Βρυξέλλες
1-2 Οκτώβρη 2012
ΘΕΜΑ:
Η
στάση
των
κομμουνιστικών
κομμάτων
απέναντι
στην
καπιταλιστική
κρίση:
Ενσωμάτωση
ή
Ρήξη.
Ποιες
είναι οι τραγικές συνέπειες στη ζωή της
εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού
είναι πια πολύ γνωστές, αφού η οικονομική
κρίση κρατάει πάνω από 5 χρόνια, και σε
όλες τις χώρες που ξέσπασε τα βάρβαρα
μέτρα είχαν την ίδια κατεύθυνση και τον
ίδιο στόχο: Να κάνουν πάμφθηνη την
εργατική δύναμη, να ανοίξουν νέους
δρόμους κερδοφορίας και κατά την περίοδο
της κρίσης και κυρίως μετά την αναμενόμενη
αναιμική και λίγο πολύ βραχύχρονη
ανάκαμψη.
Σήμερα
είμαστε πολύ πιο πλούσιοι, όχι μόνο από
την εμπειρία που προσφέρεται στην
Ελλάδα, αλλά και από την εμπειρία στα
κράτη μέλη της ΕΕ, ιδιαίτερα της ευρωζώνης,
από την πείρα της κρίσης του 2008 στις ΗΠΑ
και όχι μόνον. Είναι επίσης πολύ νωπή η
πείρα από την κρίση στη Ρωσία, την
Αργεντινή, όπως και στις λεγόμενες
τίγρεις της Ασίας.
Θεωρούμε
ότι το εργατικό κίνημα, το κομμουνιστικό
κόμμα παντού πρέπει να δώσει ταυτόχρονα
την μάχη για να ξεκαθαρίζεται στους
λαούς ο χαρακτήρας της κρίσης, μαζί με
τον αγώνα για να συγκρατηθεί ο κατήφορος,
για την φιλολαϊκή διέξοδο.
