Εμείς οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες δεν αρκούμαστε σε κραυγές, σε προπαγανδιστικές ατάκες και σε μελό περιγραφές των μεγάλων προβλημάτων του εργαζόμενου λαού. Δεν σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε μια τυφλή οργή. Μας ενδιαφέρει να συμβάλλουμε ο λαός να πάρει την τύχη του στα δικά του χέρια. Να ξεπεράσει δισταγμούς, φοβίες, ακόμα και προκαταλήψεις που τις γεύεται από τα πρώτα χρόνια του θρανίου, προκειμένου να συνειδητοποιήσει και να χρησιμοποιήσει την ακατάλυτη ζωογόνα, ανατρεπτική δύναμή του.
Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να περιγράψουμε την καθημερινότητα της ζωής με μελανά χρώματα. Είναι να ανατρέψουμε, να αντιστρέψουμε αυτήν την καθημερινότητα, να μπει ο λαός στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας.
Κάθε μέρα –κάθε ώρα συσκέπτονται στο Μαξίμου με ποιο τρόπο θα απαλλάξουν τα μονοπώλια από έξοδα και πώς θα αναπληρώσουν τις απώλειες αδειάζοντας κυριολεκτικά τις τσέπες των εργαζομένων.
Μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, προς τα εμπρός υπέρ του λαού
Με μια προϋπόθεση, να πάρει ο λαός μαζικά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του στα δικά του χέρια. Ακόμα ο λαός δεν είπε την τελευταία λέξη, ακόμα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν έχει δείξει την δύναμή της. Όσο δεν την δείχνει δεν υπάρχει ελπίδα.
Ήρθε η ώρα να σκεφτούν πολύ σοβαρά οι εργαζόμενοι που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι είναι αδιανόητο να ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με τα αφεντικά τους είτε είναι εθνικές εκλογές, είτε ευρωεκλογές , είτε τοπικές.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν αλλάζουν και ούτε μπορούν να αντικατασταθούν με άλλα παραπλήσια, δήθεν καλύτερα κόμματα.
Κινητήρια δύναμη πρέπει να αποτελέσει το Μνημόνιο και η καταδίκη του, η πείρα του λαού την τελευταία 20ετία που υπήρχαν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και το λαϊκό εισόδημα σχετικά ή απόλυτα έπεφτε.
Είναι δυνατόν να μην υπάρξει ξεσηκωμός, συγκεκριμένη καθολική αντίδραση απέναντι στα σχέδια να αυξηθεί κατά 60% το πετρέλαιο θέρμανσης, το κόστος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για την οικιακή και αγροτική κατανάλωση, και μάλιστα λίγο καιρό πριν έλθει ο χειμώνας με τα κρύα και την υγρασία;
Είναι δυνατόν να περιμένουμε πρώτα να πάρουμε την λυπητερή του λογαριασμού και μετά να φωνάξουμε; Τότε θα είναι αρκετά αργά. Τώρα πρέπει να αντιδράσουμε, να ξεσηκωθούμε. Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος ακόμα από την 10ετια του 90.
Χωρίς λαϊκή οργάνωση και εναλλακτική πρόταση εξουσίας που καταργεί τα μονοπώλια δε γίνεται τίποτα, ακόμα και αν φουσκώσει το ποτάμι των αγώνων θα έλθει η κόπωση, θα πέσει στις παγίδες της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Άρα λοιπόν η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από το επίπεδο μαζικοποίησης και οργάνωσης, από την αταλάντευτη αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, από την επαγρύπνηση απέναντι στα πολιτικά αναχώματα του ΛΑΟΣ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα αποκτά βαρύνουσα σημασία το συναφές πραγματικό δίλημμα ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ, Ή ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ; ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΊΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ Ή ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ;
Για την ακρίβεια μάλιστα το πιο ολοκληρωμένο ερώτημα είναι ενσωμάτωση και υποταγή στον καπιταλισμό ή αντίσταση και ρήξη για το σοσιαλισμό;
Βεβαίως ξεκαθαρίζουμε για μια ακόμη φορά. Όταν κάνουμε προσκλητήριο συνάντησης και συμπόρευσης με το ΚΚΕ δεν θέτουμε ως προαπαιτούμενο την συμφωνία με το πρόγραμμα του ΚΚΕ, με τις επεξεργασίες μας για το σοσιαλισμό.
Ρωτάμε ευθέως σήμερα τους υποψιασμένους εργαζόμενους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ:
Ευθύνεται ο λαός για την κρίση; ΟΧΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ. Η μόνη ευθύνη που έχει είναι ότι δεν χρησιμοποίησε έγκαιρα το όπλο της πάλης και της ψήφου.
Μήπως η κρίση προκλήθηκε από μια ανίκανη και κακή κυβέρνηση, κάποια λαμόγια, κάποιους ψεύτες και κλέφτες; Όχι βεβαίως απαντάμε εμείς, είναι πιο βαθιά τα αίτια και οι υπεύθυνοι.
Πρόκειται για την οικονομική κρίση του καπιταλισμού που περιοδικά έρχεται ύστερα από μια ορμητική άνοδο των κερδών και συγκέντρωση του κεφαλαίου. Είναι η αγιάτρευτη ασθένεια του τελευταίου ταξικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Το σύστημα αυτό πρέπει να καταργηθεί και επειδή δεν αυτοκαταργείται, πρέπει να ανατραπεί με την θέληση και την δράση του εργαζόμενου λαού,
Ο πρόεδρος της ΝΔ μιλά για άλλο μίγμα του Μνημονίου, κοροϊδεύοντας συνειδητά το λαό, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου χλευάζει το λαό υποστηρίζοντας τον τέταρτο δρόμο για το σοσιαλισμό που τάχα εξασφαλίζει ότι το κράτος των μονοπωλίων και η αγορά των μονοπωλίων μπορούν να υπηρετούν τον εργαζόμενο, το λαό.
