώρο δουλειάς και στο χώρο κατοικίας και να συμμετέχεις ενεργητικά στην οργάνωση των αγώνων, στη χάραξη της στρατηγικής. Άρα δεν έχουν εξαντληθεί καθόλου τα περιθώρια των αγώνων.

Τρίτο, πρέπει να ξεκαθαρίσεις πού πρέπει να πας. Όλα τα άλλα σε αφήνουν στη μέση του δρόμου, δηλαδή να έχεις ένα ισχυρό κίνημα το οποίο να μείνει στη μέση του δρόμου. Να κουραστείς και να μη βλέπεις προοπτική.

Εμείς ως προοπτική λέμε την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων και όχι μόνο του ενός ή του άλλου κυβερνητικού κόμματος. Και από αυτή την άποψη δεν μπορεί ο λαός να θέλει να αλλάξει μόνο το πολιτικό προσωπικό ή τους πολιτικούς αρχηγούς, πρέπει να ανατρέψει και την εξουσία των μονοπωλίων. Και βεβαίως, ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων, δεν έχει κανένα λόγο να στηρίξει τα κόμματά τους. Αν ο λαός δεν συνειδητοποιήσει την ανάγκη ενός αντιμονοπωλιακού, αντικαπιταλιστικού αγώνα, τότε τα παλιά και τα νέα κόμματα που θα γίνουν θα ψαρεύουν στα θολά νερά.

Ποιος είναι ο σκοπός; Λαϊκή εξουσία λέμε εμείς. Που σημαίνει: Όλος ο πλούτος που έχει δημιουργηθεί πάνω στη γη ή ο φυσικός πλούτος που διαθέτουμε να γίνει λαϊκή περιουσία. Αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Γιατί διαγραφή του χρέους γίνεται, κατά 50%, και μάλιστα το ΔΝΤ και άλλοι παράγοντες λένε για 80%. Το 80% διαγραφή του χρέους είναι χρεοκοπία, θα την πληρώσει ο λαός. Μιλάμε για διαγραφή του χρέους που θα χάσουν τα μονοπώλια και οι ευρωπαίοι εταίροι».

Υπάρχει το τελευταίο διάστημα επαναλαμβανόμενα, από δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το κάλεσμα για ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που θα εξελιχθεί σε μια συνεργασία με στόχο τη κυβερνητική εξουσία. Πως βλέπετε και πως απαντάτε σ’ αυτές τις προσκλήσεις και τα καλέσματα;

«Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται με αυτή την πρόταση, επειδή ξέρεις ποιοι την κάνουν, είναι πολιτική εκλογική μπλόφα. Καθαρά πράγματα. Διότι ο χώρος αυτός παρότι έχει μια λίγο – πολύ ενιαία ιδεολογική αφετηρία, ταυτόχρονα είναι ένα συνονθύλευμα διάφορων απόψεων. Άλλοι λένε τη δραχμή, άλλοι λένε αντικαπιταλιστικό μέτωπο, άλλοι αντινεοφιλελεύθερο, άλλοι λένε μόνο αντιμνημονιακό, άλλοι λένε πατριωτικό, άλλοι λένε δημοκρατικό, άλλοι λένε χωράνε όλες οι πατριωτικές δυνάμεις. Πάρτε κόσμε. Είναι ένα μέτωπο μέχρι τις εκλογές και την άλλη μέρα ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του.

Προσδοκούν ή θέλουν να αναδειχθεί μία αριστερή κυβέρνηση. Δεν μας έχουν πει όμως τι θα κάνει αυτή η αριστερή κυβέρνηση. Εμείς ξέρουμε τι εννοούν, αλλά πρέπει να πουν στο λαό. Π.χ λένε ότι εγγυώνται τους μισθούς και τις συντάξεις. Ποιους μισθούς των 400 και 500 ευρώ; Και τις συντάξεις που μειώνονται με τα χαράτσια κτλ; Με την ανεργία τι θα κάνουν;

Πως θα επιβάλλουν στους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων, στα μονοπώλια, γιατί αυτά καθορίζουν στην Ελλάδα αν θα γίνουν επενδύσεις, πως θα γίνουν, που θα παραχθεί, τι θα παραχθεί. Πως θα τους επιβάλλουν να δώσουν γενναίες αυξήσεις στους μισθούς; Πως θα τους επιβάλλουν να μην γίνουν απολύσεις; Τι θα κάνουν με τη δανειακή σύμβαση. Θα καταργήσουν το μνημόνιο; Ωραία, εγώ σας λέω το καταργούν, τι θα κάνουν με τα λιμάνια και τα αεροδρόμια που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, με τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ, που η ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια;

Αν όλοι οι τομείς στρατηγικής σημασίας, αν όλες οι επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα χρήσιμα για το λαό και για την ανάπτυξη της χώρας, αν όλα αυτά ανήκουν στους ιδιώτες -και μιλάμε τώρα για τους μετόχους των μονοπωλιακών επιχειρήσεων- πως θα τους επιβάλλουν να κάνουν επενδύσεις. Αφού αυτοί για να κάνουν επενδύσεις ζητάνε πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Θα επαναφέρουν τη σύμβαση;

Πως θα αντιμετωπίσουν την αντεπίθεση των μονοπωλίων μαζί με την ΕΕ τα οποία ακόμα μπορεί να τους πουν «εμείς παίρνουμε τις επιχειρήσεις και πάμε και κάνουμε αλλού επενδύσεις, δεν σας ακούμε»; Δηλαδή θα έχεις μία αριστερή κυβέρνηση η οποία θα συνδιαλέγεται με τα μονοπώλια που σημαίνει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα.

Και αναρωτιέμαι καλά δεν το ξέρουν από πριν; Διότι εδώ έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα. Εγώ σας λέω το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στο Αιγαίο και στο Ιόνιο το έχουν αναθέσει σε αμερικάνικους και άλλους μονοπωλιακούς ομίλους, θα τα’ αφήσουν έτσι άθικτα; Γιατί μια κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει τα πάντα.

Λένε θα μειώσουν τις εξοπλιστικές δαπάνες. Αν το ΝΑΤΟ δεν τους αφήσει; Δεν άκουσα να λένε για έξοδο από το ΝΑΤΟ.

Δεν υπάρχει κυβέρνηση σε όλο τον 20^ο αιώνα που έκανε ριζοσπαστική πολιτική όταν έξω από τη βουλή υπάρχει η συγκέντρωση του πλούτου σε επιχειρηματικούς ομίλους, όταν η χώρα είναι μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Να μας πουν μία αριστερή κυβέρνηση, στον 20^ο αιώνα που ήταν και διαφορετικός ο συσχετισμός δύναμης, που συγκρούστηκε με τα μονοπώλια και που αναδείχθηκε μέσα από μία εκλογική διαδικασία. Τι θα κάνουν; Ευχές.

Αλλά ξέρετε για να βαφτούν τα αυγά θέλουν κόκκινη μπογιά, δεν βάφονται με άλλους τρόπους».

Ένα σχόλιο γύρω από τις συζητήσεις που γίνονται για το χρόνο διενέργειας των εκλογών.

«Οι εκλογές έχουν αποφασιστεί για τις 19 του Φεβρουαρίου. Έχουν αρχίσει τώρα οι συζητήσεις να πάνε πιο πέρα, να πάει το Πάσχα, να πάνε τον Ιούνη, να πάνε τον Οκτώβρη… Επί της ουσίας τι γίνεται; Προετοιμάζεται το έδαφος για να περάσουν τα πιο βάρβαρα μέτρα από αυτή την κυβέρνηση προεκλογικά και μετεκλογικά η κυβέρνηση να συνεχίσει. Θέλουν, δηλαδή, πριν από τις εκλογές επειδή ξέρουν ότι ένα μέρος του λαού θα τους καταψηφίσει, ιδιαίτερα τα δυο μεγάλα κόμματα, θέλουν να δέσουν το γάιδαρό τους, με συγχωρείτε για την έκφραση.

Δεύτερον, δοκιμάζουν τη μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας, είτε κεντροδεξιά, είτε κεντροαριστερά. Τη δοκιμάζουν, γιατί, σου λέει, όσο περισσότερο χρόνο μείνει υπάρχει και η ευχέρεια να μείνει και μετεκλογικά, να κατανεμηθούν οι ζημιές και στα τρια κόμματα ούτως ώστε σφιχταγγαλιασμένα τα τρία κόμματα να συνεχίσουν ή με άλλους παρτενέρ.

Εμείς ως Κόμμα ζητάμε να γίνουν οι εκλογές όπως συμφωνήθηκαν, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα: Δεν πρόκειται αυτές οι εκλογές να λύσουν όλα τα προβλήματα του λαού, γιατί εμείς δεν μπορούμε να παίρνουμε τις επιθυμίες ούτε του λαού ούτε τις δικές μας ως πραγματικότητα. Ωστόσο αυτές οι εκλογές μπορούν να φέρουν ένα σημαντικό ποιοτικό στοιχείο. Ποιο να είναι αυτό το ποιοτικό στοιχείο, τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως; Ιδιαίτερα τα δυο κόμματα να πάθουν πανωλεθρία. Και εκείνο το στοιχείο το οποίο, αν θέλετε, θα τραντάξει, θα τρομάξει τον αντίπαλο του λαού και θα δημιουργήσει, όχι την εντύπωση, αλλά την ουσία ενός αντίβαρου, θα είναι το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ. Που σημαίνει το εξής: Σημαίνει ότι το λαϊκό κίνημα έχει δώσει ένα πρώτο χαστούκι στο σύστημα και στην ΕΕ. Και αυτό είναι δυνατό και ρεαλιστικό να γίνει.

Άλλωστε, πέρα και ανεξάρτητα ποια μέρη των δημοσκοπήσεων προβάλλονται περισσότερο, είναι φανερό ότι έχει διευρυνθεί το ριζοσπαστικό τμήμα του λαού που είχε ψηφίσει τα άλλα κόμματα και που είναι πολύ κοντά στις θέσεις του ΚΚΕ για την κοινωνικοποίηση, την αποδέσμευση, τη διαγραφή του χρέους. Είναι πολύ πιο μεγάλο από ποτέ. Γι’ αυτό άλλωστε ενδιαφέρονται να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα με όπλο το φόβο και με τη λογική του μικρότερου ή του μεγαλύτερου κακού, ακριβώς για να παρεμποδίσουν ή, αν θέλετε, αν δεν καταφέρουν να ελέγξουν τα πράγματα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να δημιουργηθεί και ένα πάρα πολύ γλιστερό, αριστερό σε εισαγωγικά, σκαλοπατάκι, που μόλις το πατήσεις θα γλιστρήσεις προς τα κάτω».

Σε σχέση με το Πόθεν Εσχες, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, καλλιεργούνται φιλοδοξίες περί πάταξης της διαφθοράς μέσα από τη διαφάνεια γύρω από τα οικονομικά των πολιτικών και των κομμάτων κ.λπ. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ο λαός τέτοιες διακηρύξεις από την πλευρά της κυβέρνησης και διάφορων άλλων που εντοπίζουν εκεί το πρόβλημα;

«Εγώ θα πρόσθετα, στο Πόθεν Εσχες των πολιτικών- το «έσχες» θα βγει, το «πόθεν» δεν πρόκειται να βγει στη δημοσιότητα - πρέπει να είναι και το Πόθεν Εσχες των επιχειρηματιών. Και ξέρετε, το Πόθεν Εσχες των επιχειρηματιών δεν είναι ανάγκη να βγει πηγαίνοντας στις τράπεζες της Ελβετίας. Μπορεί να υπολογιστεί πόσο μέρος της δουλειάς των εργαζομένων είναι απλήρωτο. Με τα επίσημα στοιχεία. Υπάρχει νόμιμη κλοπή της ταξικής εκμετάλλευσης, της υπεραξίας, και από εκεί και πέρα υπάρχει βεβαίως και η παράνομη κλοπή.

Όσον αφορά το Πόθεν Εσχες των πολιτικών, πιστεύω ότι το «έσχες», τι έχουμε, θα βγει. Το «πόθεν» δεν πρόκειται να βγει. Όταν, παραδείγματος χάριν, δεν ονομαστικοποιούνται οι μετοχές των επιχειρήσεων, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια – για να χρησιμοποιήσω τη λέξη της μόδας – στην εξαγωγή κεφαλαίων, όταν υπάρχει δηλαδή το απόρρητο, τότε τι μπορείς να βρεις;

Παρά το γεγονός ότι εμείς είμαστε υπέρ της μείωσης του βουλευτικού μισθού, της κατάργησης της βουλευτικής σύνταξης, επιδομάτων κ.λπ. και όχι μόνο την περίοδο της κρίσης, αλλά μονίμως, ακόμα και αν οι 300 βουλευτές δεν έπαιρναν κανένα μισθό δεν επρόκειτο ο λαός να ζήσει καλύτερα. Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε. Είναι θέμα αρχής για εμάς να μην έχει προνόμια ο βουλευτής. Θέμα αρχής. Δεν κοροϊδεύουμε το λαό ότι θα ζούσε καλύτερα αν το πολιτικό σύστημα του κόστιζε λιγότερο.

Αλλά εγώ θα έλεγα το εξής: Γιατί ο λαός δεν αλλάζει το πολιτικό σύστημα; Λένε, δεν έχει κύρος το πολιτικό σύστημα. Δεν έχει κύρος γιατί υπάρχει αντιλαϊκή πολιτική πριν από όλα. Και τριακόσιοι ανιδιοτελείς βουλευτές να ήταν μέσα στη Βουλή θα είχαμε μνημόνιο, θα είχαμε μεσοπρόθεσμο, θα είχαμε δανειακή σύμβαση. Μην κοροϊδεύουν το λαό. Θέμα αρχής, όμως, είναι όταν αυτοί οι βουλευτές που αποφασίζουν τσεκούρωμα του λαού δεν μπορεί υποκριτικά να λένε ότι «ξέρετε, ε, ας πάρω και λίγο λιγότερα την περίοδο της κρίσης και αναδρομικά να πάρω διπλάσια μετά».

Αφήστε που το πιο ανειλικρινές Πόθεν Εσχες είναι των κομμουνιστών. Είναι ψεύτικο γιατί περνάει η βουλευτική αμοιβή και όλες οι βουλευτικές αποζημιώσεις. Δηλώνουμε ψέμματα γιατί δε δέχονται να δηλώνεται αυτό που είναι η πραγματικότητα, και στην εφορία και στη Βουλή. Εμείς κοροϊδεύουμε με το Πόθεν Εσχες, οι βουλευτές, αλλά όχι με τη θέλησή μας, αφού τις αποζημιώσεις δεν τις παίρνουμε. Βεβαίως, τις παίρνει το Κόμμα, δε λέμε ότι μένουν στη Βουλή. Αλλά σε προσωπικό επίπεδο κανένας μας δε δηλώνει το πραγματικό του εισόδημα. Μόνο που είμαστε μια εξαίρεση γιατί δηλώνουμε πολύ περισσότερα από ό,τι πραγματικά παίρνουμε».

ΑΘΗΝΑ 20/12/2011 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