Ο ΛΑΟΣ αποδεικνύεται ένα κόμμα με πολιτική και τακτική χαμαιλέοντα, ένα κόμμα που κινείται ως ντισκ –τζόκεϊ, πότε χορεύει τον ένα ρυθμό πότε τον άλλο, εκπληρώνοντας συμβόλαια αντιΚΚΕ, πότε είναι δεκανίκι της ΝΔ, πότε του ΠΑΣΟΚ, στην ουσία και των δύο.
Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ που διακηρύσσει την λεγόμενη αριστερή ενότητα, δεν κατάφερε να αποκτήσει ενότητα στο δικό του σχήμα, μόνο καπετανάτα υπάρχουν σε συνεχή διαπάλη μεταξύ τους με κάθε μέσο. Είναι το ανάχωμα στον ριζοσπαστισμό, ο πρύτανης της σποράς σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, είναι αφερέγγυος 100%. Όπως και η τυπική σοσιαλδημοκρατία κοροϊδεύει το λαό ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του χωρίς να θιγεί η εξουσία των μονοπωλίων.
Ο αντικομμουνισμός βασικό όπλο του συστήματος κατά του λαϊκού κινήματος
Τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τους ψηφοφόρους να κάνουν ένα βήμα προσέγγισης ακόμα και απλού προβληματισμού γύρω από τις θέσεις και την πολιτική πρόταση του Κόμματος.
Θα χρησιμοποιήσουν τον γνωστό αντικομμουνισμό, τη λάσπη και τις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος, ακόμα και προβοκάτσιες. Όχι μόνο έχουμε τα επιχειρήματα και τα μέσα να αντιμετωπίσουμε , πάρτε απόφαση θα γυρίσει σε βάρος σας.
Είμαστε σίγουροι ότι όσο πιο γρήγορα βρεθούμε στην κοινή δράση και πάλη, τόσο πιο γρήγορα θα αναδειχτεί η μεγάλη δύναμη του λαού να αντιπαλέψει και να χαράξει ένα νέο δρόμο ανάπτυξης για τις δικές του ανάγκες.
Σε δύο μήνες θα ανοίξει η κάλπη των τοπικών εκλογών για να εκλεγούν τα νέα κρατικά περιφερειακά και δημοτικά όργανα. Μετά τον «Καλλικράτη» δεν υπάρχει ίχνος αυτοδιοίκησης, παρά μόνο τοπικά διοικητικά όργανα. Ο «Καλλικράτης» είχε σχεδιασθεί από το ΠΑΣΟΚ από τα μέσα στης 10ετίας του 90, είναι ο Καποδίστριας 2 στην ουσία. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ο «Καλλικράτης» ως μορφή και περιεχόμενο, ως αρμοδιότητα ταιριάζει γάντι στις σύγχρονες απαιτήσεις του κεφαλαίου, του Μνημονίου, ανταποκρίνεται απόλυτα στο κυνήγι τις κερδοφορίας, στην βάρβαρη επίθεση κατά των εργαζομένων.
Είναι οι πρώτες εκλογές μετά το μνημόνιο. Ουσιαστικά ο συσχετισμός δύναμης που θα διαμορφωθεί θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αν θα μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα του Μνημονίου ή θα τα δεχθεί ο λαός χωρίς ουσιαστική αντίδραση, με το κεφάλι κάτω.
Η πορεία προς τις τοπικές εκλογές πρέπει να γίνει πορεία πάλης κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική και να έχει αποκορύφωμα την καταδίκη με την ψήφο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την ενίσχυση του ΚΚΕ ώστε να γίνει μια νέα αρχή πολιτικής, ιδεολογικής απεξάρτησης από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ με την υπερψήφιση των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ.
Όσοι θέλουν να αντιπαλέψουν το Μνημόνιο , όσοι θέλουν ένα καθαρό μήνυμα αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής διαμαρτυρίας που χωρίς σπαζοκεφαλιές και κόλπα ερμηνεύεται με σαφήνεια τότε πρέπει να δώσουν μαζική στήριξη στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ, της λαϊκής συσπείρωσης. Όσοι θέλουν να δείξουν θάρρος, αποφασιστικότητα, πολιτική ωρίμανση, όσοι θέλουν να να τιμωρήσουν με σαφήνεια, τότε με το χέρι στην καρδιά, με όπλο την πολιτική τους πείρα πρέπει να δώσουν δύναμη και φτερά στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ. Κάθε άλλη εξέλιξη σε μια περίοδο που ετοιμάζεται νέα καταιγίδα σημαίνει εκχώρηση αρμοδιοτήτων και δύναμης στους αντίπαλους του λαού.
Τα αστικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιθυμούν βεβαίως μαζική συμμετοχή και νίκη των δικών τους ψηφοδελτίων. Αν όμως φοβηθούν την λαϊκή ψήφο τότε παράπλευρα και με την βοήθεια των μέσων μαζικής επικοινωνίας ή αλλιώς αποβλάκωσης θα προσπαθήσουν να στρέψουν εργαζόμενους στην αποχή.
Η αποχή περιέχει πολιτικό μήνυμα όμως αυτό το ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει. Αποχή ερμηνεύεται και ως αποστράτευση, αδυναμία τοποθέτησης, υπεκφυγή, εκδίκηση χωρίς αποτέλεσμα, τελικά είναι παραίτηση. Όχι μόνο δεν τιμωρεί, το αντίθετο πριμοδοτεί την επικίνδυνη ουδετερότητα, στρώνει ακόμα πιο καλά το έδαφος για νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.
